به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، ۲۲ تیر سال ۱۳۶۷ مصادف با ماه‌های پایانی جنگ تحمیلی، ارتش بعث عراق از مرز فکه گذشت و تا تنگه «ابوقریب» پیش آمد و داشت به پل کرخه هم می‌رسید؛ بنابراین وقتی این خبر به فرماندهی لشکر ۲۷ محمدرسوالله (ص) در پادگان دوکوهه رسید، سردار «اسماعیل کوثری» فرمانده لشکر، تعدادی از نیروهای خود که عمدتآ از رزمندگان گردان «عمار» بودند را برای مقابله با اشغالگران بعثی به آن محور اعزام کرد؛ رویارویی نابرابر نیروهای ایرانی مجهز به اسلحه سبک با واحد‌های مجهز زرهی دشمن در بیابان‌های شمال خوزستان و در گرمای بالای ۵۰ درجه، حماسه‌ای تکرار نشدنی است که بخش‌های کوچکی از آن در فیلم «تنگه ابوقریب» نمایش داده شد.
همان‌روز یعنی ۲۲ تیر سال ۱۳۶۷ و در همان نقطه یعنی تنگه «ابوقریب» پیکر سرداری بر زمین افتاد که او را «ابوذر جنگ» لقب داده بودند؛ سردار «غلامرضا صالحی» قائم مقام فرمانده لشکر ۲۷ محمدرسول‌الله (ص)؛ مردی از دیار قهرمان‌پرور نجف‌آباد که برای هدایت نیرو‌ها به ابوقریب رفته بود، بر اثر اصابت ترکش خمپاره دشمن در همان‌جا به شهادت رسید.
اما چرا به شهید صالحی لقب «ابوذر جنگ» داده بودند؟ از این شهید والامقام ۱۰ جلد دفترچه حاوی یادداشت‌های روزانه ایشان از وقایع جنگ به یادگار مانده است که از گنج‌های ناب و بی‌بدیل تاریخ دفاع مقدس است. صالحی با نگاه تیزبینانه و بعضآ انتقادی که داشت، در جای‌جای یادداشت‌های خود، حقایق مهم و ناگفته‌ای از دوران دفاع مقدس را بیان کرده است که هر کدام از آن‌ها در این دوران پساجنگ حکم کیمیا را دارند. یادداشت‌های شهید «غلامرضا صالحی» طی ۴ یا ۵ سال تلاش مومنانه توسط «احمد دهقان» در ۲ هزار صفحه ویرایش، راستی‌آزمایی و آماده چاپ شد.
مروری بر زندگی‌نامه شهید «غلامرضا صالحی»
شهید «غلامرضا صالحی» متولد دوم آذر سال ۱۳۳۷ در «نجف‌آباد» بود که پس از گذراندن مقطعی از تحصیلات خود، علاقه به فراگیری علوم دینی و قرائت کلام‌الله مجید موجب شد تا وی برای ادامه تحصیل وارد حوزه علمیه «حاج شیخ ابراهیم ریاضی» شود. وی سپس به‌دلیل مشکلات مالی در «یزدآباد» اصفهان در کنار پدر به کار مشغول شد؛ به‌طوری که روز‌ها کار می‌کرد و شب‌ها درس می‌خواند و تا پاسی از شب، به‌همراه دوستان انقلابی‌اش در جلسات مذهبی و چاپ و پخش اعلامیه‌ها تلاش می‌کرد. او همچنین در دوره سربازی نیز با شنیدن فرمان امام خمینی (ره)، از پادگان محل خدمت فرار کرد و به جمع مردم انقلابی پیوست.
شهید «غلامرضا صالحی» پس از پیروزی انقلاب اسلامی عضو کمیته انقلاب اسلامی در نجف‌آباد شد و سپس با شهید «محمد منتظری» به مبارزه سیاسی با گروهک‌های لیبرال پرداخت و در چاپ روزنامه «پیام شهید» که زیر نظر شهید منتظری اداره می‌شد، همکاری و فعالیت کرد. همچنین حضور در آموزش‌های نظـامی و چریکی در سوریه، همچنین سفر به کشور‌های لیبی و الجزایر از جمله همکاری‌هایش با شهید محمد منتظری بود.
این شهید والامقام با آغاز جنگ تحمیلی، به سپاه پاسداران انقلاب اسلامی پیوست و عازم «سر پل ذهاب» شد. او همچنین در عملیات «الی‌بیت‌المقدس» فرمانده گردان بود که از ناحیه پا به شدت زخمی شد؛ اما باوجود مجروحیت دوباره به جبهه رفت و به کار شناسایی در کوهستان‌های صعب‌العبور و پُر برف منطقۀ شمال عراق مشغول شد.
هماهنگی واحد‌های عملیاتی قرارگاه حمزه سیدالشهداء (ع)، نمایندگی رسمی سپاه در قرارگاه ارتش در عملیات قادر و مسئول عملیات قرارگاه نجف از مسئولیت‌های این شهید والامقام در دوران دفاع مقدس است؛ او علاوه بر این‌که یک طراح عملیات‌های نظامی بود، یک عنصری فرهنگی نیز به شمار می‌رفت و هیچ‌وقت از کتاب و کتابخوانی دست برنمی‌داشت.
شهید «غلامرضا صالحی» سرانجام ۲۲ تیر سال ۱۳۶۷ با سمت قائم‌مقام لشکر ۲۷ محمدرسوال‌الله (ص) درحالی که همراه با رزمندگان گردان عمار این لشکر برای مقابله با دشمن بعثی به تنگه ابوقریب رفته بود، به شهادت رسید؛ شهیدی که و هیچ‌گاه یادداشت‌نویسی را ترک نکرد حتی در دوران مجروحیت یا حتی در سفر به داخل خاک عراق و سفر به مکه نیز در دفترچه جیبی که به همراه داشت، یادداشت نویسی می‌کرد و حقایق مهم و ناگفته‌ای از دوران دفاع مقدس را در یادداشت‌های خود به یادگار گذاشته است.
انتهای پیام/ 113
