به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از اراک، حسن قمری، معاون سیاسی امنیتی استانداری استان مرکزی در سفر به شهرستان تفرش ضمن ادای احترام به مقام شامخ شهدا، به دیدار پدر شهید والامقام حمید مؤیدی رفت.
شهید حمید مویدی فرزند اکبر در نیمه‌ی شهریور ۱۳۵۰ در تفرش و در خانواده‌ای فرهنگی، روشن شد. دوران کودکیش به تندی سپری شد و در ۶ سالگی به دبستان رفت و در خانواده‌ای رشد کرد که باور‌های مذهبی و اعتقادات دینی برآن سایه افکنده بود.
ایمان به خدا و عشق و محبت به اهل بیت (ع) از او فردی مومن، معتقد و کارآمد می‌ساخت. دوران راهنمایی را در مدرسه‌ی شهید چمران گذراند و وارد دبیرستان شهید مطهری شد.
فرازهايي از وصيت نامه ی شهيد
ای کريم مهربان! در مقابل عظمت و بزرگي ات سر به سجده فرود آورده ام. پروردگارا! دنيا رابا همه زيبايي و جلوه اش، رها کرده و از زندگي بي ارزش آن گذشته ام، باشد که معشوق و دوست واقعي خود را بيابم.
خدايا! تو را شاکرم که به من توفيق بزرگي عطا کردی و راه حقيقت را به من فهماندی و در اين راه ثابت قدم و استوار نگاه داشتي. از تو می‌خواهم که بدنم را طاهر گرداني و روحم را هنگام مناجات به ملکوت اعلي پرواز دهی.
خدايا! از تو مي خواهم که بدنم را جايگاه ترکشهای آتشين نمايی و توفيقم دهی تا در آن هنگامي که مردان تاريخ از نامردان شناخته می‌شوند، از کساني باشم که توسط ملائک به بهشت تو راهنمايي مي گردم. خدایا! تو را شکر می کنم که به من، معنای عشق را فهماندی و معشوق واقعی را نشانم دادی.
خدایا! از تو می خواهم که دلم را بسوزانی و قلبم را بشکنی تا جایگاه خودت باشد. خداوندا! می خواهم مرگم شهادت باشد به مانند اباعبدالله، سر از بدن جدا. مانند رجایی بدنم در آتش دنیا بسوزد تا از آتش آخرت در امان باشم و دوباره زنده شوم و شهید شوم مانند بهشتی، و خاکسترم را در تمام نقاط جهان پخش کن تا بتوانم سبکبار به قافله‌ی عشاق برسم.
جای امثال او، بسیج بود. وقتی به سن اعزام رسید خواسته‌اش را برآوردند و به جبهه اش گسیل داشتند و آن شهید نیز به امواج دریای خروشان مدافعان ایران پیوست. عشق و علاقه به دفاع از ارزش‌های والای انقلاب اسلامی، چهار نوبت او را به سوی عرصه‌های نبرد کشاند و هربار به سهم خود و قدر توانش، از نهضت عظیم اسلامی و دستاورد‌های آن دفاع کرد و هنوز از سفره‌ی جهاد سیر نچشیده بود که در عملیات مرصاد و در حمله منافقین کوردل در ۷/۵/۶۷ در منطقه‌ی جنگی اسلام آباد غرب، جام وصل دوست را لاجرعه سرکشید و برای همیشه میهمان خوان اباعبدالله الحسین (ع) شد. تربت پاکش، چون نگینی بر انگشتری بهشت معصومه (س)، می‌درخشد.
انتهای پیام/
