به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از اردبیل، «صالح ابراهیمی» بیستم مهر ۱۳۳۸ در شهرستان اردبیل چشم به جهان گشود. تا پایان دوره راهنمایی درس خواند. معلم بود. سال ۱۳۵۵ ازدواج کرد و صاحب دو پسر و یک دختر شد. به‌عنوان بسیجی در جبهه حضور یافت و سرانجام سیزدهم آبان ۱۳۶۲ با سمت تک تیرانداز در عملیات والفجر ۴ در منطقه پنجوین عراق براثر اصابت ترکش به فیض شهادت نائل آمد. مزار وی در گلزار شهدای غریبان شهر اردبیل واقع است.
در بخشی از وصیتنامه شهید آمده است:
همسر عزیزم، هشت سال است که شما شریک زندگی من بودی، ممکن است در این مدت حرفی زده باشم که موجب ناراحتی شما باشد، امیدوارم مرا حلال کنی و آمرزش بنده را از درگاه خداوند بخشنده بخواهی. نکته دیگر که یادآور می‌شوم این است که بعد از من احترامی که برایم قایل بودی برای مادرم همان احترام را قایل شو و اگر می‌خواهی روح من دعاگوی شما باشد، برای مادرم خدمت کن. امیدوارم بچه‌ها را طوری تربیت کنی که در آینده فرد شایسته‌ای برای جامعه بشوند و انسانی باشند که طرف‌دار حق و حقیقت و هیچ‌وقت زیر بار ظلم و ستم نروند و افراد بی‌تفاوتی نباشند تا در دنیا و آخرت سعادتمند شوند.
مادرم شما می‌دانی که بازگشت همه به‌سوی خداست و همه خواه‌ناخواه از این دنیا رفتنی‌اند و مرگ به سراغ همه خواهد آمد؛ اما چقدر خوب است که قبل از اینکه مرگ به سراغ ما بیاید ما به سراغ مرگ برویم، اما اگر ما سراغ مرگ رفتیم دیگر نتوان آن را مرگ نامید.
زیرا خداوند می‌فرماید گمان نکنید کسانی که در راه ما شهید می‌شوند مردگانند؛ بلکه آنان زنده هستند و در نزد ما روزی دارند؛ بنابراین مادر از شهادتم ناراحت نباش که شهید زنده است، برایم با صبر و استقامت گریه کن و شهدای کربلا را از یاد نبر.
انتهای پیام/
