به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس ابراهیم حاتمیکیا، کارگردانی که اغلب او را با سینمای دفاع مقدس میشناسند، در کانال تلگرامی خود درباره کتابهای دفاع مقدس چنین نوشته است:
«دیگر کتابهای جنگ را نمیخوانم. کم میخوانم. مدتهاست کم میخوانم. تحملشان برایم سخت شده. همهشان مثل همند. انگار آن آدمها همه مثل هم بودند. چطور ممکن است مثل هم بوده باشند؟ مگر میشود مثل هم بوده باشند؟ مگر میشود آنهایی که مهر 1359 در حسینیه الهادی تهرانپارس دیدم و قرار بود فردا صبحش با قطار به اندیمشک و اهواز اعزام شوند، مثل هم بوده باشند؟ کدامشان شبیه من بود؟ من شبیه کدامشان بودم؟ یک پسرک لقلقوی لاغر چشمزاغ خجالتی و گوشهگیر از محله پامنار که با سلام و صلوات و اشک و آه مادر و پنجتا خواهرش که داشتند تنها برادرشان را میفرستادند جایی که ممکن بود برنگردد، آمده بود وسط بچههای قلچماق جوادیه و تهرانپارس و نارمک و نازیآباد که حتما خیلیهایشان تا به حال تا کرج هم نرفته بودند و حالا داشتند میرفتند جنگ و حتما هر کدام قصه خودشان را داشتند.»
