گروه سیاسی دفاع‌پرس ـ رحیم محمدی؛ سال گذشته در چنین روزی بود که خبری تالم برانگیز موجب شد جامعه در حزن و اندوه فقدان فردی «با کفایت»، «پرتلاش» و خستگی ناپذیر به سوگ بنشیند؛ فردی که در طول سه سال به گونه‌ای مدیریت و رفتار کرد که رهبر معظم انقلاب اسلامی در پیامی او را «عالم مجاهد» نامید.
فردی که «خستگی نمی‌شناخت» و تمام مدت مسئولیت اش «یکسره به تلاش بی‌وقفه در خدمت به مردم، به کشور و به اسلام سپری» شد، اما علی رغم تلاش‌های خسستگی ناپذیری که داشت بار‌ها مورد طعن و ناسپاسی برخی بدخواهان قرار می‌گرفت.
در صورتی که توانسته بود در مدت حضورش رشد اقتصادی مثبت چهار درصدی پس از ۱۰ سال را محقق سازد، نرخ رشد نقدینگی را کاهش دهد، ایران را عضو دائم سازمان همکاری‌های شانگهای کند و شش نیروگاه برق با ظرفیت ١٠٢۶ مگابایت را به بهره برداری برساند؛ البته هر چند دستاورد‌های اقداماتی که انجام داده بیش از این مقدار است ولی همین مقدار را هم بعضی‌ها هیچ می‌پنداشتند و تا حد امکان کاری می‌کردند که مردم آن را کم اهمیت بدانند.
اما اکنون که اولین سالگرد عروج این مرد خستگی ناپذیر است، همه در وصف او سخن‌ها می‌سرایند و از حسن خلق و رفتاری که داشت می‌گویند؛ این همان مطلبی است که رهبر معظم انقلاب اسلامی فرمودند: ««بعد از فقدان این عزیز من دیدم تقریباً همه روزنامه‌ها، همه مطبوعات، در فضای مجازی، اشخاص گوناگون از جریان‌های مختلف، از خدمات او و تلاش‌های شبانه‌روزی او حرف می‌زنند، از او تمجید می‌کنند، تعریف می‌کنند».
معظم له پس بیان چنین کلماتی ادامه می‌دهند: «بعضی از اینها در زمان حیات او حاضر نبودند یک کلمه از این حرف‌ها را بگویند؛ در زمان حیات او این برجستگی‌ها را می‌دیدند، اما کتمان می‌کردند، بلکه عکس آن را می‌گفتند و او را می‌آزردند» و این چنین بود که گفتند: «دلم سوخت؛ دلم برای رئیسی سوخت».
رئیسی که «خودش را در ردیف مردم، مثل مردم، در مواردی کوچک‌تر از مردم به حساب می‌آورد» و مصادق آیه شریفه «تِلکَ الدّارُ الآخِرَةُ نَجعَلُها لِلَّذینَ لا یُریدونَ عُلُوًّا فِی الاَرضِ وَ لا فَسادًا ـ آن سراى آخرت را براى کسانى قرار می‌دهیم که در زمین خواستار برترى و فساد نیستند» بود.
انتهای پیام/ 231
