«بهروز افخمی» که برای فیلم «صبح اعدام» سیمرغ بلورین بهترین کارگردانی را از چهل و دومین جشنواره بین‌المللی فجر دریافت کرد، در گفت‌وگو با خبرنگار فرهنگ و هنر دفاع‌پرس، با بیان اینکه فیلم «صبح اعدام» یک قصه سخت داشت چون تاریخ آن فراموش شده است، اظهار داشت: ما برای ساخت این فیلم سینمایی مجبور بودیم ضمن اینکه داستان را پیش می‌بریم، یک‌جور پس‌زمینه‌ی تاریخی داستان را هم بازگو کنیم و این منجر به این فرمی شد که در فیلم شاهد هستیم؛ از طرفی فیلم مستند است درحالی که مخاطب با یک فیلم کاملا کلاسیک و داستانی روبرو است.
وی در پاسخ به اینکه آیا برای پرداختن به شخصیت «طیب حاج رضایی» آیا با چالشی روبرو بوده است، گفت: نه ما از این نظر هیچ مشکلی نداشتیم و اینکه من در واقع اشتباه کرده بودم و فکر می‌کردم بچه‌های طیب همگی خارج کشور هستند و در نتیجه با وجود اینکه ما گشتیم تا آن‌ها را پیدا کنیم اما در نهایت آن‌ها را به موقع پیدا نکردیم و وقتی فیلم ساخته شده بود و ما آن‌ها را پیدا کردیم. پسر دوم ایشان حسین آقا را پیدا کردیم؛ او اول خیلی عصبانی بود و فیلم را دید تاکید داشت که «بابای من با این فیلم خیلی فرق می‌کرد» اما آرام آرام معلوم شد که در فیلم چیزهایی بود که خوشش آمده است و همین‌طوری که داشت درباره فیلم حرف می‌زد، کم کم نرم شد و قرار است بعد از جشنواره با ایشان صحبت کنیم.
کارگردان فیلم «صبح اعدام» درباره متفاوت‌ترین نگاه به حاج طیب‌رضایی عنوان کرد: من فکر می‌کنم بازاری‌های قدیم آن خصوصیاتی را دارند که ما از آن به‌عنوان خصوصیات پهلوانی از آن یاد می‌کنیم. یعنی پهوان ایرانی و کسی که به‌دنبال یک شیوه فداکاری و حتی مرگ آبرومند بودند. یعنی همان چیزی که در فرهنگ شیعی به آن شهادت گفته می‌شود درحالی که در ان هم پیروزی وجود دارد و هم ندارد و مردن (شهادت) را بالاترین پیروزی می‌داند.
افخمی درباره شکل‌گیری ایده اولیه آخرین ساخته‌اش توضیح داد: حدود ۲۵ سال پیش گزارشی در روزنامه کیهان درباره اعدام حاج اسماعیل رضایی و طیب حاج رضایی خواندم و تحت تاثیر قرار گرفتم. از همان زمان احساس کردم که این ماجرا، توانایی تبدیل شدن به فیلمنامه را دارد؛ اما در این ۲۵ سال انگیزه کافی برای ساختن آن نداشتم.
وی افزود: پس از ماجراهای سال گذشته، به ذهنم خطور که هر کدام از بچه‌های ایران‌زمین می‌توانند مانند طیب و حاج اسماعیل باشند. به هر حال خودم چهار فرزند پسر دارم و همواره نگران آن‌ها هستم. زیرا سلطنت‌طلب‌های تروریست همان فضایی را که در قبل از انقلاب اسلامی برای سرکوب تظاهرات ۱۵ خرداد ایجاد کردند، این مدت اخیر هم شروع کرده‌اند. به همین دلیل تصمیم گرفتم این داستان را به تصویر بکشم تا فرزندان ایران، مواجه شدن دو مرد با اعدام را ببینند.
افخمی با اشاره به فرم متفاوت این فیلم خاطر نشان کرد: صحنه اعدام فرم فضایی سیاه و سفید مانند فیلم‌های دهه ۴۰ سینمای خودمان را می‌طلبید. به دلیل این که ماجرای فیلمنامه بر اساس واقعیت است، روایتی مستندگونه دارد. از بازیگران مشهور استفاده نکردیم؛ زیرا چهره‌ها نباید به چشم مخاطب خیلی آشنا می‌آمدند تا فیلم‌های دیگر را به یاد نیاورند.
انتهای پیام/ 121
