گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس _ رسول حسنی؛ از حضرت فاطمه معصومه (س) کم گفته‌اند آن قدر که اصلا نمی‌توانیم آن بانوی بزرگ را همان‌طور که حضرت زینب کبری (س) را می‌شناسیم، بشناسیم.
ایشان برای امام رضا (ع) مانند حضرت زینب (س) برای امام حسین (ع) است و چه بسا دوران مأمون عباسی که با تلبس به لباس ریا سعی داشت خود را محب آل رسول‌الله (ص) نشان دهد از دوران بنی‌امیه دشوارتر بود.
برخی که گمان کرده‌اند حضرت معصومه (س) از سر دلتنگی هجرت کرد از شان ایشان کاسته‌اند. مثل اینکه بگوییم حضرت زینب (س) از روی شدت مصیبت و داغ برادر در کاخ یزید خطبه خواند.
هجرت حضرت معصومه (س) جهاد عظیم ایشان بود که زنگ خطرش را دستگاه عباسی دریافت و در ساوه راه بر ایشان بست و برادران و دلبستگان و همراهان‌شان را به شهادت رساند و خود حضرت نیز با خرمای زهرآگین عباسی به شهادت رسید.
عظمت این هجرت در مختصات محدود این نوشته شکسته نمی‌گنجد و به تحلیل و تفسیر فراوان نیاز دارد.
این نکات ناگفته و مغفول مانده است که ما حضرت معصومه را فقط به نام امام موسی کاظم (ع) و امام رضا (ع) می‌شناسیم. امام موسی کاظم (ع) دختران دیگری داشت اما تنها معصومه (س) از میان دختران جلیله آن حضرت بارز شد. به قول معروف که فاطمه (س)؛ فاطمه (س) است، باید گفت که حضرت معصومه (س) نیز هر چند که دختر حضرت موسی بن جعفر (ع) و خواهر امام رضا (ع) است. اما باید گفت که معصومه (س)؛ معصومه (س) است.
انتهای پیام/ 161
