گروه استان‌های دفاع‌پرس- «اعظم ذبیحی» استاد مرکز آموزش زبان و معارف جامعه المصطفی العالمیه نمایندگی خراسان؛ فردوسی زاده ۳۲۹ هجری قمری و درگذشته ۴۱۶ هجری قمری است. او را به حق می‌توان بزرگترین شاعر فارسی دانست که به حکیم سخن و حکیم طوس معروف است و حماسه وی نیز بی‌همتا و یگانه است.
در بین شاعران بزرگ و سخنوران بنام فارسی، فردوسی، نظامی و خیام به لقب حکیم شهرت یافته‌اند و حکمت در شعر آنان به شکل مستقیم یا غیرمستقیم دیده می‌شود.
حکیم کسی بوده که علوم زمان خود را می‌دانسته و به کنه امور آگاه بوده است. حکمت فردوسی از اولین بیت شاهنامه تا ابیاتی در خلال داستان‌های شاهنامه قابل مشاهده است.
به نام خداوند جان و خرد کزین برتر اندیشه برنگذرد که در این بیت به آفرینش خرد اشاره می‌شود و سپس می‌گوید اندیشه یارای ورود به محدوده ذات باری تعالی را ندارد و به قول شاعر امروزی کلاه از سر کودک عقل می‌افتد.
در جای دیگری فردوسی به مساله رویت از نظر شیعه اشاره می‌کند که خداوند را نمی‌توان به چشم سر دید.
هر چند فردوسی با وجود تلاش و رنج ۳۰ ساله در سرودن شاهنامه در زمان خود و توسط سلطان سنی مذهبی «محمود غزنوی» که به قول بیهقی انگشت درکرده و قرمطی می٬جوید مورد تجلیل شایسته و درخور اثرش، قرار نگرفت ولی ایرانیان هیچگاه پاسداری وی از زبان فارسی را فراموش نخواهند کرد.
زبان با تغییر حکومت‌ها و تحولات سیاسی دستخوش تغییر می‌شود ولی کاخ بلند زبان فارسی که فردوسی آن را بنا کرده است از باد و باران حمله اعراب و ترکان و مغلان محفوظ و مصون ماند و به دست ما رسید. برای مثال حاکمان مغول پس از مدتی زبان فارسی را به عنوان زبان دربار و مکاتبات اداری برگزیدند و دبیران هوشمند دربار آنان نیز در تاریخ‌های معروفی مانند تاریخ جهان‌گشا، تاریخ وصاف و… خشونت و خون‌ریزی آنان را در لفافه‌ای از صنایع ادبی پیچیدند تا اخبار جنایت آنان به دست آیندگان برسد و در عین حال به دلیل سبک نثر متکلف و مصنوع این متن‌ها، شاه مغول از این ظرافت‌ها و صنایع کشورگشایی خود را دریابد نه بیان مظلومیت ایرانیان را.
در مجموع زبان فارسی بیش از هر زبان دیگری حامل معارف اسلامی بوده است و در تمام انواع ادبی حماسی، عرفانی، تعلیمی و حتی غنایی معارف اسلامی را ثبت و به آیندگان سپرده است تا امروز زبان فارسی تنها زبان کلاسیک زنده دنیا باشد که در محدوده‌ای فراتر از ایران امروز گویشور داشته باشد.
به قول رهبر حکیم پشتیبان زبان فارسی «علت نفوذ زبان فارسى، آن بار معنایى است که این زبان با خودش حمل مىکند. زبان فارسى، فرهنگ غنی‌اى را با خودش میبرده است؛ این فرهنگ امروز در اختیار ماست؛ عمدتاً هم فرهنگ اسلامى است؛ یعنى اسلام در این منطقهى شرق عالم، از شبه قاره گرفته تا چین و تا هرجاى دیگر که رفته، با زبان فارسى رفته است.»
روز گرامیداشت حکیم ابوالقاسم فردوسی و دهه ادبیات حماسی را به تمام فارسی زبانان و گویشوران این زبان در سراسر جهان و به ویژه طلاب جامعه المصطفی العالمیه که با یادگیری این زبان به خانواده بزرگ زبان فارسی پیوسته‌اند تبریک می‌گوییم و یاد حکیم طوس ابوالقاسم فردوسی را گرامی می‌داریم و به روح بلندش درود می‌فرستیم.
انتهای پیام/
