به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، ۱۸ روز از آغاز نبرد طوفان‌الاقصی می‌گذرد و این جنگ علاوه بر وارد کردن خسارات بزرگ و بی‌سابقه به رژیم صهیونیستی (نظیر غافلگیری در ابتدای جنگ، کشانده شدن درگیری به داخل اراضی اشغالی، تحمیل تلفات بسیار زیاد به صهیونیست‌ها و تعداد بالای اسرا)، به بروز اختلافات سنگین در داخل گروه‌های سیاسی و حتی احزاب دولتی منجر شده است.
استعفای «گالیت دیستال اطبریان» وزیر اطلاعات و تبیین رژیم صهیونیستی و برکناری وزیر بهداشت این رژیم در روز‌های گذشته، نشانه‌هایی از همین اختلاف در درون دولت فعلی به نخست وزیری «بنیامین نتانیاهو» بود، اما همه این اختلافات در این تغییرات خلاصه نمی‌شود.
حزب «لیکود» به عنوان اصلی‌ترین حزب حاضر در ائتلاف دولتی نیز در پی این جنگ دچار اختلافات فراوان شده که می‌تواند در آینده نزدیک (بخصوص با پایان جنگ) به انشقاق در درون این حزب منجر شود.
این اختلافات تا حدی بوده که افرادی نظیر «یائیر لاپید» رهبر اپوزیسیون فعلی نیز حاضر نشد به کابینه اضطراری بپیوندد.
کابینه اضطراری در روز‌های اخیر با حضور «بنی گانتز» و برخی دیگر از افراد نظیر «گادی آیزنکوت» شکل گرفت، اما افرادی نظیر «ایتامار بن گویر» وزیر فعلی امنیت داخلی اسرائیل نیز از عضویت در آن کنار گذاشته شد.
بن گویر رهبر حزب راستگرا و افراطی «صهیونیسم مذهبی» ازجمله تندرو‌های حاضر در ائتلاف با دولت نتانیاهو است که کم کم به یکی از چالش‌های بزرگ این دولت نیز تبدیل شده و به نظر می‌رسد نتانیاهو برای جلوگیری از خسارات ناشی از خروج احتمالی این احزاب و به تبع آن، سقوط دولت، به دنبال جایگزینی آن‌ها با احزاب دیگر باشد.
همه این‌ها در حالی است که طبق نظرسنجی‌های صورت گرفته در فضای داخلی اسرائیل، حزب لیکود به رهبری نتانیاهو بیشترین افت را در هفته‌های اخیر داشته و از ۲۸ کرسی در نظرسنجی ۶ اکتبر ۲۰۲۳ (یک روز قبل از شروع جنگ) به ۱۸ کرسی تنزل یافته است.
در این میان، احزاب اپوزیسیون نظیر حزب «اردوگاه داخلی» به رهبری گانتز با رشد بیشتری مواجه شدند که همین، احتمال جابجایی دولت در پس از جنگ را بیشتر می‌کند.
این اختلافات البته محدود به احزاب و گروه‌های سیاسی نمانده و به میان ساکنان سرزمین‌های اشغالی هم کشیده شده است.
طبق نظرسنجی ها، ۸۰ درصد ساکنان سرزمین‌های اشغالی، نتانیاهو را مقصر اصلی این جنگ می‌دانند و این میزان حتی در میان رای دهندگان به لیکود نیز به رقم ۷۰ درصد رسیده است.
طی روز‌های گذشته تجمع بزرگی نیز در مقابل وزارت دفاع این رژیم برگزار شد که تظاهرکنندگان خواستار استعفای نتانیاهو بودند.
حمله زمینی به غزه عامل تشدید اختلافات
با گذشت ۱۵ روز از شروع حملات گسترده هوایی ارتش اسرائیل به نوار غزه که بسیاری آن را زمینه‌ای برای حمله زمینی گسترده به غزه می‌دانند، هنوز سران این رژیم تصمیم قطعی برای ورود زمینی را نگرفته و به نظر می‌رسد این هدف –که در روز‌های گذشته به شدت از سوی سران اسرائیل اعلام می‌شد- به یکی از محل‌های اصلی اختلاف حتی در درون حزب لیکود تبدیل شده است.
این اختلافات موجب شکل‌گیری ۳ نگاه در داخل حزب لیکود ایجاد کرده است.
اول، گروهی که در طرفداری از نتانیاهو و تصمیمات او، خواهان ورود زمینی به غزه هستند، اما معتقدند این ورود نباید دائمی باشد بلکه حمله به صورت موردی و مقطعی صورت بگیرد و سپس از غزه خارج شوند.
گروه دوم طرفدار این نظریه هستند که ارتش اسرائیل باید بصورت کامل وارد غزه شده، حماس را نابود و غزه را به صورت کامل اشغال کند؛ و نهایتاً گروه سوم که معتقدند این جنگ باید هرچه سریعتر تمام شده و تکلیف اسرا از طریق مذاکره مشخص شود.
با این حال، صهیونیست‌ها به خوبی از سختی حمله زمینی به غزه و احتمال دریافت ضربات سنگین از گروه‌های مقاومت آگاهی دارند.
در سال ۲۰۱۴ نیز ارتش اسرائیل وارد غزه شد، اما نهایتاً با دادن تلفات مجبور شد از این منطقه خارج شود.
در سال ۲۰۰۵ نیز دولت وقت اسرائیل به نخست وزیری «آریل شارون» غزه را –که تا آن زمان در اشغال آن‌ها بود- ترک کرد و مجبور به عقب نشینی از آن شد.
همه این موارد علاوه بر اینکه مقامات اسرائیلی را بر سر یک تردید بزرگ برای تصمیم گیری برای این حمله قرار داده، موجب اختلافات در میان احزاب و شخصیت‌های سیاسی نیز شده است.
این در حالیست که در طرف مقابل یعنی گروه‌های مقاومت فلسطینی و در یک نگاه کلی تر، جبهه مقاومت که شامل حزب الله در لبنان نیز می‌شود دارای یک برنامه ریزی منظم، دقیق و حساب شده هستند.
واقعیت این است که گروه‌های مقاومت اولین سیلی محکم را به دشمن زده اند و حالا منتظر واکنش او هستند؛ واکنشی که تا الان جز بمباران کور غزه و به شهادت رساندن زنان و کودکان بی گناه، دستاورد دیگری برای آن‌ها نداشته است؛ نه حماس از بین رفته و نه آن‌ها توانسته اند اسرای خود را آزاد کنند و ورود زمینی نیز ممکن است بر وخامت این وضعیت بیفزاید.
در حالی که برخی تحلیلگران اسرائیلی (نظیر آنچه در مقابله هاآرتص نوشته شده) معتقدند نتانیاهو برای فرار از این وضعیت به دنبال یک حضور بسیار محدود و کوتاه مدت (و در یک معنا نمایشی) ارتش در غزه (برای کم کردن فشارها) و سپس عقب نشینی سریع (برای فرار از تلفات بیشتر) است، یوآو گالانت وزیر دفاع با حضور در کمیته امور خارجه و امنیتی، برنامه سه مرحله‌ای را تشریح کرده است که شامل مانوری برای نابودی زیرساختها، حذف حماس و در نهایت ایجاد یک رژیم امنیتی جدید در غزه می‌شود.
این یعنی احتمالاً صهیونیست‌ها به دنبال موقعیتی شبیه کرانه باختری برای غزه هستند که اختیار آن را از حماس گرفته و به تشکیلات خودگران بدهند و خود از آن‌ها خارج شوند.
حماس از سال ۲۰۰۷ (۲ سال پس از خروج اسرائیل از عغزه) به دلیل حمایت‌های بیشتر مردم و در اختیار داشتن کادر‌های مجرب تر، اداره غزه را برعهده دارد.
همه این‌ها منوط به این است که اسرائیل بتواند با حمله گسترده زمینی به تمامی اهداف مورد نظر خود برسد؛ اهدافی که به نظر می‌رسد چندان در دسترس آن‌ها نیست و همین شک و تردید، آغاز حمله را بیش از ۲ هفته به تاخیر انداخته است.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/ ۱۳۴
