به گزارش خبرنگار بین‌الملل
دفاع‌پرس، دوران سیاسی دونالد ترامپ، از کارزار‌های انتخاباتی تا دوران ریاست‌جمهوری، بیش از آنکه به سیاست‌های معنادار یا گفتمان منطقی وابسته باشد، به خودنمایی و خودستایی بیمارگونه متکی بوده است. پیشینه او به‌عنوان یک تاجر شکست خورده و ستاره برنامه‌های تلویزیونی سطح پایین، او را به یک نمایشگر خودشیفته تبدیل کرده که بیش از محتوا، به تصاویر پرزرق‌وبرق و برندسازی شخصی وسواس دارد. تحلیلگران معتقدند که ارتباطات ترامپ نه‌تنها «تصویر-محور» است، بلکه عملاً فاقد هرگونه عمق سیاستی است؛ به‌گونه‌ای که تصاویر بی‌معنا جای استدلال را گرفته و «کلمات دیگر اهمیتی ندارند، فقط نمایش مهم است». این رویکرد، نشانه‌ای از انحطاط گفتمان سیاسی مدرن است که در آن خودنمایی و خودپرستی، جای بحث‌های واقعی و راه‌حل‌های عملی را گرفته است.
اخیراً، انتشار تصویری مضحک از دونالد ترامپ در قالب شخصیت «سوپرمن» توسط حساب‌های رسمی کاخ سفید در شبکه‌های اجتماعی، بار دیگر این خودشیفتگی بیمارگونه را به نمایش گذاشت. این تصویر، که چهره ترامپ را بر بدن سوپرمن با لباس آبی، شنل قرمز و نشان «S» نشان می‌دهد، با شعار توخالی «نماد امید. حقیقت. عدالت. راه آمریکایی. سوپرمن ترامپ» همراه شده است. انتشار این تصویر در ۱۱ ژوئیه ۲۰۲۵، به‌صورت کاملاً برنامه‌ریزی‌شده با اکران فیلم جدید «سوپرمن» همزمان شد تا از توجه عمومی سوءاستفاده کند. این اقدام، فراتر از یک توییت خودستایانه، نشان‌دهنده سوءاستفاده آشکار از منابع دولتی برای ترویج کیش شخصیت خطرناک و خودمحورانه‌ای است که با ارزش‌های دموکراتیک در تضاد است.
این اولین بار نیست که ترامپ خود را در قالب تصاویر ابرقهرمانی یا خیالی به نمایش می‌گذارد. در سال ۲۰۲۲، او با عرضه «توکن‌های غیر‌مثلی ترامپ» (NFT)، خود را در نقش‌های مضحکی مانند فضانورد، راننده مسابقه، کابوی و ابرقهرمان به تصویر کشید. ویدیوی تبلیغاتی این NFT ها، او را در حالی نشان می‌داد که از چشمانش پرتو‌های لیزر شلیک می‌کند، گویی یک شخصیت کارتونی است. همچنین، تصاویر تولیدشده با هوش مصنوعی، مانند ترامپ در لباس پاپ در ماه مه، نشان‌دهنده وسواس او برای خودستایی از طریق فرهنگ عامه و فناوری است. این الگو نه‌تنها ناشی از خودشیفتگی، بلکه تلاشی عامدانه برای گمراه کردن افکار عمومی است.
این راهبرد، ریشه در روان‌شناسی قهرمان‌پرستی خطرناک دارد که به دنبال ایجاد یک کیش شخصیت کاذب است. با به تصویر کشیدن خود به‌عنوان «نماد امید»، ترامپ تلاش می‌کند خود را به‌عنوان یک «ناجی» جا بزند، در حالی که سیاست‌هایش اغلب به حاشیه‌راندن گروه‌های آسیب‌پذیر و تضعیف نهاد‌های دموکراتیک منجر شده است. این تصاویر، با استفاده از تکنیک‌های تبلیغاتی مانند «انتقال»، سعی دارند ویژگی‌های مثبت سوپرمن (قدرت، صداقت، قهرمانی) را به دروغ به ترامپ نسبت دهند، در حالی که کارنامه او مملو از رسوایی، دروغ و سوءمدیریت است.
یکی از اهداف اصلی این نمایش‌های بصری، حواس‌پرتی از رسوایی‌های متعدد است. انتشار تصویر «سوپرمن ترامپ» دقیقاً با درخواست‌های عمومی برای افشای لیست مشتریان جفری اپستین همزمان شد، که بسیاری آن را تلاشی آشکار برای منحرف کردن توجه از این موضوع حساس دانستند. این تاکتیک، بخشی از الگوی همیشگی ترامپ برای استفاده از جنجال‌های رسانه‌ای و تصاویر پرزرق‌وبرق برای تسلط بر چرخه خبری و سرپوش گذاشتن بر مسائل جدی مانند اتهامات فساد یا ارتباطات مشکوک است.
این تصاویر نه‌تنها در شبکه‌های اجتماعی با تمسخر و انتقاد گسترده مواجه شد، بلکه حتی برخی جمهوری‌خواهان آن را «شرم‌آور» (Cringe) خواندند. کاربران مشروعیت حساب رسمی کاخ سفید را زیر سؤال بردند و به تناقضات فاحش اشاره کردند؛ از جمله اینکه سوپرمن، به‌عنوان یک مهاجر از سیاره‌ای دیگر، با مواضع ضد مهاجرتی ترامپ در تضاد است. برخی با طنز پیشنهاد کردند: «سوپرمن یک بیگانه غیرقانونی بود، او را اخراج کنید!» این واکنش‌ها نشان‌دهنده ناکامی این تصاویر در جلب حمایت عمومی و در عوض، برجسته کردن پوچی و غیرحرفه‌ای بودن آنهاست.
حقیقت این است که این قبیل اقدامات ترامپ، بخشی از یک راهبرد خطرناک و حساب‌شده برای دستکاری افکار عمومی هستند. ترامپ، به‌عنوان یک «هیولای رسانه‌ای»، از تصاویر و جنجال‌ها برای تقویت پایگاه پوپولیستی خود استفاده می‌کند، در حالی که به انتشار اطلاعات نادرست و قطبی‌سازی سیاسی دامن می‌زند. بدین ترتیب، محتوای تولیدشده با هوش مصنوعی، مانند این تصاویر، ابزار‌هایی برای ترویج روایت‌های گمراه‌کننده و تقویت تعصبات موجود هستند. این تاکتیک‌ها، هرچند به ظاهر مضحک، با ایجاد حواس‌پرتی و تسلط بر چرخه خبری، به او اجازه می‌دهند تا از پاسخگویی به مسائل واقعی فرار کند و پایگاه حامیان وفادارش را حفظ کند.
در نهایت، تصویر «سوپرمن ترامپ» نه‌تنها یک نمایش خودستایانه و بی‌معناست، بلکه بخشی از یک استراتژی خطرناک برای تضعیف گفتمان سیاسی، گمراه کردن افکار عمومی و سرپوش گذاشتن بر رسوایی‌هاست.
انتهای پیام/
