نگاهی به زندگی شهید «احمدعلی اسلامی مقدم»

شهید «احمدعلی اسلامی مقدم» یکم فروردین ۱۳۴۴، در محله رکن­ آباد میبد به دنیا آمد. وی بیست و یکم آذر ۱۳۶۰، با سمت کمک‌آرپی‌جی‌زن در گیلانغرب هنگام درگیری با نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به دست، شهید شد.
کد خبر: ۶۸۴۲۷۹
تاریخ انتشار: ۲۲ مرداد ۱۴۰۳ - ۱۹:۱۷ - 12August 2024

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از یزد، شهید «احمدعلی اسلامی مقدم» یکم فروردین ۱۳۴۴، در محله رکن­ آباد میبد به دنیا آمد. پدرش اکبر، مقنی بود و مادرش سکینه نام داشت. دانش آموز سوم راهنمایی بود. به ­عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت.

وی بیست و یکم آذر ۱۳۶۰، با سمت کمک‌آرپی‌جی‌زن در گیلانغرب هنگام درگیری با نیرو‌های عراقی بر اثر اصابت ترکش خمپاره به دست، شهید شد. مزار او در گلزار شهدای زادگاهش رکن آباد واقع است.

در ادامه متن کامل وصیت نامه شهید احمد علی اسلامی مقدم را از نظر می گذرانید: 

بسمه تعالی

«ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیاء عند ربهم یرزقون»

به نام الله و به نام یاری کننده مستضعفان و به نام درهم کوبنده مستکبران، به نام کسی که جهان را آفرید و زمین و کائنات را نظم بخشید و به نام پیامبران و بت شکنان زمین و به نام بت شکن زمان خمینی روح الله.

بنام الله و خدایی که به من، یک بنده ناقابلش را توفیق داد تا در راه اسلام کوشش کنم و به یاری اسلام و حسین بن علی بشتابم. من صدای هل من ناصر ینصرنی حسین را به گوش دل شنیدم و به او پاسخ دادم و توفیق یافتم که در این راه کوشش کنم امیدوارم که خدای تبارک و تعالی این امانتی که خود به من داده بود (جان) و به او بازگردانده ام را بپذیرد و هزار شکر که توفیق یافتم تا در این راه گام نهم وکوشش کنم.

اولاً از پدر ومادر مهربانم می‌خواهم که مرا ببخشند، چون که در مواقع نادانی آنها را می‌آزردم واز تمام برادران دینی خود می‌خواهم که اگر از من آزاری دیده اند مرا ببخشند. شما برادرانی وصیت نامه مرا می‌خوانید ویا می‌شنوید، می‌دانید که یکی از توطئه‌های دشمنان اسلام این است که مردم وامت اسلامی را از عالمان دینی واز روحانیت جدا کنند، من از شما امت اسلامی عاجزانه تقاضا دارم که همیشه دنباله روی روحانیت مبارز وروحانیون واقعی باشید وبه شایعه‌های دشمن گوش ندهید وبدانید که وعده خداوند صحیح است ومستضعفان بر مستکبران غلبه پیدا خواهند کرد و وارثان زمین خواهند شد.

یک حرفی با پدر ومادر مهربانم دارم وآن این است که:

اولاً پدر جان و مادر جان من راضی نیستم که برای من گریه نکنید، چون جای گریه نیست وهرچه شما خوشحال‌تر باشید باعث خوشحالی من است و امیدوارم از اشخاصی نباشید که وقتی حادثه‌ای برای آنها پیش می‌آید، خدا را از یاد ببرند، امیدوارم از اشخاصی باشید که در چنین مواردی بر ایمان آنها افزوده شود وخدای را شکر گویند. انشاالله که خدا در آخرت به شما وتمام بازماندگان شهیدان اجر وپاداش عطا کند و در دنیا به شما صبر واستقامت وتوانایی دهد.

والسلام علیکم ورحمه الله

احمدعلی اسلامی مقدم 

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها