شاعری که مقام معظم رهبری اشعارش را «بسیار برجسته‌» نامیدند + تصویر

گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس: شاید بتوان گفت هیچ مردمی به اندازه ایرانیان، به شعر علاقه ندارند و ادبیات، با وجود مردمان هیچ خطهای به این اندازه عجین نیست.

حافظ، سعدی، خواجوی کرمانی، فرخی یزدی و ... نمادی از بزرگان ادبیات این مملکت در دوره های پیشین هستند و دوران معاصر نیز اساطیر ادبی زیادی را به چشم دیده است.

با چنین تاریخ و پیشینه ادبی، شخصی که بر مردمان این سرزمین رهبری می کند، باید از جنس خودشان باشد... یعنی شیفته شعر اصیل.... مشتاق ادبیات معناگرا .... و علاقه مند به شعرا....

برگزاری جلسات شعر ماه رمضان و قرائت اشعاری با مضامین و وزن های مختلف و محتواهای گوناگون، صحهای بر این سخن است.

در گیر و دار جدل های سیاسی و در حالی که دنیا درگیر جنگ است، رهبر یک کشور حساس در منطقه ای حساس از جهان، علاوه بر درایت و مدیریت بی مانند که دوست و دشمن بر آن معترف هستند، از توجه به اهالی فرهنگ و هنر غافل نمیشود و مشتاقانه در جمع شاعران حضور میابد و با دقت به اشعار گوش فرا میدهد.

***

مهدی اخوان ثالث را با شعر زمستان میشناسیم.

«سلامت را نمی خواهند پاسخ گفت

سرها در گریبان است

کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را

نگه جز پیش پا را دید، نتواند

که ره تاریک و لغزان است»

شاعری که در زمینه اجتماعی شعرهای زیادی دارد و برای نسل های پس از خودش شناخته شده است.

مقام معظم رهبری در دیدار جمعی از جوانان در تاریخ 7 اردیبهشت 77 درباره مهدی اخوان ثالث فرمودند: «در شعر نو، دو، سه نفر بودند که شعرهایشان را خیلی میپسندیدم. یکی از آنها «اخوان» بود. ما با «اخوان» آشنا بودیم و شعرش، شعر بسیار برجستهای بود. یکی دو نفر دیگر هم هستند که دوست ندارم از آنها اسم بیاورم. کسانی بودند که آن وقت در زمان جوانی ما، جزو اساتید و برجستههای شعر نو بودند و به اعتقاد من اینها از خود «نیما یوشیج» بهتر شعر نو میگفتند. اگر چه او شروع کننده این راه بود؛ اما به نظر من اینها از او بهتر و پختهتر و برجستهتر شعر میگفتند. البته صفای «نیما یوشیج» را هیچکدامشان نداشتند؛ نه اخوان داشت، و نه آن یکی، دو نفر دیگری که من از ایشان اسم نیاوردم.
 
نیما یوشیج - برخلاف آن چیزی که میگفتند - مردی متدیّن بود. مرحوم «امیری» با «نیما یوشیج» از نزدیک دوست بود. او برای من نقل میکرد و میگفت «نیما یوشیج» آدم متدیّنی است. او به شعر سنّتی هم علاقهمند بود؛ منتها این سبک را هم میپسندید. البته میدانید که ایشان این سبک را هم از اروپاییها گرفته بود. اصلاً سبک شعر نوِ ما، سبک ابتکاری به معنای حقیقی نیست؛ سبک شعر اروپایی است، با خیلی از خصوصیاتی که آن شعرها دارد. حتّی سبک جملهبندی انگلیسی، در شعر نوِ فارسی ما گرتهبرداری شده است.»