گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- علی عبدالصمدی؛ بیست و هفتم شهریور سالگرد درگذشت سید محمدحسین بهجت تبریزی متخلص به شهریار است. از همین رو این روز در تقویم عمومی کشورمان، روز شعر و ادب فارسی نام گذاری شده است.
شهریار در سال ۱۲۸۵ هجری خورشیدی در تبریز دیده به جهان گشود و در سال ۱۳۶۷ در تهران دیده از دنیا فروبست. پدرش میرزا سید اسماعیل موسوی معروف به میرآقا بهجت خشگنابی در تبریز وکیل بود. تربیت سید محمد حسین از دوران کودکی با مفاهیم عمیق اسلامی و شیعه عجین شده بود. سرایش اشعار در مدح ائمه‌ی اطهار بالاخص مولا علی علیه السلام گواه بر این ادعاست. تولد شهریار مصادف با پیروزی انقلاب مشروطه در ایران بود. در سال ۱۲۸۷ زمانی که شاعر همای رحمت بیش از دو سال سن نداشت، انقلاب دوم مشروطه به پیروزی رسید. جنگ جهانی اول، به سلطنت رسیدن خاندان پهلوی، جنگ جهانی دوم، ملی شدن صنعت نفت، پیروزی انقلاب اسلامی و وقوع جنگ تحمیلی از مهمترین وقایع سیاسی و اجتماعی بودند که شهریار به چشم خود دید. در میان همه‌ی این اتفاقات شاعری جوان پیدا شد که در کنار ارادتی که به اهل بیت علیهم السلام اجمعین داشت، از عشق می‌گفت.
تسلط او به دو زبان فارسی و آذری باعث شد تا مجموعه‌ی اشعار او به این دو زبان منتشر شود. او از دارالفنون تهران فارغ التحصیل شد و در رشته‌ی پزشکی ادامه‌ی تحصیل داد. در همین دوران دو شکست عاطفی را تجربه کرد که باعث شد تحصیلات دانشگاهی خود را نتواند به پایان برساند. او نهایتا پس از درگذشت مادرش با نوه‌ی عموی خود ازدواج می‌کند و صاحب سه فرزند می‌شود.
دوران جوانی شهریار مصادف با عصر شکوفایی مجدد شعر به ویژه شعر نو است. نیما یوشیج پدر شعر نو در همین دوران پا به عرصه می‌گذارد. «شهریار» در دوران جوانی فرصت مصاحبت با نیما یوشیج، امیرهوشنگ ابتهاج، ایرج میرزا، عارف قزوینی، محمدتقی بهار و... را پیدا می‌کند.
شهریار پس از پیروزی انقلاب اسلامی همچنان به عقاید دینی و اسلامی خود وفادار ماند و مورد عنایت عموم قرار گرفت. او به نظام اسلامی پایبند بود. اشعار او در کتب درسی دانش آموزان مدارس و دانشجویان مقاطع مختلف دانشگاهی به چاپ رسید.
چنانچه ذکر شد، از عشق سخن گفتن و از عشق نوشتن شهریار تنها جنبه‌ای از شعر او بود. شور اصلی شعر او عشق به اهل بیت (ع) بود. علی‌ای همای رحمت و علی آن شیر خدا شاه عرب از مععروفترین سروده‌های او در مدح مولا علی علیه السلام هستند.
شهریار شعر شیعه بیست و هفتم شهریور ۱۳۶۷ از دنیا رفت و به وصیت خودش در مقبرِة الشعرای تبریز به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/۱۳۳
