گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ مردم ایران اسلامی فارغ از طبقه اجتماعی و فرهنگی و علقه سیاسی و اعتقادت دینی خود نسبت به شهدا حس و باوری مشترک دارند. آنها شهدا را از خود می‌دانند و چنان عزیز می‌دانند که گویی عضوی از خانواده خودشان است. تشییع ۱۷۵ شهید غواص و تشییع شهدای مقاومت گواه موجه ما در این ادعا است.
همه بارها و بارها دیدیم که مردمی در جریان‌های مختلف مثل انتخابات رودرروی هم می‌ایستادند چگونه در تشییع پیکر شهدا شانه به شانه هم حرکت می‌کنند و یک صدا و یک پارچه شعاری واحد سر می‌دهند.
محققا در هیچ جای زمین قهرمانان ملی و سربازان کشته شده در راه وطن تا این اندازه که در ایران شاهدیم نتوانسته زمینه ساز وحدت ملی شود. با این حال برخی از افراد معدود و تعدادی از سلبریتی‌های بی‌وطن که تنها نام ایرانی بودن را یدک می‌کشند با ایجاد شبهه و شک سعی دارند تا تشییع شهدا را زیر سوال ببرند، هر چند توفیقی حاصل نمی‌کنند اما ممکن است بر ذهن برخی از نوجوانان تاثیر سویی بگذارند.
پاسخ دادن به این شبهات جز دستگاه‌های فرهنگی و اصحاب هنر بر عهده چه کسی است؟ متاسفانه موضوع غنی و گسترده چون تشییع شهدا هیچگاه بر پرده عریض سینما به تصویر کشیده نشده است و جز در پاره‌ای موارد در آثار مستند و فیلم کوتاه داستان تشییع شهدا بخصوص شهدای گمنام را ندیدیم و علی‌الظاهر با این رخوت و سترونی مدیران فرهنگی نخواهیم دید.
شهدای گمنام دفاع مقدس هر چند آشنای همیشگی مردم هستند اما در فضای فرهنگی ما چه صداوسيما چه سینما و چه هنرهای نمایشی گمنام‌تر و نا آشناتر هستند. گویا برای اصحاب فرهنگ و هنر موضوع تشییع شهدا اولویتی ندارد و حتی به عنوان کار حاشیه‌ای نیز در برنامه‌های آن جایی ندارد.
تشییع شهدا نه تنها کاری فرعی و چنان که برخی از معاندان فریاد می‌زنند اقدامی سیاست‌ورزانه نیست بلکه مطالبه‌ای مردمی و حرکتی انقلابی از سوی اقشار و آحاد جامعه است. مردم با حضور در تشییع شهدای گمنام در واقع با آرمان‌های شهدا بیعتی دوباره می‌کنند.
کاش همانگونه که مردم شهدای گمنام را تشییع و به خاک می‌سپارند اصحاب فرهنگ و هنر نیز داستان این شهدا را با قلم و دو بین و هر ابزار هنری دیگری برای مخاطبان خود روایت کنند. قطعا مردمی که پیکرهای شهدا را چون عزیزی گرامی و مقدس تشییع می‌کنند از دیدن و شنیدن روایت آنها بر پرده سینما استقبال خواهند کرد.
انتهای پیام/ 161
