به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از زاهدان، شاید در تاریخ پس از واقعه محرم بیشتر از قیام توابین و مختار شنیده باشید؛ اما مهمترین قیامی که قبل از مختار رخ داده قیام ایرانیان توسط مردم سیستان به خون خواهی امام حسین(ع) بوده است.
قیام مردم سیستان به خون خواهی از امام حسین (ع) برگ زرینی برای تاریخ کشور و همچنین منطقه سیستان به شمار می رود که باعث شده هر ساله در نقاط مختلف ایران بویژه مناطق پنجگانه شمال سیستان و بلوچستان و حتی خارج از کشور سالروز این واقعه تاریخی و مهم با برگزاری مراسمی یادآوری شود.
آبان‌ماه ۱۴۰۲ با ابلاغ مصوبه «تعیین مناسبت‌های جدید برای درج در متن و ضمیمه تقویم رسمی کشور در سال ۱۴۰۳» توسط رئیس جمهور و رئیس شورای عالی انقلاب فرهنگی، ۱۳ مناسبت جدید به تقویم سال کشور اضافه شد که یکی از این مناسبت‌ها که برابر ماده واحده «تعیین مناسبت‌های جدید برای درج در متن و ضمیمه تقویم رسمی کشور در سال ۱۴۰۳"» و بنا به پیشنهاد شورای فرهنگ عمومی در جلسه ۸۸۹ مورخ ۱۸ مهرماه ۱۴۰۲ شورای عالی انقلاب فرهنگی به تصویب رسید، یاد روز قیام مردم سیستان به خونخواهی شهدای کربلا (سال ۶۲ هجری قمری) است که مقرر شده در تاریخ ۲۵ ماه محرم در ضمیمه تقویم درج شود.
در تاریخ نقل شده مردم دارالولایه سیستان پس از دریافت خبر شهادت امام حسین(ع) قیامی علیه حاکم وقت منطقه که از سمت بنی‌امیه منصوب شده بود بر پا کرده و این فرد را از حکومت خلع و مجبور به فرار کردند، این قیام تنها ۲ ماه پس از شهادت این امام همام شکل گرفت، در حالی که قیام توابین سه سال و قیام مختار حدود پنج سال پس از شهادت امام حسین(ع) به وقوع پیوست.
مردم سیستان پس از پذیرش اسلام، در راه خدا و ولایت امام علی(ع) بسیار کوشیدند و در تاریخ افتخارات مهمی به نام خود ثبت کردند.
مؤلف کتاب تاریخ سیستان در صفحه ۸۱ این کتاب آورده است« پس از واقعه کربلا و شهادت امام حسین(ع) و اسارت اهل‌بیت رسول خدا(ص) و امیرمؤمنان علی(ع) از کوفه به شام و انعکاس آن در سراسر دنیای اسلام، مردم سیستان با شنیدن این خبر به خونخواهی اباعبدالله الحسین(ع) بر ضد یزید و حکمران او در سیستان، عَبّادبن‌زیاد(برادر عُبَیْدالله‌بن‌زیاد عامل جنایت کربلا) قیام کردند، با اینکه در آن موقع، حکمران سیستان، هم سپاه و هم نیروی انتظامی(شُرطه) و هم محکمه قضا در اختیار داشته و کاملاً بر اوضاع مسلط بوده، ولی همینکه عده‌ای از مردم آغازگر قیام شدند، عَبّادبن‌زیاد درنگ را جایز ندانست و با برداشتن ۲۰ میلیون درهم موجودی بیت‌المال، از سیستان فرار کرد؛ بطوریکه سیستان ماه‌ها بدون والی ماند».
انتهای پیام/
