گروه فرهنگ دفاع‌پرس _ اکبر صفرزاده: رهبر معظم انقلاب اسلامی سال ۱۴۰۳ را به نام «جهش تولید با مشارکت مردم» نام‌گذاری کردند. بخشی از فرمایشات ایشان در پیام نوروزی به شرح زیر است: بنده با مطالعه‌ی نظرات کارشناسان این مسئله به این نتیجه میرسم که یک کلید اساسی برای حلّ مشکلات اقتصادی کشور عبارت است از مسئله‌ی تولید؛ تولید داخلی، تولید ملّی، برای همین هم هست که در این چند سال گذشته بر روی تولید ما تکیه کردیم. اگر رشد تولید و حرکت رو به جلو در تولید ملّی به نحو مطلوب انجام بگیرد، بسیاری از مشکلات مهمّ اقتصادی مثل مسئله‌ی تورّم، مسئله‌ی اشتغال و مسئله‌ی ارزش پول ملّی، این مسائل اساسی اقتصاد به نحو خوبی به سمت حل پیش خواهد رفت.
مسئله‌ی تولید بنابراین مسئله‌ی مهمّی است و به همین جهت امسال هم روی مسئله‌ی تولید تکیه میکنم و توقّع دارم، انتظار دارم که ان‌شاءالله یک جهشی در کار تولید اتّفاق بیفتد امسال، و بِجد اعتقاد دارم که این جهش بدون مشارکت مردم و بدون حضور مردم اتّفاق نخواهد افتاد. اگر ما بخواهیم جهش تولید داشته باشیم، بایستی اقتصاد را مردمی کنیم، باید پای مردم را به عرصه‌ی تولید به نحو محسوسی باز کنیم، موانع حضور مردم را برطرف کنیم. در بخش مردمی ظرفیّت‌های بزرگی وجود دارد که من ان‌شاءالله توضیح خواهم داد در این باره و این ظرفیّتها بایستی فعّال بشود، باید از آنها به نفع کشور و به نفع مردم استفاده بشود».
برای مردمی کردن صنعت سینما و باز کردن پای مردم به این صنعت به شکلی که جهش تولید ایجاد شود لازم است اقتصاد سینما و زیرساخت‌های مالی آن به گونه‌ای تعریف شود که سرمایه‌های مردم در آن بزرگترین نقش‌ها را ایفاء کند نه کوچکترین نقش‌ها را.
با گذشت ۴۶ سال از پیروزی انقلاب و تاکید‌های مکرر و پیاپی مسئولان جمهوری اسلامی ایران مبنی بر مردمی کردن اقتصاد و خصوصی کردن آن همچنان شاهد این واقعیت تلخ هستیم که بزرگترین کمپانی فیلمسازی ایران بنیاد سینمایی فارابی است که بودجه آن توسط دولت تامین می‌شود.
مردمی کردن صنعت سینما یعنی به وجود آمدن شرایطی که در کنار کمپانی بزرگ فارابی که بودجه آن توسط دولت تامین می‌شود بیست کمپانی بزرگ تولید فیلم صادراتی وجود داشته باشند که سرمایه‌های آنها توسط مردم تامین شده و کاملا خصوصی باشند.
باز کردن پای مردم به عرصه‌ی تولید فیلم و برطرف کردن موانع حضور مردم در صنعت سینما یعنی شکل گیری شرکت‌های بزرگ فیلمسازی صادراتی با سرمایه‌های مردم و پول‌های انبوه؛ شرکت‌هایی با دویست یا سیصد میلیارد سرمایه.
اگر در کشور ایران ده شرکت با این حجم از سرمایه وجود داشته باشد هر ساله چیزی نزدیک به صد هزار نفر یا بیشتر در حوزه‌های تولید انیمیشن، فیلم، مستند و سریال مشغول به کار خواهند شد و اگر بیست شرکت با این مختصات وجود داشته باشد حتما دویست هزار نفر در حوزه‌های مربوط به تولید فیلم فعالیت خواهند کرد.
باید به این نکته بسیار مهم و اساسی توجه کرد که کمپانی‌های بزرگ فیلمسازی که با سرمایه‌های مردم ایجاد می‌شوند حتما باید رویکرد صادراتی داشته باشند. اگر رویکرد این کمپانی‌ها صادرات نباشد و سازمان سینمایی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نظارت‌های لازم برای تحقق این امر را انجام ندهد این کمپانی‌ها بعد از مدتی کوتاه همان راهی را خواهند رفت که شرکت‌های فیلمسازی قبل از انقلاب رفتند.
اغلب شرکت‌های فیلمسازی قبل از انقلاب کاملا خصوصی بودند و منابع مالی اشان توسط مردم تامین می‌شد، اما چون رویکرد صادراتی نداشتند هر روز بیشتر از دیروز به سمت ابتذال فکری و تصویری پیش رفتند و آثار تولیدی اشان هر روز بی ارزش‌تر از روز قبل شد.
فیلم «گوزنها» به کارگردانی مسعود کیمیایی که یکی از بهترین فیلم‌های تاریخ سینمای ایران است در سال ۱۳۵۳ تولید شد یعنی درست همان سالی که هالیوود فیلم «آرواره ها» به کارگردانی اسپیلبرگ را ساخت.
فیلم «آرواره ها» با رویکرد صادراتی تولید شده و از آن سال تاکنون بیشتر از یک میلیارد دلار در سراسر دنیا فروش کرده، اما «گوزنها» با رویکرد داخلی و غیر صادراتی تولید شد و هیچ گاه از مرز‌های ایران بیرون نرفت.
انتهای پیام/ 121
