این رخداد برای محبان و پیروان اهل بیت (ع) دارای اهمیت است، زیرا که این پیوند یک دستور الهی بود و این زوج تنها زوج معصوم عالم هستند و ائمه معصومین (ع) نیز ثمره این پیوند فرخنده هستند.
خطبه عقد علی (ع) و فاطمه را پیامبر (ص) خواند. بنا بر نظر مشهور مهریه حضرت فاطمه (س)، ۵۰۰ درهم (معادل هزار و ۵۰۰ گرم نقره خالص) ذکر شده که این مبلغ مَهرالسُّنة خوانده می‌شود. بر اساس روایات، امام علی (ع) زره خود را فروخت و پیامبر (ص) با پول آن جهیزیه حضرت فاطمه (س) را تهیه کرد. همچنین در شب ازدواج امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س)، مردم مدینه، اطعام شدند.
بنا بر گزارش‌های تاریخی و روایی ازدواج علی (ع) و فاطمه (س) در سال دوم یا سوم قمری رخ داده است، اما درباره روز و ماه آن نظرات مختلفی وجود دارد. بنا بر آنچه در مناقب آل ابی‌طالب (نوشته شده در قرن ۶ق) آمده عقد فاطمه (س) در اول ذی‌الحجه و ازدواج او در ششم ذی‌الحجه در سال دوم قمری بوده است. در تقویم جمهوری اسلامی ایران، اول ذی‌الحجه به‌مناسبت سالروز ازدوج حضرت علی (ع) و فاطمه (س) روز ازدواج نامگذاری شده است.
خواستگاری از فاطمه
بر اساس منابع، قبل از خواستگاری حضرت علی (ع)، چند تن از صحابه مانند ابوبکر بن ابی‌قُحافه و عُمر بن خطاب از فاطمه خواستگاری کرده بودند. پیامبر (ص) در پاسخ آنها، ازدواج فاطمه را به‌دست خدا می‌دانست. برپایه روایتی که در امالی شیخ طوسی از امام علی (ع) نقل شده است، امام علی از پیامبر، فاطمه را خواستگاری کرد، پیامبر نتیجه را به نظر فاطمه موکول کرد. فاطمه در پاسخ پیامبر، سکوت کرد و پیامبر سکوت فاطمه را دلیل بر رضایتش دانست. پس از این جریان جبرئیل بر پیامبر نازل شد و از او خواست فاطمه را به ازدواج على در بیاورد؛ زیرا خدا راضى است که زهرا براى على و على براى زهرا باشد. پس از ازدواج حضرت علی با فاطمه برخی از مهاجران که پیشتر از فاطمه خواستگاری کرده بودند، از پیامبر گلایه کردند، پیامبر (ص) در پاسخ آنها، ازدواج علی و فاطمه را به‌دستور خدا دانسته بود.
خطبه عقد
بنابر نقل ابن شهر آشوب (درگذشته ۵۸۸ق) در مناقب آل ابی‌طالب، پیامبر (ص) در هنگام ازدواج فاطمه (س) و علی (ع) بر منبر رفت و خطبه‌ای خواند و گفت: خداوند به من دستور داده است که فاطمه را به عقد علی درآورم و این کار را انجام داد. برای امام علی (ع) در دوران زندگی با فاطمه (س) همسر دیگری ذکر نشده است. بر اساس روایتی که در کتاب الامالی شیخ طوسی نقل شده است ازدواج امام علی (ع) با زنان دیگر در زمان حیات حضرت فاطمه (س) حرام بوده است.
فاصله میان عقد و عروسی
برخی کتاب‌ها گزارش کرده‌اند که علی (ع) پس از عقد، حیاء داشت از پیامبر بخواهد که همسرش را به خانه خود ببرد. برای پیامبر نیز شایسته نبود که پیش از درخواست علی (ع) این مسئله را مطرح کند. همین سبب شد مدتی از عقد بگذرد و این فاصله را حتی تا چند ماه نیز برشمرده‌اند. در نهایت عقیل علت را از برادرش علی (ع) جویا شد و پس از اطلاع از حیاء علی (ع)، با او همراه شد تا موضوع را با پیامبر مطرح کنند.ام‌ایمن از موضوع خبردار شد و پیشنهاد داد به نزد پیامبر نروند، بلکه با‌ام‌سلمه مطرح کنند.ام‌سلمه پس از اطلاع، به همراه دیگر همسران پیامبر نزد پیامبر رفتند و با او سخن گفتند. پیامبر پس از اطلاع از علت درخواست نکردن علی (ع)، او را به نزد خود فراخواند و به او وعده عروسی داد و از او خواست منزلی برای فاطمه (س) آماده کند. برخی عالمان نقل‌های دیگری پیرامون نحوه درخواست علی (ع) از پیامبر (ص) برای بردن فاطمه (س) به خانه خود، ذکر کرده‌اند.
تاریخ ازدواج
درباره تاریخ ازدواج علی (ع) و فاطمه اختلاف‌نظر وجود دارد: عقد در اول ذی‌الحجه و ازدواج در ششم ذی‌الحجه در سال دوم قمری. در کتاب المصباح کفعمی (نوشته شده در قرن نهم قمری) نیز یکم ذی‌الحجه به عنوان روز ازدواج علی (ع) با فاطمه ذکر شده است. در تقویم جمهوری اسلامی ایران این روز به‌عنوان روز ازدواج نامگذاری شده است.
به گفته محمدهادی یوسفی غروی (متولد ۱۳۲۷ش) تاریخ‌پژوه، فاصله زمان عقد تا ازدواج فاطمه و علی (ع) تقریبا ده ماه بوده است. او احتمال داده که تسریع پیامبر در اجرای صیغه عقد برای این بوده که خواستگاران قبلیِ فاطمه پاسخ روشنی دریافت کنند. همچنین تأخیر در برپایی مراسم عروسی برای این بوده که فاطمه از نظر جسمی رشد کند و به حد زنان دیگر برسد.
سن فاطمه هنگام ازدواج
درباره سن فاطمه به هنگام ازدواج اختلاف‌نظر وجود دارد به گفته سید محسن امین (درگذشت ۱۳۷۱ق) تراجم‌نگار شیعه، این اختلاف به اختلاف‌نظر درباره تاریخ تولد و نیز تاریخ ازدواج وی برمی‌گردد. از آنجا که بنا بر نظر مشهور، فاطمه در سال پنجم بعثت به دنیا آمده و اختلاف درباره ازدواج او در سال اول، دوم و سوم قمری است، سن او به هنگام ازدواج نُه، ده و یا یازده سال ذکر شده است. با این حال در برخی منابع سن فاطمه به هنگام ازدواج ۱۸ سال و در برخی دیگر پانزده سال و پنج ماه ذکر شده است. همچنین در کتاب الاستیعاب از منابع صحابه‌نگاری قرن پنجم قمری، سن امام علی (ع) به هنگام ازدواج ۲۱ سال ذکر شده است.
مهریه و جهیزیه
در روایات مهریه حضرت فاطمه (س)، دوازده و نیم اوقیه، ۵۰۰ درهم، ۴۸۰ درهم و ۴۰۰ مثقال نقره ذکر شده است به گفته ابن‌شهرآشوب (۴۸۸-۵۸۸ق) محدث شیعه صحیح‌تر ۵۰۰ درهم است. او علت اختلاف را روایاتی دانسته که بر اساس آنها مهریه حضرت فاطمه کتانِ بافت یمن، پوست دباغی‌نشده و گیاهی خوشبو و طبق برخی دیگر، زره و پوست دباغی‌نشده گوسفند یا شتر بوده است. ۵۰۰ درهم که مهریه همسران و دختران پیامبر (ص) بوده مهرالسنه نامیده می‌شود و معادل حدود هزار و ۵۰۰ گرم نقره خالص است.
بنابر نقل شیخ طوسی در کتاب امالی، امام علی (ع) به فرمان پیامبر (ص) زره خود را فروخت. پیامبر (ص) مقداری از پول آن را به بلال حبشی داد تا برای فاطمه عطر تهیه کند. سپس باقیمانده آن را برای تهیه وسائل مورد نیاز زندگی، به ابوبکر داد که به همراهی عمار یاسر و چند تن از صحابه جهیزیه را تهیه کنند و آنها نیز زیر نظر ابوبکر، آنچه را لازم بود، خریدرای کردند. از جمله موارد جهیزیه حضرت فاطمه، پیراهنی بود که حضرت زهرا شب عروسی خود در پی تقاضای زنی مستمند، به او بخشید و خود به لباسی مستعمل اکتفا کرد.
ولیمه و محل زندگی
بر اساس روایتی که شیخ طوسی در الامالی نقل کرده، پیامبر (ص) و علی (ع) به تعداد زیادی از اصحاب ولیمه دادند. پیامبر گوشت و نان و علی خرما و روغن را تهیه کردند. پیامبر (ص) پس از ولیمه، دست فاطمه (س) را در دست علی (ع) گذاشت و برایشان دعا کرد و فرمود:ای علی! فاطمه خوب همسری است و به فاطمه فرمود:ای فاطمه! علی خوب شوهری است سپس آن دو را به خانه خودشان فرستاد و نزدشان رفت و دعا کرد که خدا نسلشان را مبارک گرداند.
بر اساس منابع تاریخی، خانه امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س)، چند روز پس از ازدواج به همسایگی پیامبر (ص) منتقل شد؛ چراکه دوری فاطمه برای پیامبر دشوار بوده است. پیامبر ابتدا به دنبال آن بوده که آن دو را در خانه خود جای دهد، اما حارثة بن نعمان از صحابه، خانه خود را که در همسایگی پیامبر بود، در اختیار او گذاشت تا خانه علی و فاطمه باشد.
روز اول ذی الحجه که مصادف با سالروز ازدواج پر برکت حضرت علی (ع) و حضرت فاطمه (س) است در کشورمان به روز ازدواج نامگذاری شده و امیدواریم زوج‌های ایرانی با تأسی از زندگی ساده این زوج، با عدالت و سادگی زندگی کنند.
انتهای پیام/
