به گزارش خبرنگار
دفاع‌پرس از رشت، «معصومه پاداش ستوده» فعال رسانه‌ای استان گیلان؛ وقتی نمایش فاخر و روشنگرانه‌ٔ «ساعت به وقت بهشت» در فومن به روی صحنه رفت، رسانههای معاند فریاد کشیدند! چرا؟ چون نقاب از چهره‌ٔ شیطان افتاده بود. چون حقیقتی آشکار شد که سال‌ها با رنگ و لعاب فریب پوشانده بودند.
سپاه فومن با حمایت از یک حرکت فرهنگی متعهد، خنجری زد به قلب جنگ نرم دشمن. جبهه‌ٔ نفاق نفهمیده بود که فومن سبز و زیبای ما هم خاکریز ایمان است، جبهه‌ٔ مقاومت است و مردمی دارد که با قلب و قلم و هنر و حضور در صحنه، از اعتقادشان دفاع می‌کنند.
آری! این‌بار جهنم را شما ساختید، با ترویج بی‌حجابی، فروپاشی خانواده‌ها، رواج بی‌غیرتی و تهی‌کردن نسل جوان از هویت. اما در فومن، آتشی از بصیرت برافروخته شد که شیاطین رسانه‌ای را به لرزه انداخت؛ و این آتش، شما را در جهنم خودساخته‌تان سوزاند! خدا قوت به سپاه فومن و فرمانده دلسوزش، جناب سرهنگ جعفری و تیم همراهش که ثابت کردند فرهنگ، میدان رزم امروز است و ما هنوز مرد میدان داریم.
بله با شروع تبلیغات نمایش فرهنگی «ساعت به وقت بهشت»، باز هم شاهد همان سناریوی تکراری؛ باز هم غوغاسالاری رسانههای معلوم‌الحالِ آن‌سوی مرز بودیم.
اما این‌بار به بهانه نمایشی به‌نام «ساعت به وقت بهشت» در شهر فرهنگی و دیندار فومن، شهر آیت‌الله بهجت، هجوم آوردند و غوغا کردند که «جهنم ساخته‌اید برای مردم!»، اما واقعاً جهنم کجاست؟ و چه کسانی دروازه‌هایش را گشودند؟
«ساعت به وقت بهشت» نه توهین بود، نه افراط، نه تحمیل؛ بلکه تلاشی هنرمندانه و اثرگذار برای نشان دادن عاقبتِ انتخاب‌های غلط و هشدار فرهنگی به نسلی که زیر بمباران فکری شما مانده است. همان نسلی که سال‌هاست قربانی پمپاژ مفاهیم دروغینی‌ست که شما با نام «آزادی» و «حق انتخاب» به خوردشان داده‌اید.
شما که از چند دقیقه اجرای تئاتر در یک شهر کوچک واویلا به‌پا کرده‌اید، چرا از میلیارد‌ها دلار هزینه‌ای که برای عادی‌سازی بی‌حجابی، دین‌گریزی، و ترویج سبک زندگی غرب‌زده در رسانه‌هایتان خرج می‌کنید، نمی‌گویید؟ شما که از «جهنم فومن» سخن می‌گویید، چرا صدایی ازتان درنمی‌آید وقتی دختران ما در پی توهم آزادیِ شما، به قربانیان بی‌پناه قاچاق، اعتیاد و افسردگی بدل می‌شوند؟
زنان و کودکانی که در آغوش مادر، زیر آوار خانه‌های ویران‌شده، جان می‌دهند؛ نوزادانی که به جای لالایی، صدای موشک و پهپاد می‌شنوند؛ مادری که با دستان خالی، جنازه‌ٔ پاره‌تنش را از زیر خاک بیرون می‌کشد... این جهنم است، نه تئاتر فومن!
شما بودید که غزه را به مسلخ تاریخ بدل کردید، شما که روی ابوسفیان و شمـر را سفید کردید با جنایت‌هایتان؛ با گرسنگی دادن، محاصره، بمباران مدارس، بیمارستان‌ها و اردوگاه‌ها. اگر دنبال جهنم می‌گردید، به آیینه نگاه کنید؛ چون چهره‌ٔ جهنم‌سازان آن‌جاست.
برای غزه، آن‌جا که کودکان تکه‌تکه شدند، سکوت کردید؛ برای فومن، شهری که فقط نمایش «ساعت به وقت بهشت» را به صحنه برد، به فریاد آمدید! شما نه مدافع آزادی‌اید، نه دل‌سوز حقوق بشر؛ شما تنها زمانی زبان باز می‌کنید که نور ایمان از جایی بتابد و بساط سیاه‌تان را تهدید کند؛ و این یعنی خودتان هم می‌دانید جنگ، جنگ ایمان است؛ نه نمایش!
بازدیدکنندگان این نمایش از عمق تأثیرگذاری آن گفتند. از چشم‌هایی که خیس شد، دل‌هایی که لرزید و نوجوانانی که بعد از دیدن نمایش، با خودشان خلوت کردند. این یعنی اثر فرهنگیِ موفق. یعنی دردی را نشان دادن و راه نجاتی را گوشزد کردن.
این شما هستید که از تماشای چنین اثر‌هایی می‌سوزید، نه به‌خاطر دلسوزی برای مردم، بلکه، چون حقیقت تلخی را برملا می‌کند: جهنم واقعی نه در فومن، بلکه در رسانههای مسموم شماست!
دخالت در مسائل فرهنگی ما، از سوی کسانی که حتی تحمل شنیدن واژه «بهشت» را ندارند، چیزی جز رسوایی بیشتر برایتان به بار نمی‌آورد. اینجا ایران است، سرزمین شهیدان، غیرت، ایمان و هنر. جایی که ما هنرمندانه می‌سازیم و شما با بغض می‌تازید!
انتهای پیام/
