شرم بر این سکوت معنادار
گروه استان‌های دفاع‌پرس- هوشنگ نوبخت؛ این روزها اتفاقات رخ داده در سرزمین فلسطین دل هر انسانی را به درد می‌آورد. صحنه‌هایی دلخراش از جرم و جنایت‌های جنگی در شهرهای مسکونی و قتل عام کودکانی معصوم که فدای سیاست‌های پلید کسانی می‌شوند که در همه مجالس و محافل‌شان دم از انسانیت و حقوق بشر می‌زنند.
رژیم غاصب اسرائیل اگر زیر فشار اعتراضات مردمی در سراسر دنیا قرار نمی‌گرفت چه بسا دست پلیدش را به سلاح های شیمیایی هم آلوده می‌کرد تا بتواند از این مغمصه که گرفتار شده خود را خارج کند.
ارتشی که مدعی بود می‌تواند جلوی سخت‌ترین حملات موشکی دنیا مقاومت کند تنها در برابر گروهی از جبهه مقاومت کم آورد و برای تقاص شکست مفتضحانه خود دست به جنایت جنگی زد و روزهاست که مناطق مسکونی غزه را با بمب‌ها و موشک‌های خود مورد حمله وحشیانه قرار داده است.
این که چرا و چگونه تنها موجی از طوفان الاقصی توانست هیمنه پوشالی ارتش اسرائیل را بشکند، تحلیلی است نظامی که کارشناسان این حوزه باید بدان ورود کنند اما مبحثی که ما قصد داریم بدان بپردازیم، خموشی و انفعال معنادار سازمان ملل و حقوق نابشری است که غربی‌ها هر وقت به نفع شان باشد از آن دم می‌زنند.
چگونه است وقتی تنها یک نفر در گوشه‌ای از دنیا به هر دلیل مورد تهاجم قرار گیرد اگر همسو با اهداف آمریکا و غرب باشد بلافاصله تمام ظرفیت حقوق بشری‌شان به صحنه می‌آید و افکار عمومی دنیا را متوجه آن حادثه کرده و بیانیه ها صادر می‌کنند اما کشتار بی رحمانه صدها و هزاران کودک معصوم به آن نمی‌ارزد که آقایان شیک پوش متمدن نما ولی وحشی نسبت به این همه جنایت سکوت پیشه کرده‌اند؟!
آیا رسالت حقوق به اصطلاح بشر این نیست که در همچین مواقعی با اهرم فشارهای بین‌المللی جلوی این همه فجایع انسانی را بگیرند و از ارتش اسرائیل بخواهند که تنها با نیروهای نظامی طرف مقابل‌اش مبارزه کند و دست از سر کشتار شهروندان بی دفاع بردارد؟
آیا مجامع بین‌المللی تصاویر ناخوشایند قتل عام ها را در منازل مسکونی نمی‌بینند و قرار نیست نسبت به این همه جنایت واکنش نشان دهند یا این که چشم‌شان به دهان آمریکا است که اجازه دهد آن‌ها نسبت به رسالت انسانی شان در قبال کودکان فلسطین وارد عمل شوند و جلوی این همه حرکات وحشیانه را بگیرند.
آیا قطع آب و برق منازل مسکونی یک منطقه، بمباران بیمارستان‌ها و کشتن خبرنگاران که در پی حقیقت‌اند، جزئی از روال عادی یک مبارزه است که سازمان ملل و دیگر مجامع حقوق بشری نسبت به آن سکوت پیشه کرده و خود را به خواب غفلت زده‌اند؟
امیدواریم که تمام دولت‌ها و همه ملت‌ها و نهادهای مردمی و مجامع بین‌المللی فارغ از نگاه متعصبانه به طرف‌های جنگ رخ داده در سرزمین فلسطین، تنها به دلیل احترام به انسانیت و ممانعت از کشتار مردم بی دفاع هر چه زودتر وارد عمل شوند و جلوی این همه فجایع بزرگ انسانی را بگیرند تا در آینده شرمنده تاریخ و نسل‌های بعدی بشریت نشوند.
انتهای پیام/
