به گزارش خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، در ماهی قرار داریم که موسم «اربعین حسینی» در آن قرار دارد. ایامی که غم‌ها و حوادث زیادی برای اهل بیت (علیهم‌السلام) پیش آمد، اما آنها هم هیچ‌گاه دست از تبیین اهداف و مجاهدت‌های حضرت سیدالشهدا (ع) برنداشتند و در هر فرصتی که داشتند، با توجه به مخاطب و شرایط موجود، به بیان آنها پرداختند. این جهاد تبیین نیز به مرور زمان تأثیر خود را بر مردم گذاشت و عده زیادی را از خواب غفلت بیدار کرد.
رهبر معظم انقلاب اسلامی نیز در زمان‌های مختلف با مطالعاتی که داشتند، به توضیح این جهاد تبیین پرداختند.
مطالبی که در گزارش زیر منتشر می‌شوند، بخش‌هایی از فرمایشات ایشان در مورد تبیین‌های حضرت زینب (سلام الله علیها) و امام سجاد (علیه‌السلام) هستند که انتشارات «انقلاب اسلامی» و «صهبا» آنها را در کتاب‌های همرزمان حسین (علیهم‌السلام)، ره‌نامه ۱۲: عاشورا و انسان ۲۵۰ ساله منتشر کرده‌اند.
گفتنی است؛ کتاب «انسان ۲۵۰ ساله» حاوی بیانات مقام معظم رهبری در مورد زندگی سیاسی_مبارزاتی ائمه معصومین (علیهم‌السلام) است که مؤسسه جهادی مرکز «صهبا» آن را منتشر کرده است.
کتاب «همرزمان حسین (علیهم‌السلام)» حاوی ۱۰ گفتار از حضرت آیت‌الله العظمی سید علی خامنه‌ای (مد ظله‌العلی) در تحلیل مبارزات سیاسی امامان معصوم (علیهم‌السلام) در محرم ۱۳۵۱ هجری شمسی، هیئت انصارالحسین (علیه‌السلام) تهران است که انتشارات انقلاب اسلامی وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله‌العالی) آن را منتشر کرده است.
کتاب «ره‌نامه ۱۲: عاشورا» دوازدهمین جلد از مجموعه «ره‌نامه» است که انتشارات انقلاب اسلامی وابسته به دفتر حفظ و نشر آثار حضرت آیت‌الله العظمی خامنه‌ای (مد ظله‌العالی) آن را منتشر کرده است.
امویان بعد از واقعه «عاشورا» فکر کردند همه‌چیز تمام شده!
بعد از آنکه واقعه «عاشورا» پیش آمد، حکومت اموی ابتدا خیلی خوشحال بود که همه‌چیز تمام شد و همه‌جا تبلیغ کرد و گفت که دشمنان حکومت و قدرت یزید سرکوب شدند و از بین رفتند و تصورشان هم همین بود... خیال کردند که همه‌چیز تمام شده و ماجرای نبوت، امامت و تشیع به پایان رسیده و دیگر مقابل آنها کسی نیست، اما ناگهان دید که نه؛ اشتباه کرده است. در بازماندگان دودمان نبوت، کسی مثل زینب (سلام الله علیها) هست که کوفه را در یک جا و دربار فاسد، پلید و وحشی یزید را در یک جای دیگر منقلب می‌کند.
یزید فهمید اشتباه کرده
در بازماندگان شهدای کربلا، امام علی‌بن‌الحسین (علیهماالسلام) هست که در شام در مرکز قدرت یزید... و بر همان منبری که یزید (روی آن) ادعای جانشینی پیامبر (صلی الله علیه و آله) می‌کند و سرِ مردم را کلاه می‌گذارد...، بر منبر می‌رود، حقایق را می‌گوید و اولویت خودش را برای همین مقام تثبیت می‌کند، اسلام را به یاد مردم می‌آورد و فضیلت‌ها را در ذهن مردم بیدار می‌کند. یزید اینها را فهمید و متوجه که اشتباه کرده است، ماجرای نبوت ختم نشد و دنباله علی (علیه‌السلام) هنوز در دنیا هست.
تنها امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) خطبه نخواندند
اگر چنانچه شما کتاب «لهوف» سید ابن طاووس را بخوانید، خواهید دید که خطبه را فقط حضرت زینب (سلام الله علیها) و امام علی‌بن‌الحسین (علیهماالسلام) نخواندند (بلکه) چندین زن خطبه خواندند؛ از جمله ام کلثوم، سکینه بنت الحسین (سلام الله علیهما)، فاطمه بنت الحسین (سلام الله علیهما) که خطبه‌هایشان به عین الفاظ در کتاب «لهوف» ثبت است...
کربلا در کربلا می‌ماند، اگر زینب (س) نبود
واقعاً کربلا بدون حضرت زینب (سلام الله علیها)، کربلا نبود. عاشورا بدون ایشان، آن حادثه تاریخیِ ماندنی نمی‌شد. شخصیت دختر امیرالمؤمنین (علیه‌السلام) آنچنان در این حادثه از اول تا آخر، بارز و آشکار است که انسان احساس می‌کند یک حسینِ دوم است در پوشش یک زن، در لباس دختر علی (علیه‌السلام).
غیر از اینکه اگر زینب (علیهاالسلام) نبود، بعد از عاشورا چه می‌شد، شاید امام سجاد (علیه‌السلام) هم کشته می‌شد یا آنکه پیام امام حسین (علیه‌السلام) به هیچ‌کس نمی‌رسید.
بزرگترین مسئولیت امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س)
خون مطهر امام حسین‌بن‌علی (علیهماالسلام) در کربلا در غربت بر زمین ریخته شد، اما بزرگترین مسئولیتی که برعهده امام سجاد (علیه‌السلام) و حضرت زینب (علیهاالسلام) قرار گرفت، از همان لحظه اول این بود که این پیام را روی دست بگیرند و آن را به شکل‌های گوناگون به سرتاسر دنیای اسلام منتقل کنند. این حرکت برای احیاء دین حقیقی و دین امام حسین‌بن‌علی (علیهماالسلام) و آن هدفی که ایشان برایش شهید شدند، یک امر ضروری و لازم بود.
چرا ائمه (ع) در هر فرصتی یاد امام حسین (ع) را زنده می‌کردند؟
اجر الهی برای امام حسین (علیه‌السلام) محفوظ بود، اما چرا امام سجاد (علیه‌السلام) تا آخر عمر در هر مناسبتی نام، خون و شهادت امام حسین (علیه‌السلام) را مطرح کردند و آن را به یاد مردم آوردند؟ چرا امام رضا (علیه‌السلام) به ریّان بن شبیب دستور می‌دهند که مصیبت‌نامه ابا عبدالله (علیه‌السلام) را در میان خودتان بخوانید؟
این کار برای این است که راه امام حسین‌بن‌علی (علیهماالسلام) و خون ایشان، عَلَم و پرچم حرکت عظیم امت اسلام به‌سوی هدف‌های اسلامی است. این پرچم باید سَرِپا بماند. تا امروز هم بر سرپا مانده و تا امروز هم هدایت کرده است.
اهمیت تبلیغ توسط همرزمان امام حسین (ع)
اگر حضرت زینب (علیهاالسلام) و امام سجاد (علیه‌السلام) در طول روز‌های اسارت _چه در همان عصر عاشورا در کربلا و چه در روز‌های بعد در کوفه، در راه شام و کوفه و در خودِ شام_ بعد در آمدن به کربلا و زیارت، در رفتن به مدینه و در طول سال‌های متمادی که زنده ماندند، مجاهدت و تبیین نمی‌کردند یا حقایق را افشا و حقیقت فلسفه عاشورا، هدف امام حسین‌بن‌علی (علیهماالسلام) و ظلم دشمن را بیان نکرده بودند، واقعه عاشورا تا امروز جوشان، زنده و مشتعل باقی نمی‌ماند.
چرا امام صادق (علیه‌السلام) طبق روایت فرمودند که هرکس یک بیت شعر در مورد حادثه عاشورا بگوید و کسانی را با آن بیت شعر بگریاند، خداوند بهشت را بر او واجب خواهد کرد؟ چون تمام دستگاه‌های تبلیغاتی تجهیز شده بودند برای اینکه مسئله عاشورا و کلاً مسئله اهل بیت (علیهم‌السلام) را در انزوا و ظلمت نگه دارند و نگذارند مردم بفهمند که چه شد و قضیه چه بود!... آنچه این یاد را زنده کرد، تلاش بازماندگان امام حسین (علیه‌السلام) بود. صاحبان پرچم و صاحبان قضیه.
به همان اندازه که مجاهدت امام حسین‌بن‌علی (علیهماالسلام) سخت بود و با موانع برخورد داشت، به همان اندازه هم مجاهدت‌های حضرت زینب (علیهاالسلام) و امام سجاد (علیه‌السلام) و بقیه بزرگواران دشوار بود. البته صحنه، صحنه نظامی نبود؛ صحنه تبلیغی و فرهنگی بود. ما باید به این نکته‌ها توجه کنیم.
انتهای پیام/ 118
