به گزارش خبرنگار دفاع پرس از لرستان، صبح عاشورا است. همه جای شهر را حزنی سترگ فرا گرفته است ساز «چمرونه » به گوش می رسد. نوازندگان چمرونه مردم را به حضور در سوگ حسین (ع) فرا می‌خوانند، دسته‌های زنجیرزنی و سینه زنی از همان ساعات نخستین صبح تمامی لباس‌های خود را آغشته به گِل می‌کنند تا در غم عزای حسین و یاران باوفایش، خاکی‌ترین عزاداری تاریخ را به نمایش بگذارند.
لرستانی‌های عاشق اهل بیت(ع) بنابر رسم و سنت دیرین خود که در غم از دست دادن عزیزانشان گِل بر سر و شانه‌های خود می‌مالند، حالا در سوگ سومین اختر تابناک آسمان امامت و ولایت، امام حسین(ع)، برای نشان دادن اوج اندوه خود سر تاپای خود را گِل مالی می‌کنند.
چه غمی بزرگتر از غم از دست دادن سقای دشت کربلا و سرور و سالار شهیدان‼. عزاداران لرستانی نه تنها خود را به گِل آغشته می‌کنند بلکه کودکان و نوجوانان خود را نیز به پای حوضچه‌های گِل آورده و با "گِل مالی" کردن آنها، این رسم ماندگار را سینه به سینه به آیندگان منتقل می‌کنند تا همچنان در میان مردم استان پابرجا و جاودانه بماند.
زنان لرستانی نیز اغلب با کشیدن نقش پنجه گِلی به یاد دست‌های قطع شده علمدار کربلا بر روی چادرهای خود در این سنت معنوی شرکت کرده و گاه تمامی چادرهای خود را به گِل آغشته می‌کنند چرا که معتقدند هیچ مصیبتی بالاتر از مصیبت از دست دادن حسین (ع) نیست.
هیئت‌ها و خیمه‌های عزادارن حسینی لرستان در عصر تاسوعا با درست کردن حوضچه‌هایی بزرگ و فراهم آوردن خاک رس نرم به شکل گنبدی در این حوضچه ها، خود را آماده برگزاری آیین «گِل مالی» می‌نمایند و خانواده‌های عزادار نیز با خریداری گلاب‌های نذری و گذاشتن آنها در حوضچه‌ها برای مخلوط کردن با خاک رس، هیات‌ها را در برگزاری باشکوه آیین یاری می‌دهند.
انتهای پیام/
