به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، ششمین سلسله نشست «پاتوق» با حضور خانواده‌های شهدا عصر شنبه ۲۱ بهمن در آستانه سالگرد چهل و دومین پیروزی انقلاب اسلامی در اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران برگزار شد.
در این نشست «حبیبه آقایی‌پور» فرزند شهید «محمدرحیم آقایی‌پور» از شهدای فاجعه منا، «زهرا حجازی» دختر شهید سردار «محمد حجازی»، «زهره تبریزی» مادر شهید «علی‌اصغر کریمی» از شهدای مدافع حرم و فرزند شهید «علی‌اکبر تبریزی» از شهدای جاویدالاثر دفاع مقدس، مادر شهید «دانیال صفری» از شهدای مدافع حرم، «زهراسادات موسوی» همسر شهید «سید جاوید موسوی»، مادر و برادر شهید «روح‌الله عجمیان» و «علی فروزانفر» مدیر کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران حضور داشتند.
ششمین نشست از سلسله نشست‌های «پاتوق» با ذکر خاطرات خانوادا‌های شهدا سپری شد.
زهرا سادات موسوی ضمن اشاره به سیر زندگی همسرش که از سال‌ها قبل از ازدواج، مجاهدت‌های بسیاری را در کشور افغانستان رقم زد، بیان کرد: قسمت این بود که بعد از مهاجرت به ایران و در دهمین سال ازدواج، در اولین اعزامی که به سوریه داشتند، به شهادت برسد.
او از سختی روز‌های بعد از شهادت همسرش گفت: فاطمه‌کوثر ۴ سال داشت که پدرش شهید شد. خاطرات کمی از پدرش دارد، اما همان خاطرات را از سال ۱۳۹۳ تا الان برای خودش ثبت کرده است. او درکی از شهادت نداشت و باورپذیری این موضوع برای من سخت بود. وقتی به فاطمه‌کوثر می‌گفتیم داعش پدرش را کشته و خدا اینطور خواسته که پدر شهید شود، با فهم کودکانه‌اش می‌گفت: «یعنی خدا با داعش دوسته؟!». یا می‌گفت: «توی فیلم تیر رو از بدن خارج می‌کنن و آدما خوب می‌شن، ما هم باید تیر رو از بدن بابا در بیاریم تا خوب بشه!».
تبریزی در ادامه سخنان خود را اینگونه شروع کرد: دعا کنید بعد از این همه سال نشانی از پدرم به ما برسد؛ سال ۱۳۶۵ در عملیات کربلای ۵ و کانال ماهی به شهادت رسید، اما هیچ اثری از او نماند!
او ادامه داد: علی‌اصغر سال ۱۳۹۵ در جریان آزادسازی موصل به دست تروریست‌های تکفیری به شهادت رسید. تکه‌ای از پای او را به ایران آوردند. بخشی از بدنش را بعد‌ها پیدا کردند و در وادی‌السلام نجف به خاک سپردند.
مادر شهید دانیال صفری نیز ضمن اشاره به علاقه‌مندی‌ها و صفت ویژه شهید که مهربانی بود، گفت: علاوه بر زیارت عاشورا، دعای عهد با صدای دلنشین استاد فرهمند یکی از دعاهای ویژه‌ای بود که آقا دانیال به شدت به آن علاقه داشت و محال بود در روز‌های جمعه زمزمه نکند.
وی افزود: شهدا هیچ دلبستگی به دنیا نداشتند، آن‌ها رضایت خانواده را گرفته بودند.
حبیبه آقایی‌پور قصه «بابا نفسی» را شرح داد: چند سالی می‌شد که ما بابا صدایش نمی‌زدیم، آن قدر دلدادگی‌ها عمیق بود که به جای بابا، «نفسی» صدایش می‌زدیم. کم کم همه عادت کردیم، تا جایی که شماره‌اش را «نفسی» ذخیره کرده بودیم. می‌گفتیم: نفسی آمد، نفسی خوابیده و....
او ادامه داد: پسرم هنگام شهادت پدرش یک سال و نیم داشت، از همان موقع بود که برخلاف مخالفت خانواده و فاش شدن راز خانوادگی، سال‌های متمادی، تصمیم گرفتم پسرم لفظ «بابا نفسی» را برای پدرم به کار ببرد و از آنجا بود که بابا نفسی ماندگار شد و حالا نه فقط بابا نفسیِ ما، که بابا نفسی خیلی از مردم است.
در ادامه زهرا حجازی با اظهار تاسف از اینکه به دلیل دور بودن مزار شهید سردار حجازی نسبت به تهران، دلتنگی‌های دخترانه برای پدر شدت می‌گرفت، توضیح داد: ما ساکن تهران هستیم و مقبره پدر در گلزار شهدای اصفهان است. ماهی یکبار سر مزار پدر می‌رویم، اما دلتنگی امان‌مان را بریده بود. تصمیم گرفتیم چاره‌ای تدبیر کنیم، همان موقع بود که «بابا نفسی» را برای عبور از دلتنگی‌ها انتخاب کردیم و «بابا نفسی» خانم آقایی‌پور، «بابا نفسی» ما هم شد.
حجازی افزود: سخت‌ترین لحظات زندگی را زمانی تجربه کردیم که خواهرم گوشی را پرت کرد و فریاد زد: «بزنید شبکه خبر!». زیرنویس شبکه خبر، شهادت پدرم را اطلاع داده بود. غوغایی در خانه به پا شد. پدرم در تهران به شهادت رسیده بود و ما هم ساکن تهران بودیم، اما خبر را از زیرنویس شبکه خبر خواندیم!
در پایان مادر شهید عجمیان از روح‌الله عجمیان و شهادت غریبانه‌اش گفت: من هنوز فیلم آقا روح‌الله را ندیدم. بچه‌هامی‌گویند بار‌ها و بار‌ها از تلویزیون نشان داده شده، اما هر چه شبکه‌ها را عوض می‌کنم چیزی ندیدم. گوشی ساده داشتم، اما برای اینکه بتوانم فیلم آن روز را ببینم، گوشی جدید خریدم.
وی ادامه داد: بچه‌ها و نوه‌ها اجازه نمی‌دهند فیلم را ببینم. فقط بخش‌های کوتاهی را در دادگاه دیدم. یک لحظه دیدم دستش را جمع کرد، او هنوز جان داشت!
«پاتوق» سلسله نشست‌هایی با حضور اهالی فرهنگ، هنر و رسانه است که با هدف هم‌اندیشی، تبادل نظرات و ارائه پیشنهادات و انتقادات توسط اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان تهران برگزار می‌شود.
این سلسله نشست‌ها به گروهی از هنرمندان تخصصی رشته‌های مختلف اختصاص دارد که فرصتی را جهت تعامل هنرمندان، ارائه طرح‌ها و ایده‌ها، هم‌افزایی، امکانی برای مطرح شدن موانع و مشکلات، بررسی و پیگیری و مرتفع کردن مسائل فراهم کرده است.
انتهای پیام/ 112
