گروه فرهنگ دفاع‌پرس ـ رسول حسنی ولاشجردی؛ مسئله مهم «غدیر» از مسائل مهم، اما مغفول مانده در نظام فرهنگی ایران اسلامی است که تبعات منفی فراوانی به وجود آورده است. متاسفانه معاندان نظام اسلامی آن قدر که از غدیر در جبهه فرهنگی علیه تمامیت اسلام و ایجاد شکاف میان فرق اسلامی سوءاستفاده کرده‌اند، مسلمانان از آن بهره چندانی نبرده‌اند. حال آنکه واقعه تاریخی غدیر در سال دهم هجری بزرگترین واقعه برای وحدت آفرینی و ایجاد و انسجام میان مسلمانان بود.
تاسف‌بارتر اینکه مسلمانان خود فروخته که دل در گروه غرب دارند چه شیعه باشند و چه سنی از رویداد غدیر و حوادث بعد از آن به عنوان ابزاری برای آتش‌افروزی، عقده‌گشایی و قدرت طلبی استفاده می‌کنند تا از این طریق حقانیت خود را ثابت کنند. گفتمان غدیر بر پایه گفت‌و‌گو و مفاهمه بنا شده و مباحثه و مناظر درباره آن تنها در صلاحیت مراجع دینی، پایگاه‌های علمی و مدارس علمیه است و نه در رسانه‌های معلوم‌الحال و مجریان منافقی که تنها داعیه شیعه و سنی بودن را دارند.
عالمان بزرگ اهل سنت که نام‌شان در تاریخ ثبت و ضبط شده همگی با ائمه شیعه بخصوص امام باقر (ع) و امام صادق (ع) مباحث و مناظرات فراوان توام با احترام و مودت داشتند و هیچ روایتی مبنی بر کدورت و هتاکی میان آنان روایت نشده است. ائمه شیعه نیز بر حفظ وحدت میان آحاد مسلمانان داشتند و به شیعیان خود به ارتباط با فرق و مذاهب اسلامی و پرهیز از دشمنی داشتند، مگر فرق ضاله‌ای، چون خوارج که حکم به ارتداد امیرالمومنین (ع) دادند و یا غالیانی که مقام الوهیت برای ایشان قائل بودند.
علامه امینی صاحب کتاب الغدیر که مهمترین اثر در حوزه غدیر شناسی را نگاشته‌اند هدف خود از نگارش و تالیف این کتاب ارزشمند را ایجاد وحدت میان مذاهب اسلامی عنوان کردند. اینکه منابع ایشان در تالیف کتاب الغدیر آثار علمای اهل سنت است خود گواه روشنی بر این ادعا است.
علامه امینی با نگاهی که به مسئله وحدت اسلامی دارد، در پایان جلد سوم (جلد ۴ تحقیق مؤسسه دایرة المعارف فقه اسلامی) پس از انتقاد از برخی آثار می‌گوید: «هدف ما از نقل و انتقاد این کتب، این است که به امت اسلام اعلام خطر کنیم و آنان را بیدار نماییم که این کتاب‌ها بزرگترین خطر را برای جامعه اسلامی به وجود میآورد، زیرا وحدت اسلامی را متزلزل میکند، صفوف مسلمین را میپراکند، هیچ عاملی بیش از این کتب، صفوف مسلمین را از هم نمیپاشد و وحدتشان را از بین نمیبرد و رشته اخوت اسلامی را پاره نمیکند.»
همچنین علمای فراوانی از اهل سنت تقریظاتی بر کتاب الغدیر نوشتند محمد عبدالغنی حسن مصری، در تقریظ خود بر الغدیر می‌گوید: «از خداوند مسئلت میکنم که برکه آب زلال (الغدیر) شما را، سبب صلح و صفا میان دو برادر شیعه و سنی قرار دهد تا دست به دست هم داده و امت اسلامی را بسازند.» (مقدمه، تحقیق مؤسسه دایرة المعارف فقه، ص ۳۱۴)
عادل غضبان مدیر مجله مصری «الکتاب» می‌گوید: «این کتاب، منطق شیعه را روشن میکند و اهل سنت میتوانند به وسیله این کتاب شیعه را به طور صحیح بشناسند. شناسایی صحیح شیعه سبب میشود که آراء شیعه و سنی به یکدیگر نزدیک شود و مجموعا صف واحدی تشکیل دهند.» (همان، ص ۳۳۱)
دکتر عبدالرحمان کیالی حلبی می‌گوید: «کتاب الغدیر و محتویات پر بار آن، چیزی است که سزاوار است هر مسلمانی از آن آگاهی یابد، تا دانسته شود چگونه مورخان کوتاهی کرده‌اند و حقیقت کجاست. ما به این وسیله باید گذشته را جبران کنیم و با کوشش در راه اتحاد مسلمین به اجر و ثواب نایل گردیم.» (همان، ص ۳۳۱)
انتهای پیام/ 161
