به گزارش سایر رسانه های دفاع پرس، به نوشته پایگاه تحلیلی المانیتور، حمله عربستان به یمن، یک فاجعه برای عربستان به بار آورد و این کشور مجبور شد تا از سودان و برخی دیگر از کشورهای آفریقایی برای ورود نیروی زمینی به یمن درخواست کمک کند.
از سال 1997 تحریمهای آمریکا علیه بانک مرکزی سودان شدت گرفته است به طوری که قدرت اقتصادی این کشور را بسیار پایین آورده و بازار مالی و کسب و کار را با بحران مواجه کرده است. همچنین درگیریهای داخلی این کشور نیز موجب دوری سرمایهگذاران از سودان شده است.
از سوی دیگر در سال 2011 هنگامی که سودان جنوبی با ذخایر عظیم نفتی از سودان جدا شد، این کشور با ضربه سهمگین دیگری مواجه شد و قدرت واردات کالای سودان را بسیار کاهش داد و مجموع اینها باعث شد تا مسئولان «خرطوم» دست یاری به سوی کشورهای عربی خلیج [فارس] دراز کنند.
در مقابل نیز کشورهای شورای همکاری شریان کمکهای مالی به سودان شدند. عربستان 1 میلیارد دلار در ابتدای سال 2015 و قطر نیز در جریان سفر سال گذشته «عمر البشیر» به دوحه 1 میلیارد دلار به سودان کمک مالی کردهاند.
المانیتور در ادامه مینویسد: اما این کمکها رایگان نبود، سودان در حال حاضر با شرکت در جنگ یمن هزینه این کمکها را میپردازد و در هفتههای گذشته صدها سرباز و افسر سودانی به نیروهای این کشور در یمن اضافه شدهاند تا مجموع این نیروها به هزار سراز برسد. همچنین «عوض بن عوف» وزیر دفاع سودان اعلام کرده است که 6 هزار نیروی ذخیره آماده هستند تا در صورت نیاز به یمن بروند.
بنابراین سودان با وجود روابط عمیق با ایران به ائتلاف سعودی پیوسته است؛ در سال 2008 ایران و سودان تفاهمنامه همکاری نظامی امضاء کردند و در سال 2013 ایران ساخت پایگاههای دریایی و لجستیکی خود را در شهر «بورسودان» سرعت بخشید و ایران و سودان در اهداف ژئوسیاسی با یکدیگر مشترکات زیادی را داشتند و سودان گذرگاه استراتژی ایران به سمت قاره آفریقا محسوب میشد، همچنین کمکهای مالی و نظامی ایران به سودان نیز جریان داشت تا جایی که روابط این دو کشور نگرانی اسرائیل، آمریکا و کشورهای عربی خلیج فارس را برانگیخت. (در آگوست 2013، عربستان از عبور هواپیمای حامل «عمر البشیر» از آسمان خود که به سوی تهران برای شرکت در مراسم تحلیف حسن روحانی، میرفت، جلوگیری کرد و رئیسجمهور سودان مجبور شد تا به کشورش باز گردد).
اما از سال 2014 این منحنی برعکس شد. در سپتامبر 2014 سودان به این بهانه که ایران در پی گسترش تشیع است، رایزنی فرهنگی ایران در خارطوم و دیگر شهرها را بست در حالی که در حقیقت، شیعیان در سودان یک اقلیت بسیار ناچیز به حساب میآیند و از این بابت هیچ خطری متوجه حکومت نبود.
پس از یک ماه از بسته شدن رایزنی فرهنگی ایران، «عمر البشیر» در سخنانی که با هدف جلب رضایت عربستان ایراد شد، گفت: دیدگاه منفی عربستان در مورد میزان روابط سودان و ایران از این ناشی میشود که اطلاعات اشتباه و مبالغه آمیزی از این روابط در اختیار عربستان قرار گرفته است.
سودان در ادامه تلاش کرد تا سطح روابط با ایران را کاهش دهد؛ با این بهانه که ایران از حمایت اقتصادی سودان پس از جدایی جنوب اجتناب کرده است و عمر البشیر در این مورد گفت: ما حتی یک سکه هم از ایران در یافت نکردهایم و ایران غیر از وعدههای تو خالی هیچ چیزی به ما نداده است و بنابراین روابط ما با ایران استراتژیک نیست.
شاید اولین نشانههای تمایل سودان به سوی عربستان و دوری از ایران از آگوست 2013 بروز کرد. هنگامی که روزنامه نیویورک تایمز اعلام کرد که سودان به معارضان سوریه سلاح داده است.
بنابراین با اینکه روابط بین سودان و عربستان پیش از این به علت حمایت خارطوم از حماس و اخوانالمسلیمن در مصر بحرانی بود؛ اما اکنون این بحران تمام شده است. مخصوصا اینکه ملک «سلمان بن عبدالعزیز» سعی دارد تمام گروههای دنیای عرب را برای مقابله با ایران پشت سر خود جمع کند و در این میان سودان میتواند بازیگری مؤثر به عنوان عضوی در اتحادیه آفریقا و اتحادیه عرب که در ساحل دریای سرخ قرار دارد، عمل کند.
منبع: فارس
