گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس ـ حامد افروغ؛ حادثه عاشورا اگر چه در یک نیم‌روز واقع شد و به حسب ظاهر به پایان رسید اما بسامد بلند و ماندگارش قرن‌ها را درنوردید و چون خورشیدی در دل ظلمات شب، راهنما و هدایتگر دل‌های آزاده و قلب‌های بصیر شد به طوری‌که امروز کمتر کسی را حتی در دورافتاده‌ترین بلاد می‌توان یافتن که نور حسین (ع) بر قلبش نتابیده باشد.
ماه محرم و در پی آن ماه صفر، دو ماهی هستند که فرزندان آدم را به اصل خویش بازمی‌گردانند؛ به زعم مهندسان به تنظیمات کارخانه بازمی‌گردانند و به یاد انسان می‌آورند که از اصلت انسانی و ایمانی خود که منبعث از فطرت الهی اوست، دور نشود. بازگشتی که چونان اکسیری الهی بر زنگار جان آدمی افتاده و به اخلافیات و احوالات روحی اون جلا می‌دهد.
در روزهای پایانی ماه صفر، فرا رسیدن روز اربعین حسینی، قله ایام ارادت‌ورزی به سیدالشهداست چرا که در این روز غلیان ارادت و محبت به سیدالشهدا (ع) در اوج خودش جلوه کرده و افراد و طیف‌های مختلف را زیر سایه حسینی گرد می‌آورد. این گردهمایی عظیم که هر روز بالنده‌تر و همه‌گیرتر می‌شود، چونان سیلی که به شستن زمین بایر می‌پردازد، وجود خشک و تف‌دیده بشر امروزی را شسته و به رشد و نمو سبزه‌زارهای روح‌انگیز نوید می‌دهد.
از دیرباز البته فرزندان آدم با علم به کجروی خود و غوطه زدن در تباهی و گمراهی، همواره منتظر ظهور و حشور کسی بوده و هستند تا بتواند ورای ضعف‌ها و کاستی‌های بشری، بهترین و صحیح‌ترین راه را برای نیل بشر به سعادت جلوی پایش گذاشته و از آنچه به بشر می‌دهد، صیانت کند و بشر را در راه حق مستدام نگه دارد.
راهپیمایی اربعین اما در وجوه عمیق‌تر خود تمرین عاشقان حضرت ولیعصر (عج) ـ با هر زبانی که بخوانندش ـ بوده و نمایشگاهی از دل‌های آماده برای حمایت از آخرین ولی خداست تا رهین حضور و ظهور وی بشر بتواند دوباره قامت راست کرده و از وضعیت «کالانعام بلهم اضل» امروز خود که نتیجه‌اش خونریزی و ثتل غارت شده، برهد و سر بر آستان نماینده نهایی خدا بگذارد بلکه جانش به یمن نفس‌های ولی حضرت حق جلا یابد.
راهپیمایی اربعین را از این‌رو باید جدی گرفت تا بتوان در طلیعه ظهور پا به پای آخرین ولی خدا قدم برداشت و در استقرار حکومت حق سهیم شد.
انتهای پیام/ 112
