گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس: پس از عملیات «والفجر مقدماتى»، بار دیگر شرایط جنگ به نحوى مطرح شد که به نظر مى‌رسید با افزایش توانایى‌هاى نظامى دشمن، بدون تغییرات اساسى در شیوه نبرد، ادامه جنگ مشکل خواهد بود؛ از این رو، تا رسیدن به آن نقطه، لازم بود که روند عملیات‌ها ادامه یابد تا از رکود جبهه به‌مدت زیاد جلوگیرى شود.
بدین‌ترتیب، پس از بحث و بررسى مناطق مختلف، مقرر شد تا عملیات‌هاى «والفجر۲»، «والفجر ۳» و «والفجر ۴» انجام شود. مهم‌ترین مسأله‌اى که در این عملیات‌ها مدنظر قرار داشت، به‌کارگیرى نیروى اندک، دادن تلفات کم و جلوگیرى از وارد شدن ضربه اساسى به توان یگان‌ها و تضمین موفقیت عملیات بود.
**عملیات «والفجر ۲»
عملیات «والفجر ۲» در منطقه غرب پیرانشهر و حاج‌عمران، در حد فاصل بین ارتفاعات قمطره و تمرچین، با اهداف «انهدام نیروی دشمن و گرفتن اسیر»، «تجزیه نیروی دشمن»، «تصرف ارتفاعات سرکوب منطقه» و «تصرف پادگان حاج‌عمران و تسلط بر شهر چومان مصطفی» تدارک دیده شد.
*موقعیت طبیعی و اهمیت منطقه عملیات «والفجر ۲»
درباره موقعیت طبیعی و اهمیت منطقه عملیات «والفجر ۲» باید گفت؛ پادگان حاج‌عمران در موقعیتی سوق‌الجیشی واقع شده است؛ بدین‌ترتیب که از شمال به ارتفاعات چنارستان و کلاشین، از جنوب به ارتفاعات بسیار مرتفع سکران و کدو و از شرق به ارتفاعات تمرچین و شهر مرزی پیرانشهر، و از غرب به تنگه دربند و شهر چومان مصطفی عراق محدود می‌شود. آن چه بر اهمیت منطقه و ضرورت تصرف آن می‌افزود، اساساً تبعات بعدی آن بود که قسمتی از آن چنین است:
۱. تسلط بر تردد ضدانقلاب و کنترل آن.
۲. ایجاد تسهیلات و پشتیبانی لازم از کرد‌های مسلمانان و مبارز عراقی.
۳. فراهم‌سازی امکان گسترش عملیات نامنظم در خاک عراق.
۴. حفظ پیرانشهر از هرگونه تهاجم و تجاوز نیرو‌های عراقی.
۵. زمینه‌سازی نزدیکی بیشتر به شهر و تاسیسات نفتی کرکوک.
*موقعیت دشمن در منطقه عملیات
دشمن در سراسر منطقه، سه رده خط پدافندى داشت که هر رده آن پوشیده از موانع و استحکامات بود و همچنین استعداد دشمن در حدود ۲ تیپ پیاده و یک گردان زرهى، به‌عنوان نیروى درگیر و یک تیپ پیاده و آتش‌بار مختلف و مجموعاً ۳۰ یگان در منطقه بود.
*مأموریت و طرح مانور عملیات
مبناى طرح مانور، عملیات تک دورانى (دور زدن دشمن) بود تا بدین‌وسیله هرگونه فرصت عکس‌العمل از دشمن گرفته شود؛ بدین‌ترتیب که چهار گردان سمت راست و سه گردان سمت چپ وارد عمل مى‌شدند و پس از دور زدن ارتفاعات، در تنگه دربند الحاق می‌کردند و نهایتاً پاکسازى به‌طور کامل انجام مى‌پذیرفت. سازمان رزم و نحوه ادغام نیروهاى سپاه و ارتش نیز بدین شکل بود که مجموعاً ۱۶ گردان از سپاه و شش گردان پیاده و یک گردان مکانیزه از نیروى زمینى ارتش در عملیات شرکت داشتند. همچنین پشتیبانى عملیات از سوى هوانیروز، با توجه به موقعیت منطقه و صعب‌العبور بودن ارتفاعات پیش‌بینى شده بود.
*شرح عملیات
عملیات «والفجر ۲» ساعت ۱ بامداد ۲۹ تیر سال ۱۳۶۲ با رمز «یا الله» آغاز شد. قسمتى از نیروهاى خودى ۲۴ ساعت قبل از آغاز تک، به‌منظور دور زدن دشمن، از خط عزیمت خود حرکت کرده و پس از ۲ ساعت راهپیمایى موفق شدند تا خود را به مناطق تعیین‌شده رسانده و براى شروع عملیات اعلام آمادگى کنند.
دستور آغاز عملیات «والفجر ۲» توسط سردار «محمدجعفر اسدی» فرمانده وقت تیپ الهمدی (عج)
به رغم این‌که نیرو‌ها پس از ۲ ساعت تأخیر در تمامى محورها، با دشمن درگیر شدند؛ لیکن پیشروى قابل توجهى صورت گرفت؛ اما از آن‌جا که دشمن بر ارتفاعات سرکوب منطقه تسلط داشت، آتش شدید توپخانه‌اش عملاً مانع از تکمیل و دستیابى به تمامى اهداف عملیات شد؛ به‌طورى که همچنان ارتفاعات «کینگ»، ۲۵۱۹، «بردسر» و «دربند» را در اختیار داشت.
در ادامه عملیات در صبح روز ۳ مرداد، روستاى «رایات» به دست نیروهاى خودى تصرف و ضمن محاصره چند روستاى دیگر، گمرک جاده پیرانشهر-حاج‌عمران آزاد شد. همچنین پس از آن‌که نیروهاى خودى بر قسمتى از ارتفاعات ۲۵۱۹ تسلط یافتند، دشمن طى دو نوبت به ارتفاعات یاد شده پاتک کرد که در نوبت اول مجبور به عقب‌نشینى شد و در نوبت دوم توانست بر قسمتى از آن تسلط یابد؛ اما پس از آن که هوانیروز امکان یافت که نیروهاى خودى را تدارک کند، مابقى نیروهاى دشمن پاکسازى شدند و بدین‌ترتیب ارتفاعات ۲۵۱۹ به‌طور کامل به تصرف نیروى خودى درآمد.
همچنین دشمن در ۵ مرداد با ۱۶ فروند هلی‌کوپتر و با استفاده از هلى‌برد، به یال ارتفاعات کلو حمله کرد که در پى آن شش فروند هلى‌کوپتر خود را از دست داد. یکى از این هلیکوپتر‌ها مملو از نیرو بود.
نیروهاى دشمن که در پاتک‌ها شرکت داشتند، مجموعاً تیپ ۶۶ نیروى مخصوص، تیپ ۵ و تیپ ۹۱ پیاده و نیز تیپ ۱۱۳ و ۴۳۳ پیاده کوهستانى را شامل مى‌شدند.
*دستاورد و نتایج عملیات
عملیات «والفجر ۲» نتایجی را به‌همراه داشت که عبارتند از:
۱. تصرف حدود ۳۰۰ کیلومتر مربع از خاک عراق.
۲. خارج شدن شهر و پادگان پیرانشهر و نیز روستا‌های اطراف آن از برد توپخانه دشمن.
۳. تصرف پادگان حاج‌عمران، گمرک مرزی و پاسگاه مرزی تمرچین عراق.
۴. تسلط بر شهر چومان مصطفی.
۵. انسداد راه‌های عمده تدارکاتی عناصر ضدانقلاب.
۶. کشته و مجروح شدن بیش از ۴ هزار تن از نیرو‌های دشمن.
۷. انهدام بیش از ۴۰ تانک و نفربر دشمن.
۸. به اسارت درآمدن ۱۳ افسر، ۲۱ درجه‌دار و ۱۱۰ سرباز عراقی و ۲۰ تن از اشرار ضدانقلاب.
۹. سرنگون کردن ۹ هلی‌کوپتر و پنج هواپیما.
۱۰. تصرف ارتفاعات کینگ، کدو، ۲۵۱۹ گرده‌مند، سرسول، برد زرد، ۲۴۰۰ شیوه کارتا، ۳۷۰۰ سلمان و برد زرد.
۱۱. آزادسازی روستا‌های زینو، ممی خلان، رایات، شیورش، خوارو، میوتان بالا و میوتان پایین.
*تلفات دشمن و غنائم
مجموع کشته‌ها و زخمى‌هاى دشمن به بیش از ۴ هزار نفر رسید و ۲۰۰ نفر از بعثی‌ها نیز به اسارت رزمندگان اسلام گرفته شدند و نزدیک به ۵۰ پایگاه دشمن منهدم و یا تصرف شد.
همچنین از مقر تیپ ۹۱ که مأمور حفظ پادگان و منطقه بود، مدارک و اسناد بی‌شمارى به دست آمد که حاکى از روابط عمیق گروهک‌هاى کومله و دمکرات با حکومت بعث عراق بود. در میان غنائم، چندین قبضه توپ ۱۲۲ م.م، بیش از ۲۰ دستگاه تانک، ده‌ها دستگاه تفنگ ۱۰۶ با ماشین، انواع مختلف ادوات و نیز مقدار معتنابهى سلاح و مهمات که از انبار پادگان حاج‌عمران به دست آمده بود، به چشم مى‌خورد.
انتهای پیام/ 113
