به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از رشت، «سید محمدتقی مخزن موسوی» در یکی از روستاهای رودبار متولد شد، دیپلمش را در رودبار گرفت و در سال ۱۳۵۳ برای ادامه تحصیل در رشته نقشه‌برداری راهی تهران شد.
در همان زمان با عقاید امام خمینی (ره) آشنا شد و پس از پیروزی انقلاب به رودبار رفت و با دوستانش جهاد سازندگی رودبار را بنا کرد، تا اینکه به فرماندهی سپاه رودبار برگزیده شد و به دلیل اقدامات ارزنده فرهنگی - اجتماعی‌اش و همچنین به سبب پاکسازی این شهرستان از وجود منحوس گروه‌های الحادی، چنان واهمه‌ای در گروهک‌های منافق برپا کرده بود که این خائنین به خلق، در سحرگاه ۲۸ بهمن ۱۳۶۱ او را در کنار همسر و تنها فرزند ۶ ماهه‌اش با ۶ گلوله به شهادت رساندند.
وی سراسر زندگی‌اش آمیخته با سختی و مشقت بود، این شهید گیلانی ضمن درس‌خواندن در انجام کارهای خانه دستی توانا برای خانواده‌اش بود؛ از همان کوچکی دارای وقار و متانت خاصی بود و در محیط دبیرستان چنان تلاشی داشت که با اخلاق جذابش بچه‌ها را به‌سوی خود کشیده و آنها را از انحرافات و مفاسدی که ارمغان فرهنگ طاغوتی بود برحذر می‌داشت.
او پس از پایان تحصیلات متوسطه در رودبار، سال ۱۳۵۳ راهی تهران شد و در مهرماه همان سال در مدرسه عالی فنی به ادامه تحصیلات مشغول شد.
در اوج خفقان حاکم بر جو محیط از کمترین فرصتی برای آگاه‌ساختن و جذب دانشجویان به اسلام غفلت نمی‌کرد. او پیام‌ها، اطلاعیه‌ها و جزوات را با زحمت تهیه می‌نمود و دست‌نویس می‌کرد و به طور مخفیانه در اختیار دیگران قرار می‌داد و مقداری هم به رودبار منتقل می‌نمود، در تهران نیز به فکر مردم خصوصاً جوانان رودبار و غربت اسلام در این منطقه بود، لذا تصمیم گرفت کتابخانه‌ای هرچند کوچک در یکی از مساجد رودبار تأسیس نماید.
از همان موقع با قومیت‌گرایی و تفرقه مردم که به نفع رژیم و بر ضد اسلام بود، مبارزه می‌کرد؛ لذا پس از تماس با برخی از روحانیون و ائمه جماعت تهران مقداری کتاب تهیه کرده و در سال ۱۳۵۴ در مسجد امام حسن مجتبی (لاکه) در محله دیگری غیر از محله زادگاهش که دارای مسجد نیز بود کتابخانه کوچکی را ایجاد کرد و نام المهدی(عج) را برایش انتخاب نمود، هرچند که مأمورین امنیتی رژیم منحوس پهلوی چندین بار به سراغ آن کتابخانه رفته و محمدتقی را سخت در تنگنا قرار داده بودند؛ اما او کتاب‌ها، جزوات و اطلاعیه‌های ضد رژیم را در مخفیگاه‌های خانه‌اش در میان کاه و حتی در زیر خاک پنهان می‌نمود و به‌تدریج و به طور مخفیانه به دیگران می‌سپارد.
انتهای پیام/
