به گزارش خبرنگار دفاعپرس از خرم آباد، «ذبیحالله دانیالی» در سال 1351 در روستای «ولیعصر» از توابع شهرستان پلدختر دیده به جهان گشود.
تحصیلات ابتدایی و راهنمایی را در روستای زادگاهش و اول دبیرستان را در شهرستان پلدختر با موفقیت سپری کرد.
در دوران دفع مقدس، نوجوانی چهارده ساله بود که از طریق پایگاه مقاومت جهت اعزام به مناطق جنگی اقدام کرد.
بعد از دوره آموزشی در خرم آباد و در قرارگاه رمضان دوره های جنگ های نامنظم را گذراند. وی از حماسه سازان جنگهای نا منظم سپاه قدس بود و در چندین عملیات برای دفاع از خاک مقدس وطن به عنوان نیروی اطلاعات عملیات حضوری موثر و مفید داشت.
دانیالی در گردان شهدا، لشکر 57 ابوالفضل (ع) با مسئولیت تیربارچی زن در منطقه ماووت عراق شرکت کرد و برای شناسایی تجهیزات نظامی دشمن در صد کیلومتری داخل خاک عراق در ارتفاعات کوههای «شیخ محمد» عراق در اثر ترکش خمپاره زخمی شد و توسط همرزمانش به خاک ایران منتقل شد.بعد از 40 روز که در بیمارستان تحت معالجه بود، به شهادت رسید و پیکر مطهر ایشان در گلزار شهدای ولیعصر به خاک سپرده شد.
در وصیت نامه شهید ذبیح اله دانیالی آمده است:
پدرم اکنون که جنگ اسلام بر کفر گسترش یافته بر شیعیان واجب است که راه حسین که همان راه آزادی و شهادت بود پیشه کنیم تا مبادا ظالم و کافر بر ما شیعیان اهل اسلام پیروز شود.
مادرم بنده به منظور لبیک گفتن به رهنمودهای پیامبرگونه امام عزیز و به خاطر انتقام خون شهیدان عزیزمان عهد نمودم تا آخرین قطره خونم به زمین ریخته شود در مقابل قسم خوردههای بعث بمانم و از اسلام عزیز دفاع نمایم و ممکن است در این راه جان ناقابلم فدای رهبر کبیر انقلاب و اسلام عزیز شود.
تنها خواهشی که از شما و خانواده عزیزم دارم در شهادتم صبور باشید و افتخار کنید که توانستهاید با هدیه فرزندتان دین خود را به اسلام ادا نمائید.
صحبتی دارم با آشنایان و همکلاسان و دوستان عزیزم: برادران عزیز، اتحاد و وحدت و یکپارچگی را حفظ کنید و از تفرقه بپرهیزید که تنها راه نفاق، جدایی است و همچنین شتافتن به سوی شهر عارفان (جبهههای نور علیه ظلمت) را فراموش نکنید که بسیجی فریاد میزند: شهادت مرگ نیست، رسالت است، مردن نیست متولد شدن است.
هموطنان مبادا روح شهیدی به یکی از دستگاههای ملتی و دولتی نظر کند و آنجا را مملو از جوانان حزباللهی نبيند. برادران با وفا و لبیکگویان سید الشهداء (ع) دعا برای امام عزيزمان را فراموش نکنید و امام را تنها نگذارید و بدانید در چه عصر و زمانی میباشید زمانی که هیچ قلم و کاغذی نمیتواند آن را توصیف کند. بر شما بشارت باد این لطف الهی.
انتهای خبر/