به گزارش گروه اجتماعی دفاع پرس،وی ادامه داد:اظهارات ساختارشکنانه آن هم از افرادی که مسئولیتی در نظام جمهوری اسلامی دارند، قابل قبول نیست.
حجتاالاسلام والمسلمین منتظری در جلسه هجدهم اسفندماه هیات عمومی دیوان ضمن تسلیت ایام شهادت مظلومانه صدیقه کبری، حضرت زهرا(س) و همچنین رحلت عالم ربانی، آیت الله طبسی، خدمتگزار صدیق آستان حضرت علیبن موسی الرضا(ع) و نماینده ولی فقیه در استان خراسان رضوی اظهار داشت: مسئولان باید بیش از این مراقب بیان نظرات و سخنان خود باشند.
وی افزود:در جریان فتنه 1388 حوادثی اتفاق افتاد که برای کشور و نظام ما ناگوار بود. در این ماجرا افرادی متهم شدند به اینکه این جریان را هدایت میکنند. اتفاقی که در آن به مقدسات دینی، حضرت امام حسین(ع)، امام راحل رضوان الله تعالی علیه، مبانی نظام مقدس جمهوری اسلامی و خانواده شهدا اهانت شد. انتظار این بود آنان که در مظان اتهام بودند، از این اهانتها اعلام برائت کنند.
حجتالاسلام والمسلمین منتظری افزود: مقام معظم رهبری تاکید کردند که آقایان بیایند و اعلام برائت کنند، ولی چنین نکردند. این موضوع که اینها حاضر نشدند تا از این جریان غیردینی تبری بجویند، در حافظه تاریخ میماند. اگر غیر از این است، سخنان آنان را که در محکوم کردن این اقدامات ضددینی است، بیاورید!
وی گفت: باید معیار عمل شاخصهای دینی باشد و ان شاء الله خداوند ما را از خواب غفلت بیدار کند تا به جای ملاک قرار دادن شاخصهای دینی، جریانهای فامیلی و حزبی را ملاک قرار ندهیم.
رئیس دیوان عدالت اداری با بیان اینکه شاخص در مسیر دین، صداقت و پاکدامنی است اظهار داشت: متاسفانه شاخص دوستیها و دشمنیهای برخی در جامعه، ملاکهای دینی نیست، بلکه امروز برخی از ما نگاه میکنیم که چه کسی با ما هم حزبی است یا به نفع ما کار میکند که اینها با شاخصها و ملاکهای دینی سازگار نیست.
وی خاطرنشان کرد: ما اگر داعیه مسلمانی و پیروی از اهل بیت(ع) را داریم، باید نشان بدهیم و توجه داشته باشیم که یکی از مهمترین مسائلی که در مکتب قرآن و معارف مقدس دین اسلام مورد توجه و تاکید قرار گرفته است، مسئله «حب فی الله و بغض بالله» است.
بنا بر اعلام روابط عمومی دیوان عدالت اداری، وی با تاکید بر اینکه این موضوع در روایات مختلف و با تعابیر گوناگونی به نقل از پیامبر عظیم الشان اسلام(ص) و ائمه معصومین(ع) آمده است، تصریح کرد: دین غیر از حب و بغض برای خدا چیز دیگری نیست و اینکه انسان جز برای خدا چیزی را دوست یا دشمن نداشته باشد و کسی به حقیقت ایمان دست نمییابد مگر اینکه دورترین مخلوقات از خود را برای خدا دوست داشته باشد.
