آیت‌الله علم‌الهدی: بهره‌گیری همزمان از علم و ایمان مهم‌ترین درس از سیره امام جواد (ع) است

نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی گفت: دشمن هرگاه قصد آسیب داشته، بصیرت امام امت و رهبری حکیمانه رهبر معظم انقلاب اسلامی، تهدید را به بستری برای تعالی و توسعه انقلاب بدل کرده است؛ بر همین اساس درسی که از امام جواد (ع) باید آموخت این است که اگر ایمان و علم در کنار هم قرار گیرد، هیچ قدرتی توان ایستادگی در برابر آن را ندارد.
کد خبر: ۷۵۰۱۷۲
تاریخ انتشار: ۰۷ خرداد ۱۴۰۴ - ۰۹:۳۸ - 28May 2025

به گزارش دفاع‌پرس از خراسان رضوی، آیت‌الله «سید احمد علم‌الهدی» نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی در مراسم روز شهادت امام جواد (ع)، که در حرم مطهر رضوی برگزار شد، اظهار داشت: شهادت جان‌گداز نهمین ستاره آسمان امامت، حضرت جوادالائمه (ع)، فرصتی است برای تأملی ژرف در برکات وجودی این امام همام، که نه‌تنها در امتداد امامت، بلکه در تبیین ساختار آن نقشی تمدنی ایفا نمود.

آیت‌الله علم‌الهدی: بهره‌گیری همزمان از علم و ایمان مهم‌ترین درس از سیره امام جواد (ع) است

وی افزود: آنچه که در تاریخ زندگانی امام هشتم جلوه‌گر است، حضور فرزندی است که نه در جایگاه یک فرزند عادی، بلکه در نقش یک تحول‌آفرین که در جریان امامت و هدایت شیعه تجلی یافت.

آیت‌الله علم‌الهدی تشریح کرد: یکی از صحابه امام رضا (ع) نقل می‌کند که در محضر حضرت کودکی را بر زانوی مبارک ایشان دیدم که با دستان مبارک خویش، میوه‌ای را پوست گرفته و در دهان او می‌نهادند. پرسیدم: آیا این همان مولودی است که فرمودید برکتی بالاتر از او برای شیعیان ما آفریده نشده؟ امام رضا علیه‌السلام فرمودند: «آری، هیچ مولودی در اسلام نیامده که برکتی، چون او برای شیعه داشته باشد».

نماینده ولی فقیه در خراسان رضوی در تحلیل برکات وجودی امام جواد (ع) می‌توان به پنج محور اساسی اشاره کرد  و گفت: هر یک از این محور‌ها نقشی بنیادین در تحولات تاریخی ـ اعتقادی شیعه داشته‌اند؛ نخست تثبیت امامت و بطلان جریان واقفیه بود. در دوران امام رضا (ع)، جریان واقفیه که پس از شهادت امام کاظم (ع) ظهور کرد، به‌جهت نبود فرزندی برای امام رضا (ع)، امامت ایشان را زیر سؤال برده و با استناد به ابتر بودن نسلی ایشان، ادعای استمرار امامت را نفی می‌کرد.

وی افزود: با ولادت امام جواد (ع)، این جریان منحرف به کلی باطل شد و برکت وجودی ایشان، سندی الهی بر مشروعیت امامت امام هشتم (ع) گردید. شیخ مفید نیز تصریح دارد که امام رضا (ع) فرزندی جز جوادالائمه (ع) نداشتند. همچنین در سفر خراسان، یکی از سنگین‌ترین لحظات برای حضرت رضا (ع)، هجران از فرزند نور چشمشان، محمد بن علی (ع) بود. این فراق، خود گواهی بر عمق ارتباط روحی و الهی این پدر و فرزند آسمانی است.

علم‌الهدی در ادامه به نقش امام جواد (ع) در تبیین ساختار امامت در تفکر شیعی اشاره کرد و گفت: تا پیش از امامت حضرت جواد (ع)، بسیاری از مسلمانان، حتی برخی شیعیان، امام را صرفاً عالمی هم‌طراز سایر علما می‌پنداشتند. بنی‌عباس نیز با ترفند‌هایی همچون حمایت از فقهایی، چون ابوحنیفه، مالک و شافعی سعی در به حاشیه راندن مقام امامت داشتند، اما با امامت حضرت جواد علیه‌السلام در هشت‌سالگی، آن هم در دورانی که امامان بزرگ پیش از او در کهولت سن می‌زیستند، حقیقت امامت به‌عنوان یک ساختار الهی منصوب از جانب خداوند برای شیعه به اثبات رسید.

امام‌جمعه مشهد خاطرنشان کرد: پس از شهادت امام رضا (ع)، نامه رسمی ایشان که امامت امام جواد را تثبیت می‌کرد، موجب شد که تمام محدثان شیعه از بلاد اسلامی به مدینه آمده و قریب به ۳۰ هزار مسئله فقهی از امام خردسال پرسیدند و پاسخ‌هایی شنیدند که از حیث عمق علمی، با پاسخ‌های امام صادق و امام رضا علیهما‌السلام برابری داشت.

وی همچنین به تحقق وعده نبوی در تکرار سنت‌های بنی‌اسرائیل اشاره و عنوان کرد: پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «هرآن‌چه در بنی‌اسرائیل رخ داده، در امت من نیز رخ خواهد داد.» در تاریخ انبیای بنی‌اسرائیل، سه پیامبر در کودکی به نبوت رسیدند: حضرت عیسی، حضرت یحیی و حضرت سلیمان (ع). در امت اسلامی نیز این قاعده با امامت سه امام در کودکی محقق شد: امام جواد در هشت سالگی، امام هادی در ۹ سالگی و امام زمان (عج) در پنج سالگی.

آیت الله علم‌الهدی گفت: امام رضا (ع) با ولادت فرزندشان فرمودند: «فرزندی برای من متولد شده است که همچون موسی شکافنده دریاست». بر همین اساس؛ اگر موسی (ع) قوم بنی‌اسرائیل را از دریا عبور داد، امام جواد (ع) نیز دریای جهل را شکافت و شیعه را به ساحل نجات علمی رسانید.

عضو مجلس خبرگان رهبری با اشاره به ناکامی سیاسی مأمون در پروژه هضم امامت در خلافت تصریح کرد: مأمون عباسی که پیش‌تر نیز در طرح ولیعهدی امام رضا (ع) توطئه‌ای برای کنترل امامت داشت، در مواجهه با امام جواد (ع) نیز سیاست مشابهی را اتخاذ کرد؛ به همین خاطر با آوردن ایشان از مدینه به بغداد، و تزویج دختر خود،‌ام‌الفضل، با آن امام، مأمون تلاش داشت تا با پیوند‌های خانوادگی، امامت را در مسیر سیاست خود مهار کند، اما امام جواد علیه‌السلام با حکمت علوی، از تمام امکانات ظاهری به نفع گسترش معارف شیعه بهره بردند.

وی یادآور شد: مناظره تاریخی امام جواد (ع) با یحیی بن اکثم، قاضی‌القضات عباسی، که به دستور مأمون برگزار شد، نمایشی از عظمت علمی و تسلط فقهی آن حضرت بود. وقتی یحیی سؤال یک فقهی درباره کفاره شکار در حالت احرام مطرح کرد، امام خردسال با بیانی دقیق و تفصیلی، تمام احتمالات مسئله را مطرح و او را مغلوب کرد. سپس با طرح پرسشی پیچیده‌تر، شکست او را کامل نمود. این مناظره، هیمنه علمی اهل‌بیت را تثبیت کرد.

آیت‌الله علم‌الهدی همچنین بیان کرد: امام جواد (ع) همانند حضرت عیسی (ع)، در کودکی حجت خداوند بود. مادر بزرگوارشان، سمانه خاتون (ریحانه)، همچون حضرت مریم، زنی عفیف، مؤمن و با فضیلت بود که در روایات از او با عبارات بلندی یاد شده است. در دوران ازدواج ایشان با امام، خانه امام به کانون رفت‌وآمد یاران و سازمان‌دهی شیعه تبدیل شد و‌ام‌الفضل، دختر مأمون، که ابزاری سیاسی بود، به حاشیه رانده شد.

نماینده ولی‌فقیه در خراسان رضوی گفت: بر اساس همان مشی سیاسی که امام رضا (ع) با مهارت در خراسان آغاز کرده بود، امام جواد (ع) نیز تهدید‌های مأمون و معتصم را به فرصت‌های گسترش شیعه تبدیل کردند. ۱۵ سال امامت امام جواد در دوران مأمون، دوره تثبیت ساختار‌های تشکیلاتی شیعه بود و دو سال پایانی در عصر معتصم، به اوج فشار‌ها علیه ایشان انجامید. اما همانند پدر بزرگوارشان، امام جواد (ع) از ابزار قدرت خلفای عباسی، برای نشر آموزه‌های اهل‌بیت بهره بردند.

وی در پایان صحبت‌های خود تأکید کرد: آنچه که امروز در مسیر انقلاب اسلامی به چشم می‌آید، استمرار همان مشی اهل‌بیت (ع) در تبدیل تهدید به فرصت است. دشمن هرگاه قصد آسیب داشته، بصیرت امام امت و رهبری حکیمانه رهبر معظم انقلاب اسلامی، تهدید را به بستری برای تعالی و توسعه انقلاب بدل کرده است؛ بر همین اساس درسی که از امام جواد (ع) باید آموخت این است که اگر ایمان و علم در کنار هم قرار گیرد، هیچ قدرتی توان ایستادگی در برابر آن را ندارد.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار