«احسان امی» کارگردان مستند «می ۱۹۶۸» که این روزها و همراه با برخی از آثار منتخب هفدهمین جشنواره فیلم مستند ایران «سینماحقیقت» روی پرده سینماهای هنروتجربه رفته است، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس اظهار داشت: اکران برخی آثار منتخب جشنواره «سینماحقیقت» در گروه هنروتجربه باعث خوشحالی است چراکه هر نوعی از سینما برای مخاطب خلق می‌شود و حیات آن در گرو تماشاگر است. دوست داشتم که در طول جشنواره بدانم تبلیغات صورت گرفته چه تعدادی از مخاطبان را برای دیدن فیلم به سینما می‌کشاند، مخاطبی که خودم اقدام به دعوت آن نکرده باشم که از نتیجه هم ناراضی نبودم. اکران اثر در شهرستان هم طبعا مخاطب بیشتری را به سینما می‌کشاند که برای من باعث خوشحالی است.
وی درباره چرخه اقتصادی این آثار عنوان کرد: اگر چرخه اقتصادی را در نظر بگیریم، در حالت عادی نظام عرضه و تقاضایی در سینما حاکم است؛ فیلم با بودجه مشخصی تولید می‌شود، در ادامه باید عرضه شود و بودجه صرف شده را به صاحبانش برگرداند، اگر بتواند سودی را هم به دست آورد که بهتر خواهد بود. در این بازار رقابتی کسی برنده است که مخاطب بیشتری را برای فیلم جذب کند. در سینمای ما ممکن است که نظام عرضه و تقاضا مناسبات درستی نداشته باشد مثلا سوبسیدهایی که در اختیار فیلمسازان قرار می‌گیرد باعث می‌شود که سود در تولید باشد یعنی فیلمساز پس از تولید اثر کارش به پایان می‌رسد و نیاز ندارد که فیلمش حتما دیده شود و هزینه‌ای بابت آن دریافت کند. فکر می‌کنم این مناسبات در سینمای داستانی خیلی پررنگ باشد.
کارگردان مستند «می ۱۹۶۸» ادامه داد: در سینمای مستند ماجرا کمی متفاوت است؛ بحث اقتصادی در این سینما بسیار اهمیت دارد چراکه سویه تولید آن خیلی وابسته به سوبسید و رانت نیست یا نسبت به سینمای داستانی کم‌تر است و مخاطب هم اقبال بهتری به سینمای مستند خواهد داشت. امیدارم همه فیلم‌هایی که در سینماهای هنروتجربه اکران می‌شوند با اقبال مخاطبان مواجه شوند تا به افزایش بضاعت تولیدکنندگانی که صورت خود را با سیلی، سرخ نگه می‌دارند، کمک کند تا در سال‌های آینده کارهای بهتری انجام دهند.
این مستندساز تاکید کرد: هرچقدر تعداد سینماهای نمایش‌دهنده و مکان عرضه فیلم‌های مستند که باید به عنوان یک محصول دیده شوند، بیشتر باشد، اتفاقات بهتری برای فیلم رقم خواهد خورد. در جشنواره هفدهم «سینماحقیقت» شاهد بودیم که مخاطبان، به دور از مسئله داشتن کارت، باید برای دیدن فیلم بلیت رزرو می‌کردند و گاهی با سالن‌های پر از مخاطب روبه‌رو می‌شدیم و مجبور بودیم فیلم را سر پا نگاه کنیم. این مسئله موجب می‌شود کسانی مثل من تلاش بیشتری داشته باشیم و در ادوار مختلف اثری را خلق کنیم که بتواند موفق‌تر باشد.
کارگردان «می ۱۹۶۸» تاکید کرد: فکر می‌کنم به دلیل رنگارنگ بودن آثار جشنواره «سینماحقیقت» و تنوعی که میان آن‌ها دیده می‌شد، فیلم‌های برگزیده این توانایی را دارند که مخاطب شهرستان را هم به سینما بکشانند. امیوارم این حضور به چرخه اقتصادی سینمای مستند کمک کند.
وی درباره برنامه آینده اکران فیلمش مطرح کرد: از آنجایی که «می ۱۹۶۸» به یک مسئله تاریخی می‌پردازد که مربوط به دانشجویان است، پیشنهاد داده شد که فیلم را پیش از پخش تلویزیونی یا دیگر عرصه‌ها، در اکران‌های دانشجویی دانشگاه‌ها به نمایش درآوریم تا در نشست‌های پس از آن نیز درباره اثر گفت‌وگو شود. اگر امکان‌پذیر باشد سعی می‌کنیم، بلیت‌فروشی جزئی هم در این نوع اکران‌ها داشته باشیم تا جنبه حرفه‌ای کار حفظ شود.
براساس این گزارش؛ مستند «می ۱۹۶۸» درباره اعتراضات دانشجویی در فرانسه است که منجر به اتفاقاتی می‌شود. در طول این سال‌ها خوانش‌های مختلفی درباره این رویداد صورت گرفته است؛ برخی این اتفاقات را به عنوان یک انقلاب تلقی می‌کنند و برخی دیگر این‌گونه فکر نمی‌کنند.
مستند «می ۱۹۶۸» به ابعاد این اتفاقات و تأثیری که در اعتراضات کارگری داشت، می‌پردازد چراکه مدتی پیش از این اعتراضات، جنبش کارگری به شیوه کار و حقوق‌شان اعتراض داشته‌اند و اعتراضات دانشجویی و پیوستن‌شان به اعتراضات کارگری، شبه انقلابی را در فرانسه شکل می‌دهد. ساخت مستندی درباره اعتراضات می ۱۹۶۸ به دلیل تشابهاتی که با اتفاقات سال گذشته کشورمان می‌توانست داشته باشد، اهمیت دارد، همچنین این تشابهات دلیلی برای ساخت این مستند بود.
انتهای پیام/ 121
