همه آنها را با سلاح شیمیایی نابود خواهم کرد/ مسئول قتل 426 اسیر ایرانی

به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس، علی حسن المجید در سال 1941در تکریت زاده شد، خود او می گوید که متولد 1944 است. او پسر عموی صدام و مسئول حزب بعث در منطقه کردستان عراق بود .

براساس گزارشی که نشریه آلمانی اشپیگل در 26 ژوئن 2007  منتشر کرده است، در یک نوار صوتی که از "علی شیمیایی" به دست آمده این جنایتکاردرباره کُردها گفته است : من همه آنها را با سلاح شیمیایی نابود خواهم کرد.

سرکوب خونین قیام شیعیان عراق در پی حمله ارتش بعثی به کویت در سال 1991 و شرکت در کشتار و آواره کردن شیعیان در سال 1999، دست داشتن وی در قتل آیت الله محمد صادق الصدر و دو پسرش در فوریه1999 جنایت وحشیانه کشتار هزاران کرد در حلبچه برخی از اقدامات جنایتکارانه حسن المجید است.

در جریان اعدام دامادهای صدام، او خطاب به صدام گفت: بزرگوار! بگذار ما خون ناپاکان را بریزیم و سپس با کمک عدی خانه دامادهای صدام را محاصره کرد و با موشک و آر پی جی آنان را زیر آوار خانههایشان مدفون ساخت.
در زمان جنگ تحمیلی و در جریان مهمانی ازدواج قصی- پسرصدام -بود او در حالی که مست کرده بود گفت: سرورم! باید برای شگون عروسی قصی، اسرای ایرانی را قربانی کنیم. او در قتل بیش از 426 اسیر ایرانی ـ برابر اسناد موجود ـ شرکت داشته است.

او در پرونده جنایات علیه کردها که به پرونده «انفال» معروف بود، دستگیرشدگان کرد عراقی را با دینامیت منفجر میکرد و این کار برای او تبدیل به یک سرگرمی شده بود. منهدم کردن مطلق تمام روستاها، پر کردن چاهها و چشمههای کردستان با سنگ و آسفالت کردن روی آنها، زنده به گور کردن جوانان ، حمله شیمیایی به شهرها و روستاها، تبعید و اعدام کردها، بخش هایی از عملیات 100 روزه " انفال" بود که با فرماندهی علی شیمیایی به کشته شده دست کم 182 هزار کرد منجر شد.

"علی شیمیایی" سرانجام روز بیست و یکم ماه هشتم سال 2008 توسط نیروهای آمریکایی در سامرا دستگیر شد.  هنگامی که از او پرسیده شد که آیا درست است که وی با یک ماشین حمل گوسفند از جنوب عراق فرار کرده است، خطاب به بازجو گفت: بله.  بازجو از وی خواست که صدای گوسفند از خود درآورد و این بعثی جنایتکار چندین بار بع بع گوسفندان را برای سربازان آمریکایی تکرار کرد.

او نخستین بار در ژوئن 2007 به عنوان مسئول حمله شیمیایی به روستای کردنشین حلبچه که به کشته شدن پنج هزار نفر انجامید، به اعدام محکوم شد. سپس دو بار دیگر به اتهام سرکوب قیام شیعیان پس از حملهٔ عراق به کویت در سال 1991، و نیز به اتهام شرکت در کشتار و آواره کردن شیعیان در سال 1999، به اعدام محکوم شد. و نهایتا در پنجم بهمن ماه 1388(25 ژانویه 2010) اعدام شد.