گروه استان‌های دفاع‌پرس_«صادقعلی رنجبر» مدرس دانشگاه؛ هفته مازندران با همه زیر و بم‌ها و اتفاقات ریز و درشت و حتی افتخارات و اعتراضاتش و متن‌ها و حاشیه‌هایش گذشت و باز هم وعده‌های فراوانی داده شد که نقائص برنامه‌های امسال، در سال آینده جبران خواهد شد!
اما با این حال کسی نمی‌تواند منکر زحماتی شود که نهاد‌های ذیربط و عمدتاً عضو شورای فرهنگ عمومی مازندران طی چهار هزار برنامه با ۲۰ عنوان تلاش مضاعفی کردند تا مازندران را در ژانر‌های مختلف، به مخاطبان معرفی کرده و شناخت تمدنی جاودانه و جامعی را نسبت به مازندران به ودیعه گذارند.
مازندران، دارای اعتبار تاریخی، ارزشی، اقلیمی، فرهنگی، هنری، انقلابی، عدالت طلبی، استقلال جویی، آزادی خواهی، صنایع دستی، مشاغل اصیل، اقتصادی، میراثی، ورزش‌های پهلوانی و قهرمانی و سایر شاخص‌های شناختی است که عدم جامعیت و یا سطحی بودن برنامه‌ها، ظلم مضاعفی است که به مازندران روا داشته شده و حتی می‌توان گفت که بر مهجوریت مازندران هم افزوده می‌شود!
کسی تردید ندارد که اولین شاخص شناختی مازندران باید متوجه مناسبت تاریخی انتخاب چنین روزی باشد که آن استقرار اولین حکومت علوی جهان پس از صدر اسلام است که طی آن مردم مازندران برای رهایی از قیود ظلم و تباهی و پایان دادن به سیطره حاکمیتی ظالمان خداستیز، به حسن بن زید مراجعه همگانی داشته و مقدمات اولین حاکمیت علوی را پایه ریزی کردند!
سادات گرایی مازندرانی‌ها و محور قراردادن امامزاده‌های بزرگوار و علمای اعلام، از گذشته‌های دور تا کنون امری متدوال و متعارف بوده و کمک بزرگی به شناخت تاریخ مازندران و مازندرانی‌ها می‌کند. معرفی تمدنی مازندران، مستلزم توسعه شناختی برنامه ریزان نسبت به واژه و پدیده تمدن بوده و احصاء و پردازش مصادیق آنها از الزامات قطعی است.
اعتقادات و باورها، اصالت‌ها و نمادها، تاریخ و گذشته مشعشع مازندرانی‌ها، علما و دانشمندان، شهدا و چهره‌های ماندگار، لشکر ۲۵ کربلا، هفت تپه‌ها و فاوها، سوسنگرد‌ها و والفجر هشت، سرداران و رزمندگان، جانبازان و آزادگان، زندانیان بزرگ سیاسی، کوهستان‌ها و قله‌ها، چشمه‌ها و رودها، دریاچه‌ها و سایر آبگیر‌های بزرگ، قهرمانان و پهلوانان مازندرانی، معماری‌های اصیل اسلامی، آثار باستانی و میراثی، پوشش‌ها، آرایش‌ها، گویش‌ها، البسه، فرش‌ها و نشیمن‌ها، غذا‌ها و دسرها، زینت‌ها و ظرف‌ها، سکه‌های ضرب شده، اعتبار‌ها و افتخارها، حوادث تلخ و شیرین، لهجه‌ها و گویش ها، ریزش‌ها و رویش‌ها، بازی‌ها و ورزش‌های اصیل، گیاهان غذایی و دارویی، ابتکارات و اختراعات، برندگان المپیاد‌های علمی و فنی، قصه‌ها و داستانها، روایت‌ها و افسانه‌ها، آوا‌ها و نواها، موسیقی‌ها و نوازندگی ها، قومیت‌ها و قبیله‌ها، طایفه‌ها و اقشار، دانشگاه‌ها و مدارس سابقه دار، پیشینه‌های تأثیرگذاری بر سایر ملت‌ها مثل ملت یمن، قلعه‌ها و دژها، پل‌ها و غارها، قنات‌ها و آبراهه‌ها و سایر شاخص‌های تمدنی، می‌توانند کاهنده گوشه‌هایی از مهجوریت‌های مازندران در رقابت‌های تمدنی باشند!
مازندرانی که سرآمد بسیاری از استانها بوده و هست، در هفته ملی مازندران باید بسیار فراتر از برنامه‌های دم دستی و سطحی گرایانه مورد تجلیل و تکریم قرار گیرد! آلوده کردن جشنواره‌ها به اختلاط‌های نامتعارف و فراتر رفتن از حرکات موزون سنتی و سماع‌های عرفانی و حرکات جنگی و رزمی قدیم و جایگزین کردن ناشیانه و شاید هم عامدانه موسیقی غنا و پایان دادن به جشنواره‌های امیری خوانی و اولویت دادن به پاپ خوان‌ها و رقصی کردن سن‌های سالنها، اکتفاکردن به جشنواره‌هایی مثل کئی پلا و عدم پردازش عمیق به تاریخ و نخ نما کردن اززش‌ها و اولویت دادن به نمادها و افزودن نامتعارف‌های شرع گریز به اینگونه جشنواره‌ها تحت عنوان شادی کردن و خنده بر لب نشاندن، همه و همه فاصله معناداری با انتظارات اهالی فرهنگ و مازندران شناس‌ها و نیز محققان تاریخی داشته و طوری عمل شد که می‌توان گفت: حاشیه، متن را بلعید و مجاز بر حقیقت چربید!
البته کسی با شادی کردن در هفته مازندران مخالف نیست و خنده نشاندن بر لب مردم، هم مهارت می‌خواهد و هم لیاقت و اصلاً یکی از ارکان جشن‌ها، ترویج همین شادی‌ها و نشاط‌های حلال است، اما همانگونه که طنز فاخز با لودگی فرق دارد، قطعاً شادی حلال، با شادی‌های شبهه انگیز توام با رقص‌های نامتعارف و حتی مختلط و توأم با کشف حجاب و عقده گشایی‌ها و نیز موسیقی‌های اصیل با پاپ گرایی‌ها جازافزایی‌ها متفاوت است و از این منظر حقیر دغدغه فرماندهی سپاه استان را کاملاً درک می‌کنم که به تعبیر سعدی بزرگ.
سر چشمه شاید گرفتن به بیل
چو پر شد نشاید گذشتن به پیل
البته بنده با جشنواره کئی پلا مخالف نیستم و معتقدم که کئی، یکی از نماد‌های معرف غذا‌های مازندرانی و متنوع‌ترین رویکرد آشپزی اصیل است و حتی می‌تواند جایگاه خود را از غذا‌های وارداتی غرب و شرق بازپس گیری کرده و ذائقه‌های بربادرفته را به جای خود برگرداند، اما یادمان نرود که کئی اصالت ما نیست، بلکه یکی از نماد‌های غذایی مازندران است که جاذبه هایش، می‌تواند ذائقه‌های ایرانی را به غذای ایرانی رجعت دهد.
قطعاً مخالفت سردار با جشنواره کئی پلا نبوده و نیست، بلکه مشکل ایشان با آلوده سازی‌های جانبی و نیز بُلد کردن همزمان اینگونه جشنواره‌ها و بی‌اعتنایی به سایر رویکرد‌ها و محصور کردن دامنه موسع معرفی مازندران به محدودیت همین نمادهاست، در حالیکه مازندران خیلی خیلی بزرگتر و مستعدتر از این سطحی پردازی‌ها بوده و شأن این جشنواره‌ها، قرار گرفتن در حاشیه‌هاست و نباید صدرنشین شده و جای متن‌ها را بگیرند!
امیدوارم در سال آینده معرفی همه جانبه مازندران با تنوع ژانر‌ها و قرار گرفتن هر برنامه در جای خودش انجام پذیرد و با بصیرت فرهنگی، از شادی شبهه ناک و حاشیه آفرینی‌های ناروا ممانعت به عمل آورده و استفاده بهینه و حاکمیتی از استعداد‌ها و نمادها در دستور کار قرار گیرد و روبکرد‌های ارزشی در پیشانی برنامه‌ها، جلوه‌گری کنند و همگانی بودن جشن‌ها و برنامه‌های هفته مازندران، کاملاً مشهود و محسوس و ملموس باشد.
انتهای پیام/
