به گزارش گروه فرهنگ و هنر دفاع پرس، کتاب «معارف انقلاب» مروری بر دیدگاههای حضرت آیتالله العظمی سیدعلی خامنهای (مدظلّهالعالی) رهبر معظم انقلاب اسلامی، درباره انقلاب اسلامی است که از سوی انتشارات انقلاب اسلامی در 1049 صفحه منتشر شده است.
در این کتاب بیش از 400 فراز از دیدگاههای معظمٌله با موضوع انقلاب اسلامی که در طول بیش از 20 سال گذشته در دیدارها، سخرانیها و خطبههای نماز جمعه بیان شده، جمعآوری و در اختیار علاقهمندان قرار گرفته است.
بخشهایی از این کتاب به تحلیل دوران حاکمیت طاغوت و ویژگیهای آن دوران، مبارزات ملت ایران به رهبری امام عظیم الشأن و ویژگیهای رهبری ایشان، اصول و محکمات، دستاوردها، آثار و برکات، ارکان و پیامهای انقلاب، توطئه رنگارنگ دشمنان در به انحراف کشیدن و نابودی انقلاب و همچنین وظیفه مردم و نسلهای آینده در شناخت و پاسداری انقلاب اسلامی، اختصاص یافته است.
بخشی از این کتاب که بیانات ایشان در خطبههای نماز جمعه تهران در تاریخ دوازدهم بهمنماه سال 1357 است، به وظیفه هنرمندان در قبال انقلاب اسلامی اختصاص دارد که به این شرح است:
روز دوازدهم به یک معنا، روز شروع قدرت اسلام است. اگرچه در دوازدهم بهمنِ سال 57، هنوز ظاهراً نظام طاغوت سرِ کار بود؛ اما در واقع نبود. در واقع با ورود امام بزرگوار، این نظام پوسیده فاسد و اصل نظام پادشاهى ـ که یک رژیم ارتجاعى و غلط و غیر انسانى و غیر قابل قبول بود ـ پوچ و نابود و دود شد و از بین رفت. تلاش بیهودهاى میکردند بلکه بتوانند آن را نجات بخشند و تا چند روز ادامه دهند، که نمیشد و نشد.
ورود قدرتمندانه امام بزرگوار، همه چیز را معنا کرد. امام وارد شد؛ شهر تهران، بلکه ایران از آن بزرگوار استقبال کردند. یعنى در شهرهاى دیگر هم مردم شاهد این حادثه و گوش به زنگ این قضیه بودند. بعضى حرکت کردند و به تهران آمدند؛ بعضى هم در همان شهرهاى خودشان کارى را کردند که اگر تهران هم بودند، انجام میدادند. در واقع «فاذا دخلتموه فانّکم غالبون». با ورود امام همان مطلبى که خداى متعال به اصحاب موسى فرمود، در مورد اصحاب امام بزرگوار ما تحقّق پیدا کرد. وقتى وارد شد، خداى متعال غلبه را ثبت کرد و تمام شد.
روز مهمّى است. شاید بشود گفت از همین روز دوازدهم هم، توطئه دشمن شروع شده است. البته تاریخ انقلاب یک بحث دیگر است. باید تاریخ انقلاب را کسانى بنویسند. تاریخ انقلاب هم فقط تاریخ پیروزى انقلاب نیست؛ تاریخ شروع نهضت است. حقیقتاً مردم ما از قضایاى طولانى این نهضتى که از روز شروع تا روز پیروزى، پانزده، شانزده سال طول کشید، به تفصیل مطّلع نیستند. از قضایاى بعد از پیروزى هم، گاهى به وسیله بعضى افراد، مختصر سخنى گفته میشود؛ اما به طور کامل و جامع و ریز، بخصوص با شکلهاى هنرى و ماندگار و نافذ، ثبت نشده، یا خیلى کم ثبت شده است. من از کسانى که توانایى این قبیل کارها را، بخصوص در زمینههاى هنرى دارند، واقعاً انتظار دارم. باید تاریخ انقلاب را ثبت کنند.
