گروه استانهای دفاع‌پرس_ «سیده معصومه حسینی»؛ در دل قرنی که دین را در پستو می‌خواستند، و روحانیت را در انزوا، مردی برخاست که «دین» را به وسط میدان آورد و «روحانیت» را بر قله‌ی تحولات نشاند. امام خمینی نه فقط یک فقیه، که یک معمار تمدن بود؛ تمدنی برخاسته از متن مکتب شیعه، ریشه‌دار در عاشورا، و متصل به افق ظهور.
منظومه فکری او، شیعه را از انزوا و انتظار منفعلانه بیرون کشید و آن را با روحیه‌ی «هیهات منّا الذلة»، وارد میدان مبارزه‌ی جهانی کرد. تفکر امام، بازگشت به اسلام ناب محمدی بود، نه اسلامی که در خدمت دربار‌ها و قدرت‌ها تحریف شده بود.
او اسلام را نه فقط برای تربیت فرد، بلکه برای ساخت جامعه و امت می‌خواست. نگاهش جهانی بود، اما با پایگاه ملی. از همین روست که اندیشه‌اش از فلسطین تا نیجریه، از لبنان تا یمن، الهام‌بخش بیداری شد. در این منظومه، مفاهیمی، چون ایثار، شهادت، جهاد، کرامت انسان، و مقابله با ظلم، روح جریان را تشکیل می‌داد.
اگر امروز «مقاومت» به یک گفتمان جهانی تبدیل شده، ریشه‌های آن را باید در همان «نه» بزرگ امام به استکبار جهانی و سلطه‌ی شرق و غرب جست‌و‌جو کرد.
او آمد تا بگوید: «ما می‌توانیم» – و همین جمله، قدرت را از کاخ‌ها بیرون کشید و به دستان ملت‌ها داد.
و امروز، اگر نسل جدید تشنه‌ی هویت، معنا، و عدالت است، باید منظومه‌ی فکری امام را از نو خواند؛ چرا که او نه فقط انقلابی بود، بلکه اندیشه‌اش، زنده‌ترین تفسیر از اسلام انقلابی است.
انتهای پیام/
