گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس - حامد افروغ؛ انقلاب اسلامی ایران به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تحولات تاریخی تاریخ معاصر از امتیازات و ویژگی‌های خاص بسیاری برخوردار است؛ امتیازات و ویژگی‌هایی که گاه در بین سایر انقلاب‌های مشابه دارای وجوه پررنگ‌تری بوده و تاثیرات عمیق‌تری را باعث شده است.
یکی از این امتیازات برگزاری متوسط سالانه یک انتخابات است. این میزان رجوع به آرای عمومی را در کمترین کشوری می‌توان سراغ داشت. اگرچه همچنان ساختار‌های مدیریتی در ایران نامنسجم و جزیره‌ای عمل کرده و گاه در تقابل با هم قرار می‌گیرند، اما نفس انتخاب مسئولان نظام مستقیم یا غیر مستقیم توسط انتخابات، خود به تنهایی امتیازی درخور است.
انتخابات در جمهوری اسلامی علاوه بر کارکرد سیاسی خود جهت تازه‌سازی مدیریت کشور، نقش امنیتی نیز دارد به طوریکه هر بار پس از برگزاری انتخابات‌ها درجه سرسختی دشمنان برای تحمیل خواسته‌هایشان کاهش یافته و نرمش بیشتری نشان داده‌اند.
مشارکت بالای مردم ایران در انتخابات به عنوان یک سلاح نرم بازدارنده در سیاست ایران جای خود را باز کرده به طوریکه غرب، اتخاذ برخی تصمیمات خود درباره ایران را تا پس از برگزاری انتخابات‌های نزدیک همان ایام به تعویق انداخته است مانند تصمیمات نهایی پذیرش برجام.
حضور بالای مردم در انتخابات، اما وابسته به عوامل مختلفی است که یکی از آن‌ها امیدواری به آینده است. در موارد متعددی که در تاریخ پس از پیروزی انقلاب اسلامی دیده‌ایم، هرگاه ملت ایران نسبت به تغییر شرایط زندگی و یا صداقت مسئولان در معرض انتخاب تردید داشته و یا ناامید از تعهد آن‌ها بوده‌اند، مشارکت کاهش چشمگیر داشته است و هر بار هم برعکس، امید‌ها به تغییر شرایط بیشتر بود، مشارکت نیز افزایش داشته است.
البته شیطنت برخی سیاسیون داخلی و القائات مسموم رسانه‌ای غرب نیز در انحراف مطالبات مردم هم یکی از موارد جدی است که بر امیدواری آن‌ها برای تغییر شرایط اثرگذار بوده است؛ اما آنچه که به صورت عام تاثیر عمیقی بر مشارکت داشته، تبعیض مسئولان در عمل به قانون، مماشات بر اجرای احکام قانونی در برابر متخلفین، بی‌تعهدی برخی از آن‌ها در صیانت از بیت‌المال و اغماض مقابل دست‌اندازی اطرافیانشان به منابع کشور، افزایش فشار اقتصاد کشور بر گرده اقشار ضعیف از طریق اخذ مالیات و عوارض و ... و قسر در رفتن دانه درشت‌ها و متنفذین، عدم تطابق زندگی برخی مسئولان با ادعا‌ها و توصیه‌هایشان و امثالهم.
پاشنه آشیل جمهوری اسلامی در ارتقای سطح کیفی زندگی مردم و افزایش رضایتمندی آن‌ها از حکومت در دو حوزه اساسی خلاصه می‌شود، یکی حوزه قضا و نظارت قضایی و دیگری حوزه اقتصادی، در باقی موارد مشکلات در اوج خود نیز با متانت و صبر مردم و گروه‌ها حل شده و می‌شوند، اما تبعیضات در حوزه قضایی و فشار‌های اقتصادی که اغلب مسبب آن‌ها ویژه‌خواری و باندبازی برخی مسئولان با فالان اقتصادی است، امید را در دل مردم کم‌رنگ کرده است.
قوانین منسوخ، قدیمی، فشل، عدم وجود ضابطه‌های محکم برای احقاق حق، عدم نظارت دستگاه‌های متعدد و عریض و طویل بر ظلم‌هایی که در بدنه جامعه روا می‌شود در کنار بمباران تبلیغاتی دشمن که این مسائل فقط مختص ایرانیان است و خارج از کشور بهشت برین، همه در کنار هم یک فضای بسته و خفقان ذهنی را ایجاد کرده که حتی رای‌دهندگان هم امید چندانی به اصلاح امور نداشته باشند.
البته که تلاش‌های دولت‌های، چون دولت فعلی که از مرام و مسلک مردمی‌تری برخوردار است در التیام زخم‌های موجود بی‌اثر نیست، اما تا زمانی‌که مردم نتیجه این تلاش‌ها را در سفره خود نبینند، به نگاه جدی به تلاش‌ها نمی‌نگرند.
از این‌رو برگزاری انتخابات پرشور تلاش صادقانه، عالمانه و با پیوست رسانه‌ای و فرهنگی مسئولان را می‌طلبد تا ضمن تلاش، به تنویر افکار عمومی پرداخته و در این مسیر برای برخورد با هیچ متخلفی دست و دلشان نلرزد.
انتهای پیام/ ۱۱۲
