به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، دختر‌ها می‌ریزند داخل حیاط اُم‌محمد، دست می‌زنند و شعار می‌دهند یا اُم‌محمد نیالک، یا ریت امی بدالک و اینگونه خبر شهادت فرزند این مادر را به گوش او می‌رسانند. دختر‌ها دست می‌زنند و می‌خوانند که کاش مادر ما جای تو بود و اینگونه به استقبال از مادر شهید و شهادت می‌روند.
همدردی دختر‌های جوان اگرچه بغض و سوگ دارد، اما نشانی از ضعف و زبونی در آن دیده نمی‌شود، انگار ۶۰ سال مقاومت فلسطینیها حال در اعماق جان و رفتار نسل جوان فلسطینی ریشه کرده و آنان را با مبارزه و مقاومت عجین ساخته است. اگر ساختن یک نسل به واسطه زن‌ها و مادر‌ها رقم می‌خورد، این زن‌های فلسطینی بودند که مقاومت و مبارزه را با شیره جانشان به فرزندان خود نوشاندند و این روز‌ها در طوفانی که مبارزان فلسطینی رقم زدند چشمه‌ای از آن را می‌توان دید.
زمانی نه چندان دور، صحنه‌های آشنایی که امروز در فلسطین، در مقاومت مردم زیر موشک باران رژیم صهیونیستی می‌بینیم در گوشه‌ای کشور ما رقم خورد. خاکی که توسط دشمن برای فتح سه روزه کل آن مورد هجوم قرار گرفته بود با مقاومت مردان و زنان به هشت سال دفاع مقدس تبدیل شد.
یکی از فعالان فرهنگی شهرستان هویزه و یادمان هویزه در رابطه با فیلمی که از دختر‌های فلسطینی پخش شده تعریف می‌کند «این تصاویر مرا به یاد بی‌بی علم‌الهدی، مادر شهید سیدحسین علم‌الهدی انداخت. در روز‌های اول جنگ، سیدحسین یک مسئولیت مهم بر دوش مادرش گذاشته بود؛ اینکه خبر شهادت پسران را برای مادران ببرد.
بی‌بی برای انجام این کار سنگین تدبیر قشنگی داشت. با جمعی از خانم‌ها به خانه مادر شهید می‌رفت و با بیانی پرشور و حماسی و زینب وار آنان را تسلی می‌داد. بعد قرآنی را به امانت به آنان می‌سپرد و چند روز بعد پس می‌گرفت و با این کار یادآوری می‌کرد که فرزندان ما امانت الهی هستند و باید به دست صاحب اصلی‌شان برگردانده شوند.
همواره پشت سر حماسه‌های مردان جنگ، حماسه‌های مادرانه‌ای پنهان است!»
زن‌های مقاومت هرکجای دنیا که باشند رفتار‌های مشابه دارند، چه آن روز که خرمشهر و هویزه و اهواز نقطه مباره حق و باطل بود، چه امروز در غزه که مبارزان و مقاومان فلسطینی چشم جهانیان را به خود خیره کرده‌اند.
انتهای پیام/ ۱۴۱
