گروه استان‌های دفاع‌پرس- «حمید جهانگیر فیض‌آبادی» رزمنده و پیشکسوت دفاع مقدس؛ امشب ثانیه‌ها چقدر محزونند. لحظه‌ها نشان از ماتم و اندوه فراق جگرسوزِ مادر جوانی دارند که کبودی بازو، دست‌های به کمر گرفته و چهره نیلی از ضرب دست بی‌ریشگان کمتر از مرد، قلب تاریخ شیعه را هدف داغی عظیم قرار داده است.
امشب دیده‌ای اگر نبارد به یقین مقام منیع دُردانه رسول خدا را به جان باور نکرده است.
به‌تحقیق اگر خونابه‌ای از اشک چهره‌ای را نپوشاند، عمق فاجعه ضد بشریِ آتش‌فشاندن بر درب خانه عصمت و طهارت را درک نکرده است.
کسی‌که درونش از این همه بی‌داد و ناجوانمردی نلرزد، مطمئناً به ژرفنای روضه سوزناک تحَیُّر پی نبرده است، آنجا که حسنین و زینبین مبهوت بوده‌اند میان کوچه و خانه، به سمت پدری که ریسمان به گردن و دست، به سوی مسجد می‌بَرند رَوَند، یا جانب مادر پهلو شکسته فرزند سقط شده‌ای را که از درد به خود می‌پیچد بگیرند.
واژه انسانیت باید تکلیف خود را به درستی بداند که کجای جبهه تاریخی حق و باطل ایستاده است و در قبال مظلومیت و حقانیت علی(ع) و زهرا(س)، سمت‌وسوی کدام گفتمان و اندیشه‌ای را گرفته است؟ یک طرف دوگانه علی(ع) هست و زهرا(س) و طرف دیگر؛ گروهی از پیروان جبهه باطل.
امروز امتداد حق و باطل؛ حول محور فلسطین (قبله اول مسلمین جهان) و رژیم اشغالگر اسرائیل معنا می‌شود. هرکه با فلسطین است، دل در گرو محبت علی (ع) و زهرا (س) دارد و آن که با اسرائیل کودک‌کُش آپارتاید دست دوستی داده است در جبهه پیروان شرک و کفر و نفاق استکبار جهانی؛ قرار دارد.
«وَ سَیَعْلَمُ الَّذینَ ظَلَموُا اَیَّ مُنْقَلَبٍ یَنْقَلِبوُن»
انتهای پیام/
