به گزارش خبرنگار فرهنگ دفاع‌پرس، ماه مبارک رمضان، بهار قرآن و تجلی رحمت واسعه خداوند است. ماهی که هر فعل بندگان خدا عبادت است، عبادتی که حسنه آن قابل قیاس با ماه‌های دیگر نیست. چنان که پاداش تلاوت هر آیه قرآن برابر با قرائت کل آن در ماه‌های دیگر است. تامل و تدبر در آیات مصحف شریف فرصتی است که نباید آن را از دست داد بخصوص در ایام مبارک رمضان.
به مناسبت حلول ماه رمضان در هر روز یک جزء از قرآن کریم به صورت تحدیر (تند خوانی) با قرائت استاد معتز آقایی منتشر می‌شود که جزء بیست و یکم آن را در ادامه می‌خوانید.
چند نکته تفسیری
هدایت ابتدایی همان نشان دادن راه در ابتدای کار است که این هدایت ابتدایی با فرستادن پیامبران و بیان احکام الهی در مورد تمام انسان‌ها محقق می‌شود. از این مرحله به بعد کسانی که طبق آن برنامه‌های عمل کردند و قدری در مسیر خدا حرکت کردند هدایت ویژه الهی شامل حال آنها می‌شود که این می‌شود هدایت مضاعف. مؤید این تفسیر اشاره به معیت یا همان همراهی اختصاصی است که در جمله بعد آمده است.
گناه بی توبه رفته رفته سر از کفر درمی‌آورد. برای نمونه اگر سال‌های قبل روزه نمی‌گرفت و گناهکار بود، چون توبه نکرد و این گناهان در او انباشته شد حرف امسال او این است که: «ای بابا چه دینی چه روزه‌ای دلت پاک باشه!» بی تردید اگر کسی این سخن را بگوید و به آن باور داشته باشد کافر است؛ کفری که محصول تجمع گناهانی به ظاهر ساده است
گناه مانند جذام به مرور روح ایمان را مىخورد و آن را از بین مىبرد تا کار به جایى مىرسد که سر از تکذیب آیات الهى در مىآورد؛ از آن هم فراتر رفته و او را به تمسخر پیامبران و آیات الهى وامىدارد. به این مرحله که رسید دیگر هیچ اندرز و انذارى در او مؤثر نیست و جز تازیانه عذاب الهى، راهى باقى نمىماند.
انتهای پیام/ 161
