گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ نیروی دریایی سپاه تا پایان جنگ تحمیلی عراق علیه ایران عمده توانی که داشت متکی به قایق‌های موسوم به «عاشورا» بود؛ قایق‌های ماهیگیری که تغییر کابردی داده و تبدیل به شناورهای رزمی شده بودند؛ سرعت این قایق‌ها از ۸۰ کیلومتر بر ساعت فراتر نمی‌رفت و ادوات نصب شده بر روی این شناورها، شلیک دقیقی نداشتند؛ اما همین قایق‌ها با تغییراتی که بعد‌ها در آن‌ها اعمال شد، دارای توانمندی پرتاب موشک و اژدر شدند.
لذا برای این قایق‌ها نام «ذوالفقار» انتخاب شد؛ در واقع «ذوالفقار» شناوری است که ۱۶ متر طول، ۱۴ تن وزن و سرعتی معادل ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت، دارد و از رادار جستجوگر ۳۰ کیلومتری و دو موشک کروز با برد ۲۵ کیلومتر بهره می‌برد.
بعد از این شناور، ناوچه موشک‌انداز «تندر» با وزنی معادل ۲۰۵ تن قرار دارد که یکی از سنگین‌ترین شناورهای نیروی دریایی سپاه برای پشتیبانی محسوب می‌شود؛ این شناور با ۳۹ متر طول، سرعتی حدود ۶۵ کیلومتر بر ساعت دارد و مجهز به توپ ۳۰ میلی‌متری، سامانه‌های جنگ الکترونیک، توپ ضد هوایی ۲۲ میلی‌متری و دو پرتابگر موشک کروز، است.
گذشت زمان و نیازی که نیروی دریایی سپاه به استفاده از قایق‌های کوچک آن هم با تعداد بالا برای استفاده در موج اول حملات به شناورهای مجهز دشمن دارد، این نیرو را بر آن داشت تا این بار از قایق‌هایی رونمایی کند که می‌توان آن‌ها را نسل جدید قایق‌های «عاشورا» دانست؛ در قایق‌های نسل جدید عاشورا علاوه بر افزودن سامانه‌های موشکی، سرعت هم از حدود ۱۰۰ کیلومتر بر ساعت به حدود ۱۴۰ کیلومتر بر ساعت رسیده است.
افزایش سرعت قایق‌های تندروی نیروی دریایی سپاه زمانی اهمیت پیدا می‌کند که بدانیم برای ضربه زدن به ناو‌های هواپیمابر دشمن که اطراف آن را ناو‌های محافظ احاطه کردند، بهترین شیوه استفاده از قایق‌های پرسرعت مسلح به موشک است؛ زیرا هدف قراردادن شناور‌هایی که کوچک هستند و از سرعت و چالاکی بالایی بهره می‌برند، بسیار سخت است؛ لذا استفاده از چنین شناور‌هایی امکان موفقیت را برای نیروی دریایی سپاه افزایش می‌دهد.
بنابراین می‌توان گفت سرعت، شتاب اولیه، جثه کوچک، مانورپذیری بالا و آب‌خور کم از ویژگی‌های شناورهای نیروی دریایی سپاه در خلیج فارس است.
انتهای پیام/ 231
