به گزارش
دفاع‌پرس از کردستان، به نقل از فارس کردستان، در روزگاری که جهان اسلام با چالش‌های گوناگون مواجه است، گفت‌و‌گو درباره اشتراکات، وحدت و عشق به اهل بیت از زبان علمای اهل سنت، دریچه‌ای از نور و امید می‌گشاید.
در همین راستا، "سیدبهاالدین حسینی" مداح و پژوهشگر اهل سنت، در گفت‌وگویی خبری درباره محبت اهل سنت به اهل بیت، واقعه کربلا و اهمیت وحدت میان مذاهب اسلامی سخنان ارزنده‌ای عنوان کرده است. سخنان او نه‌تنها رنگ‌وبویی از ارادت و اخلاص دارد، بلکه تصویری روشن از همزیستی مؤمنانه و همدلانه را پیش چشم به نمایش می‌گذارد.
مصاحبه وی با این شعر زیبا و پر معنا آغاز می‌شود؛ سنی‌ام سنی، ولیکن حب آل مصطفی / دین و آیین من و آبا و اجداد من است. شعری که نشان می‌دهد محبت به امام حسین، ریشه در باور اهل سنت دارد.
پرسش: جناب آقای حسینی، ابتدا بفرمایید نگاه شما به موضوع وحدت اسلامی چیست و بر چه مبنایی آن را ضروری می‌دانید؟
اساساً وحدت اسلامی یک ضرورت دینی و انسانی است. مطابق آیه شریفه «لَقَد کانَ لَکُم فی رَسُولِ اللهِ أُسوَةٌ حَسَنَة»، هر مسلمان مؤمن باید در گفتار و کردار شبیه رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم باشد. هر چقدر این شباهت بیشتر باشد، ایمان و اسلام او نیز کامل‌تر است. یعنی هر مکتب و گرایشی که رفتار آن نزدیک‌تر به اخلاق و روش پیامبر است، همان بهتر و اصیل‌تر است. پس وحدت، نه یک شعار، بلکه یک تکلیف شرعی و اخلاقی است.
پرسش: برخی اختلافات جزئی مذهبی گا‌ها از سوی برخی افراد ناآگاه به نزاع تبدیل می‌شوند، چه خطری از سوی افراط‌گرایی متوجه جوامع اسلامی است؟
بدون شک افراط‌گرایی، مخصوصاً در قالب مکاتب ارهابی و تندرو، نه‌تنها برای جامعه اسلامی رحمت نیستند، بلکه باعث زحمت، آزار و وحشت میان مردم شده‌اند. این جریان‌ها هیچ شباهتی به پیامبر رحمة للعالمین ندارند. پیامبر ما، حضرت محمد (ص)، مظهر عطوفت و رحمت بود، نه ترس و تهدید. اگر کسی ادعای مسلمانی دارد، اما باعث آزار دیگران است، بداند که از مسیر پیامبر خارج شده است.
پرسش: شما به‌عنوان یک مداح اهل سنت، نسبت خود را با اهل بیت چگونه تعریف می‌کنید؟
من به صراحت می‌گویم که محبت اهل بیت پیامبر، ریشه در اعتقاد من دارد. ما اهل سنت واقعی، محبّ اهل بیت هستیم و این محبت را از ایمان می‌دانیم. بگذارید شعری از شیخ رضا طالبانی را مثال بزنم که خود از اهل سنت بود و عاشقانه در رثای امام حسین می‌سراید: در ماتم آل علی، خون همچو دریا می‌رود / تیغ است و بر سر می‌زند، دست است و بالا می‌رود // از عشق آل بوالحسن، این تیغ‌زن، وان سینه‌زن / داد و فغان مرد و زن، تا عرش اعلی می‌رود // من سنّی‌ام نامم رضا، کلب امام مرتضی / درویش عبدالقادرم، راهم به مولا می‌رود.
پرسش: برخی گمان می‌کنند که اهل سنت نسبت به اهل بیت کم‌محبتی دارند. پاسخ شما چیست؟
این تصور غلط است. بیایید در شهر‌ها و روستا‌های اهل سنت بگردید و نام مردم را ببینید؛ فاطمه، علی، حسن، حسین، رضا، هادی و... اینها همه نشانه محبت است. ما از یزید و شمر نفرت داریم. آیا کسی نام فرزندش را یزید می‌گذارد؟ اما نام علی و حسین را با افتخار می‌گذاریم.
پرسش: وحدت شیعه و سنی یکی از نیاز‌های مهم امروز است. شما چه دیدگاهی دارید؟
ما باید با همه تفاوت‌ها، دوست باشیم. نه اینکه تو سنی شوی تا من با تو دوست شوم، یا من شیعه شوم تا تو دوستم بداری. این تفکر فاشیستی است، نه اسلامی. تفکر اسلامی، بر پایه محبت و صفاست. ما وظیفه دینی داریم که یکدیگر را دوست داشته باشیم. قرآن می‌فرماید: «وَلا تَنازَعوا فَتَفشَلوا وَتَذهَبَ ریحُکُم». وحدت، رایحه اسلام را حفظ می‌کند.
پرسش: در مسیر وحدت، چه نگاهی باید جایگزین نگاه‌های افراطی‌گری مذهبی شود؟
تفکر فاشیستی این است که "تو باید شبیه من شوی تا با تو دوستی کنم. " این نگاهی است که در تضاد با روح اسلام قرار دارد. تفکر اسلامی می‌گوید: "ما با همه تفاوت‌ها، باید یکدیگر را دوست بداریم. " ما نیامده‌ایم که فقط مثل هم شویم، آمده‌ایم که با وجود تفاوت‌ها، محبت کنیم. من وظیفه دارم که به برادر شیعه‌ام محبت کنم، همان‌طور که او هم وظیفه دارد به من محبت کند. اصل، همین محبت است.
پرسش: به نظر شما چگونه می‌توان این محبت و وحدت را در فضای عمومی جامعه گسترش داد؟
با شناخت بیشتر، گفت‌و‌گو، احترام متقابل و تأکید بر مشترکات. باید اهل سنت و شیعه، بیشتر از گذشته با هم بنشینند، عزاداری‌های مشترک داشته باشند، جلسات قرآنی و فرهنگی مشترک برگزار کنند. وقتی دل‌ها نزدیک شود، تفرقه‌افکنان جایی برای نفوذ نخواهند داشت.
در جهانی که لبریز از خشونت‌های مذهبی و سوءبرداشت‌هاست، صدای مهربانانه‌ای مثل صدای سیدبهاالدین حسینی، نه‌تنها امیدبخش، که راه‌گشاست. او یادآور می‌شود که عشق به حسین (ع) مرز نمی‌شناسد، و محبت پیامبر، رشته‌ای است که دل‌ها را از هر قوم و مذهبی به هم گره می‌زند.
وحدت اسلامی فقط یک آرمان نیست؛ یک وظیفه اخلاقی و الهی است که در کلام و عمل باید متجلی شود. بیایید از جزئیات عبور کنیم و به اصول بازگردیم. اصل، محبت به خدا، پیامبر و اهل بیت است. عاشورا به ما یاد داد که خون بر شمشیر پیروز است و ظلم‌ستیزی در رگ‌های ایمان جاری است. حسین (ع) تنها برای شیعه یا سنی نبود؛ برای آزادی انسان بود. او حجت اسلام و آبروی اسلام است.
اگر مکتب‌ها از پیامبر فاصله بگیرند، دیگر اسلامی نیستند. امروز بیش از هر زمان دیگری باید صدای محبت باشیم، نه نفرت؛ صدای اتحاد باشیم، نه تفرقه؛ و چه زیبا گفت شیخ طالبانی: «این سوگ آل حیدر است، این خون نه بی‌جا می‌رود…».
انتهای پیام/
