به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس از قم، حجتالاسلام والمسلمین کاظم صدیقی امام جمعه موقت تهران طی سخنانی در مراسم بزرگداشت آیتالله بهاءالدینی، وی را عبد صالح خدا، عالم عامل و یک فقیه متعهد و مهاجر واصل توصیف کرد و افزود: آن مرحوم در طول عمر شریف و پربار خود خدمات ارزندهای را به اسلام و حوزه های علمیه ارائه کرد.
وی تجلیل از مقام شامخ آن عالم بزرگوار را تجلیل از مقام کرامت و فقاهت دانست و گفت: تهذیب نفس و تسلط کافی بر آن از مهمترین ویژگیهای اخلاقی این فقیه عالیمقام بود؛ به نحوی که اگر تمام جهان به او اقتدا می کردند، به هیچکس اعتنا نمی کرد و به خود مغرور نمی شد.
صدیقی با بیان اینکه آن مرحوم بدون توجه به مال و شهرت دنیا توانسته بود در عین سادگی بواسطه زهد و تقوی به آرامش عجیبی دست پیدا کند، خاطرنشان کرد: آیت الله بهاء الدینی در شش سال پایانی عمر خود با وجود زمین گیرشدن به خاطر بیماری، همان حالت آرامش همیشگی خود را داشت.
امام جمعه موقت تهران با اشاره به حضور آیت الله بهاءالدینی در جبهه های جنگ در کنار رزمندگان اسلام، افزود: در اوج موشکبارانها حال او هیچ تغییر نمی کرد و به هیچ وجه دچار حالت تزلزل، اضطراب و تشویش نمی شد.
آیت الله سید رضا بهاءالدینی از فقهای سرشناس شیعه در 9 فروردین 1287 هجری شمسی در خانواده ای متدین و تقوا پیشه، در شهر مقدس قم چشم به جهان گشود، در بیست و هشتم تیرماه سال 76 در قم درگذشت و در جوار حرم حضرت معصومه(س) به خاک سپرده شد.
* مقام علمی
از ابتدای کودکی مرحوم آیت الله بهاءالدینی مشغول تحصیل شد و قرآن و ادبیات را در مکتبخانههای قم فراگرفتند، سپس به سرعت مقامات علمی را پشت سر گذاشته و به مدرسه رضویه رفتند، در جوانی به درس خارج مرحوم آیت الله حائری وارد شده و شش سال از محضر این عالم وارسته استفاده کردند.
ایشان از سن چهارده سالگی مشغول تدریس نیز بودند و به گفته خود ایشان روزانه چهارده تدریس و مباحثه داشتند، بنابه قول خودشان حدود هفتاد سال تدریس کردند.
* اساتید
اساتید ایشان «شیخ محمدعلی حائری، شیخ ابوالقاسم کبیر، میرزا محمد همدانی، ملاعلی همدانی، سید احمد حجت افغانی، میرزاجوادآقا ملکی تبریزی، میرزا علی اکبر حکمی یزدی، آیت الله شاهآبادی، آیت الله حائری، آیت الله حجت، آیت الله بروجردی، آیت الله فیض» بودند.
* شاگردان
برخی شاگردان دوره سطح این فقیه والامقام عبارتند ازآیات «استاد شهید مطهری، حسینعلی منتظری، احمد جنتی، علی مشکینی، احمد آذری قمی، محمد فاضل لنکرانی، سید مصطفی خمینی، امام موسی صدر، خوانساری، حجت، ابوالقاسم قمی و دیگر بزرگان».
اما شاگردان درس خارج ایشان نیز همگی از تیزهوشان حوزه علمیه قم میباشند، که برخی از این اساتید عبارتند از «حیدری کاشانی، معزی، حجتی یزدی، امجد، برادران احمدی یزدی، حسینی کاشانی، نصیری».
اجازه اجتهاد را در جوانی از محضر آیت الله العظمی خوانساری و اجازه روایت را از مرحوم شیخ عباس قمی دریافت کردند.
* آثار علمی
تقریرات درس آیت الله حائری، تقریرات مرحوم آیت الله حجت، شرح دعای ابوحمزه، شرح بعضی از خطبه های نهج البلاغه، مجموعه اشعار، تفسیر سور آخر قرآن، تاریخ آداب العربیه، مقایسه نظم و نثر جاهلیت و اسلام، و دیگر نوشتهها که متاسفانه به طور کامل جمعآوری نشده و به چاپ نرسیده است.
* درس اخلاق
مرحوم امام خمینی با دیدی که از این عالم عامل داشت فرموده بودند «از ایشان بخواهید درس اخلاق برای حوزه بگوید و از وجود او بهره برداری کنید». از اینرو درس اخلاقی که از سالها پیش بطور خصوصی برای عده ای داشت به فیضیه کشیده شد و عمومی گشت.
لازم به ذکر است، براساس گفته حاضرین روز اول یکی از مراجع تقلید فعلی در درس شرکت کرد تا هم خود بهره ببرد و هم مشوق دیگران باشد، درس اخلاق ایشان در حوزه خیلی ادامه نداشت تا اینکه به حسینیه مرحوم بهاءالدینی منتقل شد و تا قبل از آنکه پاهای ایشان از حرکت بماند، آن جلسات و نشستهای اخلاقی در حسینیه برقرار بود.
* عالم به حقیقت
در اینجا به چند نمونه از مواردی که از ایشان نقل شده و روشن کننده این است که مرحوم بهاءالدینی عالم به حقیقت عالم بودهاند را بیان میکنیم:
براساس گفته یکی از شاگردان ایشان سالیان بسیاری بود که در درس آقا حاضر میشدم یکی از شاگردان معظم له که فردی مقیّد به درس و مطالعه و انسانی متقی بود، اما استعداد شایان توجهی نداشت، از دنیا رفت، مدتها گذشت، روزی در محضر حضرت استاد بودم که صحبت از همان شخص شد، که حضرت استاد فرمود «فلانی در برزخ چنان رشد علمی کرده و حرفهایی میزند که اگر در حیاتش برای او گفته میشد، نمیفهمید! درباره موضوعی در باب طهارت با ما بحث کرد و نظر ما را تغییر داد».
مورد دیگر که باز از شاگردان ایشان منقول است این است که «روزی به اتفاق آقا وارد قبرستانی شدیم، روش همیشه ایشان این بود که در ابتدای قبرستان توقف می کردند و سوره فاتحهای برای صاحبان قبور قرائت میفرمودند، اما آن روز دیدم چند قدمی طی کردند و در آن طرف گورستان بر سر قبری ایستادند، چند لحظه مکث کرده، فرمودند: همین جا می نشینیم، چندین دقیقه بر سر آن قبر نشستند، سپس با هم حرکت کردیم و از قبرستان خارج شدیم، پس از مدتی سؤال کردم که آیا علت خاصی وجود داشت که بر سر آن قبر نشستید؟ فرمودند «صاحب قبر در عذاب سختی بود، گفتم شاید تخفیفی برای او حاصل شود، که البته بی تأثیر نبود!»
مورد دیگر درباره فوت آیت الله العظمی حائری است که خود ایشان میفرماید «قبل از اذان صبح در منزل بودم، حس کردم حاج شیخ از دنیا رفته است. به طرف حرم حرکت کردم، دویست متری حرم یقین کردم که ایشان رحلت فرموده است»!"
* گفتار ناب
در پایان خوب است کلمات و نصایحی از گفتارهای ناب ایشان را ذکر کنیم تا همگی از کلام ایشان بهره بریم:
برای آدم شدن و ورود به وادی سیر و سلوک، سیره عملی ائمه دین را نصب العین خود قرار دهید که غیر از در خانه این خانواده، هیچ کجا خبری و چیزی نیست و هر کجا جای پای عرفان و شناخت را دیدید، بدانید که ارتباط با ائمه آنجا بود، گرچه شهرت به خلاف آن باشد و بدون ارتباط با ائمه معصومین عرفان دروغ است.
دستگاه الهی برکاتی دارد، مشکلاتی هم دارد، اینکه میبینید جامعه دنبال مادیات میدود، به خاطر این است که آشنا با معنویت و دستگاه الهی نیست. اگر با آن هم آشنا شود، در این راه فعالیت و دویدنش بیش از آن راه مادیات خواهد بود و دیگر توجهی به این هو و جنجال نخواهد داشت.
به تسبیح و ذکر و ورد گول نخورید، ممکن است چیزی عادت انسان شود، وقتی عادت شد، ترک آن وحشت آور است، و منشأ اثر هم نیست. انسان گاهی مثل ضبط صوت میشود، میگوید و می خواند و هیچ حالی او نیست، لذا چیزی عاید خود او نمی شود.
حکومت عقل، مشکلات اجتماعی را حل می کند. چون حکومت عقل همان حکومت الهیه و اجرای دستورهای خداوند است. لذا در ظهور حضرت ولی الله الاعظم عقلها کامل میشوند.
* وفات
سرانجام این عالم عامل و زاهد خداترس درسیزدهم ربیع الاول سال 1418 هجری قمری مطابق با بیست و هشتم تیرماه سال 1376 هجری شمسی در شهر قم از دنیا رفت. و بدن مبارک ایشان در بالاسر مرقد مطهر حضرت فاطمه معصومه(س) و در کنار قبر استاد گرانمایهاش حضرت آیت الله العظمی حائری به خاک سپرده شد.
براساس گفته خود ایشان به یکی از شاگردانشان در یک هفته قبل از رحلت ایشان، در تشییع آیت الله بهاءالدینی سلمان فارسی و ابوذر غفاری نیز شرکت داشتند.
