هرمزگان، افق عاشورا؛ روایتی جنوبی از شور و شعور حسینی

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از بندرعباس، با فرارسیدن ماه محرم، هرمزگان، این بندر همیشه بیدار جنوب ایران، به صحنه‌ای از ارادت بی‌پایان به سیدالشهدا(ع) تبدیل می‌شود؛ جایی که شور حسینی نه‌فقط در حسینیه‌ها، که در نبض زندگی روزمره مردم جریان دارد.

در این استان، صدای عزاداری تنها از بلندگوها و هیئت‌ها شنیده نمی‌شود؛ بلکه از دل امواج، از طنین قدم‌های ماهیگیران، و از نجواهای شبانه نخلستان‌ها برخاسته است. در هرمزگان، محرم نه یک ماه، بلکه یک حال و هواست؛ حالتی که مردمش در آن تنفس می‌کنند.

آئین‌هایی به رنگ دریا، با عطر خاک و ایمان

از میناب تا قشم، از جزیره هنگام تا بندرعباس، هر نقطه‌ای از هرمزگان آداب و آیین خاص خود را برای عزاداری دارد. صدای کوبش سنج و دمام، کهن‌ترین سازهای سوگ جنوب، در محله‌ها می‌پیچد و دل‌ها را به کربلا می‌برد. زنان با پارچه‌های مشکی و چادری از عشق، حسینیه‌ها را می‌آرایند و کودکان، با چفیه بر دوش، نوای «یا حسین» را از پدران‌شان به ارث می‌برند.

عزاداری، از دل قایق‌ها تا سنگفرش خیابان‌ها

در محرم هرمزگان، آئین عزاداری محدود به مسجد و حسینیه نیست. قایق‌هایی که روزی ابزار صید بودند، این روزها به موکب‌های شناور تبدیل می‌شوند. برخی از ماهیگیران، صید روزشان را نذر اطعام می‌کنند و برخی دیگر، با دمام‌زنی در ساحل، نوای حماسه سر می‌دهند. در خیابان‌ها، جوانان با نمایش‌های خیابانی و اجراهای آئینی، روایت عاشورا را زنده نگه می‌دارند.

محرم جوان شده است

نسل جدید هرمزگان، روایتی تازه از محرم ساخته‌اند؛ روایتی که در آن سنت و نوآوری به هم گره خورده‌اند. گروهی از این جوانان با تولید محتوای دیجیتال، روایت محلی واقعه کربلا را به گوش نسل امروز می‌رسانند و برخی دیگر، تعزیه‌های بومی را با زبان روز و پیام جهانی اجرا می‌کنند. آن‌ها باور دارند که پیام عاشورا، باید زنده بماند؛ نه در موزه‌ها، که در میدان‌ها و رسانه‌ها.

نذرهایی که از خوراک فراتر رفته‌اند

در هرمزگان، نذر فقط پلو و خورشت نیست. نذرها، رنگ کرامت گرفته‌اند؛ از اهدای خون و دارو گرفته تا پشتیبانی از خانواده‌های نیازمند و توزیع لوازم‌التحریر بین دانش‌آموزان محروم. محرم اینجاست؛ آیینی برای همدلی، فرصتی برای دوباره دیدن هم و دست‌گیری از دیگری.

هرمزگان، یک‌پارچه حسینیه‌ای به وسعت دریا

وقتی نسیم از سوی خلیج می‌وزد، بوی اسپند و کندر را با خود می‌آورد و نوای «یا حسین» را بر فراز موج‌ها می‌رقصاند. گویی این دیار، در محرم، به یک حسینیه بزرگ تبدیل می‌شود؛ حسینیه‌ای که در آن هر موج، هر نخل و هر نگاه، نشانی از عشق به کربلا دارد.

انتهای پیام/