گروه استانهای دفاعپرسـ «ابوالقاسم محمدزاده» پیشکسوت دفاع مقدس؛ چشم سر را بستهام و با چشم دل راهی میشوم به سوی حرم.
هرچه به حرم نزدیکتر میشوم هیجانات قلبم بیشتر میشود. من از صدای طپشهایش که در گوشم طنین انداخته میفهمم بیقرار است.
اذن حضور میگیرم و صحنبهصحن جلو میآیم. چقدر عاشق صفبهصف دست ادب به سینه گذاشتهاند.
چقدر دلهای پروانهای از میان این صفها پر میکشیده و گرد گنید و گلدستهات میچرخند. با نوای یا رضای جمعیت، میان فوج شان گم میشوم.
دلم پروانه میشود تا گرد گنبد طلائیات طوافی بکند و لبهاییم زمزمه میکند: «اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى عَلِیِّ بْنِ مُوسَى الرِّضَا الْمُرْتَضَى الْإِمَامِ التَّقِیِّ النَّقِیِ وَ حُجَّتِکَ عَلَى مَنْ فَوْقَ الْأَرْضِ وَ مَنْ تَحْتَ الثَّرَى الصِّدِّیقِ الشَّهِیدِ صَلاَةً کَثِیرَةً تَامَّةً زَاکِیَةً مُتَوَاصِلَةً مُتَوَاتِرَةً مُتَرَادِفَةً کَأَفْضَلِ مَا صَلَّیْتَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِیَائِکَ».
انتهای پیام/