گروه استان‌های دفاع‌پرس ـ «غلامرضا بنی‌اسدی» پیشکسوت دفاع مقدس؛ جنگ را اگر چه با گلوله می‌نویسند، اما کتاب‌هایی که درباره آن تحریر می‌شود، از جنس کلمه است. کلماتی که باید ماندگاری حماسه‌ها را تضمین کنند.
این همان سنتِ جهادِ کبیر است که قرآن به ما می‌آموزد در برابر دشمنی که کار ناتمام خود در جنگ را می‌خواهد با فرستادن ما به وادی فراموشی، تمام کند. شاید برای پدافند در برابر همین طرح شیطانی است که رهبر فرزانه انقلاب در هندسه‌ای رحمانی ما به ضرورت تبیین تاریخ و معارف دفاع مقدس «امر» می‌کنند به این صراحت که امروز فضیلت زنده نگهداشتنِ یاد شهدا کمتر از شهادت نیست. من این را دقیقا یک امر مولوی می‌دانم. برای خودم هم –بی مداهنه- آن را به مثابهِ «حکم حکوکتی» می‌شمارم.
با احیای فضیلت شهداست که می‌توان شکوه و هیمنه ایران را هم جانی جاودان بخشید. تحریر رسم‌الخط شهدا البته به عملیات‌های مختلف هم ما را آگاه می‌کند. نمی‌شود از شهدا گفت و از کارنامه سرخ‌شان بر خاک وطن چشم پوشید. تعظیم مقام شهدا حکم می‌کند کارنامه عملی‌شان را با احترام بخوانیم مثل همین عملیاتِ شکستن حصر آبادان که هروقت نامش به میان می‌آید ما اهالی دیار امام رضا به غروری مردانه سرمان را بالا می‌گیریم. بچه‌های ما محور عملیات بودند. پرچم خراسانی‌ها در اهتزاز بود.
«پس از برکناری ابوالحسن بنی‌صدر از مقام فرماندهی کل قوا، امکان همکاری مشترک سپاه پاسداران و ارتش، میسر شد.» این همقدمی که بعد همدلی عینیت یافت، با صدور پیام {امام} روح‌الله خمینی در جهت شکسته شدن حصر آبادان، نیروی زمینی ارتش با طراحی این عملیات و محول کردن آن به لشکر ۷۷ خراسان، در ساعت یک بامداد ۵ مهر ۱۳۶۰ با نام عملیات ثامن‌الائمه، در ۳ محور دارخوین، فیاضیه و جاده آبادان-ماهشهر، به اجرا درآود.
«در این عملیات چند گردان از سپاه پاسداران، لشکر ۷۷ خراسان و تیپ ۳۷ زرهی شیراز از ارتش، یک گردان تانک، از تیپ ۲ لشکر ۱۶ زرهی قزوین و یک گردانِ پیاده از ژاندارمری، به مصاف حدود ۳۰ گردان از نیروی زمینی عراق رفتند. نیروهای ایرانی تا ساعت ۲ بعد از ظهر، ضمن شکستن محاصره آبادان، موفق شدند ۲ جاده آبادان-اهواز و آبادان-ماهشهر را نیز تصرف نمایند. محوریت اصلی عملیات ثامن‌الائمه با لشکر ۷۷ خراسان بود.»
در بازخوانی این عملیات به تعداد تلفات دو طرف که نگاه می‌کنیم، اعجاز نفس‌های روح الله بیشتر ملموس می‌شود؛ از عراقی‌ها، ۳ هزارنفر کشته و زخمی شدند.۱۶۵۶ نفر به اسارت درآمدند از این سو اگر چه ما تلفات را به رسمیت نمی‌شناسیم که شهدای ما فراتر از محاسبات دنیایی، اند. تلف نمی‌شوند بلکه راه به جاودانگی می‌برند.
در مقایسه آماری، اما سهم ما ۲۲۳ شهید و ۷۶۳ مجروح بود. این در حالی است که در عرف نظامی تلفات نیروی آفندی خیلی بیشتر از نیروهای پدافندی است، اما ما در عملیات ثامن‌الائمه (ع) این قاعده را هم بر هم زدیم. باری تبیین عملیات‌ها و دستاوردهایش را ذیل زنده نگهداشتن یاد شهدا می‌دانیم که راهبرد حفظ انقلاب و اقتدار ایران نیز هست...
انتهای پیام/
