به گزارش خبرنگار دفاعی امنیتی دفاع پرس، دکتر علیرضا زرگر کارشناس ارشد مسائل غرب آسیا، در همایش «کنشگری رژیم صهیونیستی در محیط راهبردی جمهوری اسلامی ایران» که در مرکز تحقیقات راهبردی دفاعی برگزار شد، درباره نوصهیونیسم و ماهیت افراطگرایی رژیم صهیونیستی، اظهار داشت: اندیشه خود بنیاد صهیونیسم، ناظر به برخی عناصر دینی، منشأ بقاء و تحولات پیرامونی بازتولید میشود. صهیونیسم، جنبشی تودهای و دارای ریشههای خود بنیاد استعماری غرب، بیرونی و سیاسی است؛ که از رویکرد تند راستگرایانه بر پایه شهرک اسکانی، گسترش شهرکنشینی و انضمام کرانه باختری به سرزمینهای تحت اشغال رژیم صهیونیستی تغذیه میکند.
وی افزود: جنگ شش روزه اعراب و اسرائیل در سال ۱۹۶۷میلادی، نقطه عطف آغاز بحران و انشعاب در رویکرد صهیونیسم محسوب میشود؛ زیرا با آشکار شدن شکافهای هویتی، دینی، نژادی و فکری، انشعاب در ایدئولوژی صهیونیسم، منجر به ظهور دو جریان نوصهیونیسم از طیف راست و پساصهیونیسم از طیف چپ شد.
زرگر درباره ویژگیهای نوصهیونیسم، افزود: در نوصهیونیسم ویژگیهایی که متصور است عبارتند از اینکه احزاب بهطور قطع با هر نوع عقبنشینی از مناطق اشغالی ۱۹۶۷ مخالفند، آنها خواهان الحاق رسمی کرانه باختری به اسرائیل هستند، اعتقادی به مذاکره ندارند، پایبندی به توافقات ندارند، قطعنامههای سازمان ملل متحد و رسیدگی به وضعیت آوارگان فلسطینی را نمیپذیرند، گسترش عملیات شهرکسازی و تمامیتخواهی بهویژه در بیتالمقدس و اعتقاد به امنیت در مقابل صلح و نه زمین در مقابل صلح.
این مدرس دانشگاه امام حسین(ع) درباره ویژگیهای پساصهیونیسم هم عنوان کرد: «پسا صهیونیسم»، جنبش فکری است؛ که سودای تبدیل اسرائیل امروز از یک دولت- ملت ایدئولوژیک، دینپایه و امنیتی، به دولت- ملتی نهادین، مدنی و سیاسی را دارد.
وی ادامه داد: ارتقای سطح نظامی و تکنولوژی اطلاعاتی و امنیتی حماس و جهاد اسلامی در غزه و حزبالله لبنان در مرزهای شمالی رژیم صهیونیستی که بر پایه ایدئولوژیک شکل گرفت، و رشد رویکردهای افراطی سلفی در کشورهای پیرامونی بهویژه در مصر، سوریه، اردن و... که با آغاز تحولات بیداری اسلامی نمایان شد و برخی از نظامهای سیاسی را تغییر داد، کشورهای پیرامونی رژیم صهیونیستی را دچار نا آرامی و نا امنی شدید کرد.
زرگر اضافه کرد: این موضوع میتواند بهعنوان یک متغیر هیجانی مستقل، انگیزههای افراطی و ایدئولوژیک نوصهیونیسم را تحریک کرده و تأثیر آن را در نقش کارگزاری ـ ساختاری نوصهیونیسم افزایش داده و جامعه اسرائیل را به سمت رویکرد افراطی سوق دهد.
