گروه استان‌های دفاع‌پرس_ «سیده معصومه حسینی»؛ شبهه‌ای رایج، آن است که می‌گویند: «اگر علی (ع) جانشین پیامبر بود، چرا مردم او را انتخاب نکردند؟» یا می‌پرسند: «آیا نصب امام، از اختیارات مردم است یا خدا؟» در پاسخ، کافی است فقط یک بار با دقت، خطبه غدیر را بخوانیم. این خطبه، سندی زنده است که نشان می‌دهد: وصایت علی (ع) از سوی خدا بود، نه محصول شورا، فشار مردم، یا ترجیح پیامبر.
۱. نصب از جانب کیست؟ مردم یا خدا؟
در همان آغاز خطبه، پیامبر اکرم (ص) می‌فرماید: «جبرئیل سه بار از سوی خدا نازل شد و فرمان آورد که علی بن ابی‌طالب را به ولایت منصوب کنم.» این یعنی: پیامبر، نه به دلخواه خود، بلکه به فرمان مستقیم خدا، امام علی (ع) را معرفی کرد. آیه تبلیغ (مائده، ۶۷) نیز تصریح دارد که این امر، شرط اتمام رسالت است. نصب امام در اسلام، مانند نصب نبی، یک امر الهی است، نه انتخاب بشری.
۲. اگر وصایت الهی نبود، چرا پیامبر بیعت گرفت؟
یکی از کارکرد‌های خطبه غدیر، تبدیل نص الهی به یک پیمان اجتماعی است. پیامبر فرمود: «خداوند به من دستور داد از شما بیعت بگیرم. پس هر که با من بیعت کرد، با علی بیعت کرده؛ و هر که با علی بیعت کرد، با خدا بیعت کرده است.» بیعت برای مشروعیت‌سازی نبود، بلکه برای تثبیت ولایت در وجدان امت بود.
۳. چرا علی (ع) در غدیر پذیرفته شد، اما در سقیفه کنار گذاشته شد؟
این پرسش، گره‌ی تاریخی است که پاسخ آن در خطبه هم هست. پیامبر در خطبه هشدار می‌دهد: «من از دسیسه‌های منافقان بیم دارم؛ آنها که زبانشان با شماست، اما دل‌شان در جای دیگر...» و جایی دیگر می‌فرماید: «از علی روی نگردانید، از امامتش فرار نکنید؛ که هر که از او جدا شود، گمراه است...» یعنی انکار غدیر، نه از جهل مردم، بلکه از نفاق خواص بود.
۴. چرا پیامبر فقط علی را شایسته دید؟
در خطبه آمده: «او نخستین مؤمن، نخستین نمازگزار، و فدای من در لیلة المبیت بود. اوست تنها کسی که همراه من خدا را پرستید.» پس نصب او از روی لیاقت بود، نه تعارف و قرابت. هر که علی را نپذیرد، نه با شخص او، بلکه با معیار‌های خدا مخالفت کرده است.
۵. غدیر، معیار شناخت حق در عصر غیبت
در پایان خطبه، پیامبر فرمود: «ای مردم! بعد از من علی و یازده فرزندم، پیشوایان هدایت‌اند... آنان جدا از قرآن نیستند تا در حوض کوثر بر من وارد شوند.» یعنی: امت، اگر در مسیر غدیر بماند، گمراه نمی‌شود و اگر از آن جدا شود، گرفتار تفرقه، تحریف و استبداد می‌شود.
نتیجه‌گیری
امامت، ادامه‌ی رسالت است و وصایت علی (ع)، یک نص الهی و وظیفه‌ی پیامبر در ابلاغ بود، نه نتیجه‌ی مشورت، فشار مردم یا انتخاب شخصی.
پیام نهایی
غدیر، پایان شبهه است نه آغاز آن؛ و آن‌کس که بعد از شنیدن سخن پیامبر در غدیر، هنوز تردید دارد، نه با علی مشکل دارد، بلکه با خداوندی که علی را انتخاب کرده، دچار چالش است.
غدیر یعنی:
حق را باید شناخت و باطل را باید کنار زد حتی اگر با رأی اکثریت تحمیل شده باشد.
انتهای پیام/
