به گزارش خبرنگار دفاعپرس از سمنان، شهید رضا فراتی» فرزند محمد دوم فروردین ۱۳۴۴ در شهرستان دامغان چشم به جهان گشود. تا سوم متوسطه درس خواند. متأهل بود. به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. سی ام فروردین ۱۳۶۵ در خندق عراق بر اثر اصابت ترکش به پهلو، شهید شد. مزار وی در گلزار شهدای روستای فرات از توابع زادگاهش واقع است.
فرازهایی از وصیت نامه شهید «فراتی»:
ملتی که بخواهد شرافت خودش را حفظ بکند، اسلام را که مبدأ همه شرافتها است باید حفظ بکند. این ملت باید علاوه بر جهاد، استقامت در جهاد داشته باشد.
به نام خدایی که از سوی او آمده و به سوی او باز خواهیم گشت. حال مادران بهوش باشید که بار دیگر حسین (ع) فرزندش آمده و ملت را از ظلمت به سوی نور میبرد و برماست که اکنون حق خود را نسبت به اسلام و قرآن ادا نماییم و به یاری این پیر دلاور بشتابیم و حق را از باطل جدا نماییم. اکنون وقت آن است که سرزمین اسلام و قرآن را از لوث صدامیان و جنایتکارانی، چون آمریکا و اسرائیل پاک نماییم. ما باید به پاخیزیم و پرچم «نصرمنالله» را در سراسر گیتی به اهتزاز درآوریم.
همشهریان من! به شما توصیه میکنم که از خط امام و روحانیت جدا نشوید که جداشدن از روحانیت و امام (ره) جدا شدن از اسلام است، جدا شدن از قرآن است. رها کردن راه خدا است. حسین (ع) در ظهر عاشورا فرمود: «اگر اسلام با ریختن خون من بارور میگردد، پسای شمشیرها مرا در بر بگیرید» و ما هم باید اکنون اعلام نماییم که اگر اسلام و قرآن با ریخته شدن خون ما به پا میشود و مظلومان به حق خود میرسند و ظالمان دست ستمشان قطع میشود، پس میرویم و در میدان جنگ تا آخرین قطره خونمان میجنگیم.
من که پدر یا برادری ندارم که به او بگویم اسلحه مرا نگذارید که بر زمین بماند؛ به شما عزیزان و جوانان روستای فرات و خواهرزادههایم میگویم که رو به میدان جنگ بیاورید و تا سرنگونی کفر بستیزید. عزیزان من! اسلام احتیاج به خون دارد پس حملهور شوید به سوی خطهای مقدم.
و، اما مادرم! صبر را پیشه خود ساز و در هر سنگری که میتوانی برای اسلام و قرآن کوشش بنما. مادرم! جبران زحمات و مشکلاتی که برای تربیت من نمودی را نمیتوانم بنمایم. امیدوارم که اجر آن را از فاطمه زهرا (س) بگیری.
و، اما ای خواهرانم! حجاب را رعایت کنید. نماز اول وقت را فراموش نکنید. بچههایتان را قرآن خواندن بیاموزید. در تربیت فرزندانتان کوتاهی نکنید. آنها را با خط امام (ره) و اسلام آشنا سازید. از این که در این مدت نتوانستم برای شما برادری خوب باشم و نتوانستم حق برادری را برای شما ادا نمایم، از شما عذر میخواهم و از شما طلب عفو و بخشش مینمایم.
انتهای پیام/