گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس‌ـ رحیم محمدی؛ دوم آبان تا هشتم آبان (۲۴ اکتبر تا ۳۰ اکتبر) همه ساله به‌عنوان هفته جهانی «خلع سلاح» شناخته می‌شود؛ موضوعی که بر خلع سلاح کشور‌ها تأکید دارد و از دولتمردان و سیاستمداران می‌خواهد از تولید بسیار سلاح و انباشت آن‌ها خودداری کنند تا بلکه جهانی عاری از جنگ و خونریزی را شاهد باشیم.
به عبارت دیگر، خلع سلاح به معنای نابودی یا کاهش تولید تسلیحات در سطوح مختلف از ملی تا بین‌المللی با هدف استقرار صلح و امنیت بی المللی است که سازمان ملل متحد بر آن تأکید دارد، است.
بر اساس سند اجلاس فوق‌العاده مجمع عمومی سازمان ملل متحد در سال ۱۹۷۸ میلادی درباره خلع سلاح و نیز قطعنامه ۱۲ دسامبر ۱۹۹۵ میلادی، تاریخ یادشده هفته «خلع سلاح» نام‌گذاری شده و از تمامی اعضا و نیز مراکز غیردولتی برای تحقق آن درخواست مشارکت شده است.
تأکید بر خلع سلاح و نام‌گذاری هفته‌ای با این عنوان از سوی سازمان ملل متحد هرچند اقدامی قابل توجه است، اما تاکنون عملکرد دولت‌های به اصطلاح قدرتمند نشانی از توجه به موضوع یادشده ندارد؛ به‌عنوان مثال برابر آنچه موسسه صلح استکهلم منتشر کرده است، از سهم جهانی صادرات تسلیحات عمده توسط ۱۰ صادرکننده بزرگ در سال‌های ۲۰۱۸ ـ ۲۰۲۲ میلادی، ایالات متحده آمریکا با ۴۰ درصد در جایگاه نخست قرار دارد و بعد از آن به ترتیب روسیه با ۱۶ درصد، فرانسه با ۱۱ درصد، چین با ۵/۲ درصد، آلمان با ۴/۲ درصد، ایتالیا با ۳/۸ درصد، انگلیس با ۳/۲ درصد، اسپانیا با ۲/۶ درصد، کره جنوبی با ۲/۴ درصد و رژیم صهیونیستی با ۲/۳ درصد قرار دارند و کشور‌های عربستان سعودی، امارات متحده عربی و قطر نیز مجموعاً خرید ۳۰ درصد از تسلیحات آمریکایی را در این دوره به خود اختصاص داده‌اند.
پس این آمار بیانگر آن است که آنچه به‌عنوان خلع سلاح نامیده می‌شود، شعاری بیش نیست؛ چرا که کشور‌های دارای فناوری‌های بالای نظامی همواره در صدد فروش بیشترِ تولیدات کارخانه‌های اسلحه‌سازی خود هستند که در این میان کشور‌های ثروتمندی همچون کشور‌های حاشیه جنوبی خلیج فارس به مشتریان دائمی تولیدات صنایع نظامی کشور‌هایی مانند آمریکا تبدیل می‌شوند.
انتهای پیام/ 231
