به گزارش گروه اخبار داخلی دفاع پرس، داریوش سجادی در یادداشتی تحلیلی نوشت : « سفر اخیر ولادمیر پوتین به ایران و اصرارش بر دیدار بیرون از پروتکل با آیت الله خامنه ای موید تیزهوشی و آداب دانی و آشنائی وی با ظرائف دنیای سیاست است.
در مقام قرینه، عملکرد پوتین را می توان در نقطه مقابل رفتار احمقانه و خالی از حذق «محمد مُرسی» رئیس جمهور برآمده از انقلاب مصریان قرار داد که طی سفرش به ایران در تابستان 91 بمنظور شرکت در اجلاس غیر متعهدها در یک گستاخی آشکار با تعمدش در کوتاه کردن اقامتش در ایران (اقامت 4 ساعته) و فرارش از دیدار با رهبر ایران نشان داد از حداقل های تدبیر و درک و شعور سیاسی نیز بی بهره بود.
این در حالی است که به احترام حمایت ایران از انقلاب مصر و به اعتبار خطبه مهم و اثرگذار نماز جمعه آیت الله خامنه ای در اعلام حمایت از «انقلاب تحریر مصریان» در تیر ماه 91 ابتدائی ترین ملاحظات دیپلماتیک نیز به مُرسی دیکته می کرد تا در مقام پاسداشت چنان حمایتی ملتزمانه به «ملاقات موظفانه» با رهبر ایران برود.
خصوصاً آنکه بی تدبیری و بی حذقی مُرسی اکنون بوضوح و آنگاه روشن شد که بی وقعی وی به ایران و رهبر ایران را اینک در کنج زندان و در روزشماری تاریخ اعدامش سپری می کند (!) در حالی که می بیند اگر نامدبرانه حمایت ایران را به طمع دلارهای عربستان و مواعید آنکارا نمی فروخت اکنون مانند «بشار اسد» می توانست محکم و استوار بر کرسی قدرت اتکا داشته باشد. آن هم اسدی که همه قدرت های موثر دنیا حکم به رفتنش داده بودند. اما ایران تنهایش نگذاشت و بالغ بر 5 سال تمام قد حمایت خود را متوجه اسدی کرد که در محاصره فتنه سنگین و مشترک ریاض و قطر و ترکیه و آمریکا و اروپا و اسرائیل محکوم به هلاکتی محتوم بود اما با نوشداروی ایران روئین تن شد.
تفاوت پوتین تا مُرسی تفاوت شعور تا غرور است! آن هم غروری که آغشته به حماقت و توهم باشد.»
